Bumpers

Tijd voor een update! Doordat ik me in het seizoen vaak over het water begeef, kwamen er ineens verwachte, maar ook onverwachte klussen in het vizier. Die slokken het grootste deel van mijn tijd op zodat ik weinig voortgang met de Montecarlo heb. er is wel veel gebeurd en na een avond klussen heeft de auto een voor- en achterbumper.

Op 25 april was de spuiter klaar en kon ik de auto ophalen in Limburg. Een heel eind rijden, zeker als je maar 90 km/h mag. Toen we de straat inreden zag ik direct de rode, glimmende koets klaarstaan. Wat een glans! De spuiter heeft de kleur die al op de auto zat opgemeten en kwam op een Fiat kleur uit. Die is door hem uitgekozen om op de auto te zetten. Ik vind het erg mooi. De auto was zoals we besproken hadden. Niet perfect, maar wel mooi. Tijdens het schuren kwam hij er achter dat er flink gerommeld was met de carrosserie. Het leek wel of hij met een flex met schuurschijf was kaalgemaakt waarbij sommige delen van de carrosserie, zoals de bagageklep, te heet geworden zijn waardoor deze vervormd waren. Hij heeft de auto, voor zover mogelijk was binnen het gestelde budget, netjes gemaakt en afgelakt op kleur waarbij de derde laag deels met blanke lak gespoten is voor een glanzend resultaat. Zonder veel moeite lierden we de auto op de ambulance voor de rit naar Zwolle.

Lancia Montecarlo op transport

Zoals je ziet had ik de Volvo ook gewassen zodat de combinatie fris over de weg zou gaan. Het rechter achterscherm zit niet gemonteerd, daarvan brak een boutje af tijdens de montage, we vervoerden hem in de auto. Vooral het afhangen van de deuren en de kleppen wordt nog een hele klus, de lijnen worden dan pas netjes.

Eenmaal thuis zag ik wat een sporen het schuren achterlaat. De auto was wel een beetje schoon gemaakt, toch was het echt overal wit. Tijd om het hele interieur weer op te frissen met een sopje. Na een uurtje boenen zag de auto er weer toonbaar uit. Wat een verschil zo in mijn garage. De auto glimt je werkelijk tegemoet. De spuiter voorspelde dat ik als eerste de achterlichten zou monteren. Dat klopte ook wel zo’n beetje. Deze lagen klaar in de woonkamer en wilde ik als eerste uit de weg hebben. Zonder veel problemen begon de achterkant op een Montecarlo te lijken. Daarna lag het werk even stil.

Vanavond maakte ik de achterkant echt af. Ik monteerde de bumper. Dat was een flinke klus! Als eerste zocht ik de beide bumpersteunen op. Die vond ik gelukkig vrij snel in de dozen die nog achtergebleven waren. Tijden het zoeken vond ik ook nog wat andere dingen, zoals een stang voor het schakelmechanisme die ik nog miste. In een van de beugels zat nog een afgebroken bout, die moest ik eerst verwijderen. Dat viel tegen, ik heb hem uiteindelijk uitgeboord om hem te verzwakken, waarna hij er wel uitkwam. Daarna alle schroefdraad in de steunen verfrist door deze even na te tappen en alle boutjes heb ik ook even netjes gemaakt. Voor de achterbumper zocht ik vervolgens het bevestigingsmateriaal bij elkaar waarna ik de bumper probeerde te monteren. Dat mislukte jammerlijk. Eén van de steunen aan de carrosserie bleek een flinke oplawaai te hebben gekregen waardoor de bumpersteun zeker een centimeter te hoog zat. Vervelend, ik kon de deuk er ook niet uitkrijgen. Na wat denkwerk heb ik de bevestigingsgaten gewoon wat naar beneden verlengd en paste de bumper wel op de steunen. de bumper zit ook met twee boutjes vast vlakbij het uiteinde van de bumper bij de wielkasten. De rechterzijde ging zonder problemen door het gewenste gat en kon ik monteren, de linker zijde gaf weerstand. Met heel veel hulpgereedschap is het uiteindelijk gelukt! Vervolgens bleken de parkertjes waarmee het hitteschild bevestigd zit ook te passen, een teken dat de bumper goed gemonteerd zit. Ik ben er wel twee uur mee bezig geweest maar dat was het waard!

Lancia Montecarlo achterbumper

Nadat ik de lichtunits in de voorbumper gezet had, ook deze kwamen nieuw in de doos, moest ik nog een steun fabriceren voor de montage van de passagierszijde van de bumper op de wielkast. Deze steun ontbrak, terwijl de andere zijde nog wel gemonteerd zat. Gelukkig waren de ingelamineerde boutjes nog wel aanwezig. Ik kopieerde de gemonteerde steun in spiegelbeeld uit een stukje plaatstaal en voorzag dit van grondverf en aflak in mat zwart. Met de nieuwe steun erop ben ik de bumper gaan passen. Zoveel moeite als de achterbumper kostte, zo makkelijk ging de voorbumper. Hij schoof direct goed op zijn plek. Ik heb hem alleen nog niet vastgezet omdat ik ook een soort lucht koker vanaf de bumper moet monteren die helaas nog niet helemaal lekker paste in de koker die onder de auto loopt. Die moet ik nog wat bijbuigen denk ik. Toch is het tussenresultaat erg mooi.

Lancia Montecarlo voorbumper

Rosso Vivo

De officiële kleurnaam is Rosso Vivo. Ik weet niet of de auto nu exact in die kleur gespoten wordt, de opdracht aan de spuiter is om de auto in de kleur te spuiten die hij nu al deels is. In overleg wordt namelijk alleen de buitenkant gespoten en niet de binnenzijdes. Die zijn al mooi rood genoeg. Ik wil graag een rijdersauto en geen museumstuk. Niet elke spuiter kan zich daarin vinden, gelukkig vond ik er eentje. Vandaag reed ik een bijzondere rit, een dag op kantoor, een dag woon-werkverkeer, een dag oude stijl met de drukte van een zondagmiddag. Tijdens de rit naar het werk begon mijn telefoon me duidelijk te maken dat er berichten binnenkwamen. Met een schuin oog zag ik dat het een update van het spuitwerk was. In de lift naar de 8e etage zag ik dat de auto voorzichtig Rosso Vivo wordt. Voor nu betreft het de binnenkanten van de deur, althans die gedeelten die straks vanuit het interieur zichtbaar zijn, en de reparatie van het voorscherm.

Lancia Montecarlo Rosso Vivo

Ik word hier erg blij van. Een mooie prelude voor zaterdag als de auto zijn rode kleed aan heeft. Na de werkdag en de toch wel tegenvallende reistijd was mijn klusethos minder aanwezig dan met mijn 15 seconden reistijd van de laatste weken. Toch kon ik me ertoe zetten om wederom schoon te maken. Gitzwart water, een spons die ik weg kon gooien waren het resultaat van het schoonmaken van de beide bumpers. Ze zien er weer mooi uit! De achterbumper vind ik geweldig. Die heeft dubbele mistlampen. Zinloos maar erg dik! In de bumper zit een hitteschild verwerkt dat ik demonteerde om de opgehoopte vettigheid ook hiervan te verwijderen. Door de spijltjes van de bumper zie je dan weer een frisse aluminium beschermplaat in plaats van een zwarte aangekoekte brij.

Lancia Montecarlo Bumpers

Als ik op internet kijk, zie ik veel Montecarlo’s met gespoten bumpers. Ze worden dan vaak zwart gemaakt. Ik vind dit grijs eigenlijk veel mooier. Alle andere plastic toevoegingen die ik straks plaats, hebben dezelfde grijzige kleur. Ik ga het aanzien. Misschien krijg ik ooit de kriebels, maar ik denk het eigenlijk niet. De bumpers zien er in ieder geval erg goed uit, ze misstaan zeker niet op de nieuw gespoten body. Ze hebben de jarenlange opslag overleefd. Met de resterende tijd heb ik de aangevulde voorraad wasbenzine aangesproken om de gele beschermkap van de distributie van de motor schoon te maken. Deze ziet er weer geel uit, maar kreeg ik niet meer in nieuwstaat. Ach, er zijn ergere dingen.

Tijdens mijn zoektochten naar plaatjes van Montecarlo’s vond ik een wel heel erg bijzonder plaatje. Er is zelfs een hele serie te vinden. Wie weet het antwoord? Wie staat hier in de deuropening op de foto?

la Lancia Montecarlo

Nuovo

Eén van de eerste dingen die ik wil monteren als de auto gespoten is, is de grille achter met daarin de achterlichten. Bij de stapels onderdelen kwam ook een doosje met bijzondere inhoud: nieuwe verlichting. Ik heb de beschikking over gloednieuwe achterlicht units. De grille achter was helaas niet nieuw en zat onder een heel erg dikke laag stof. Omzichtig heb ik hem schoongemaakt. Het is een fragiel geheel en één van de lamellen is aan een zijde al gebroken. Die moet ik vastlijmen. Gelukkig waren alle bevestigingsboutjes nog aanwezig in de grille, er is er slechts eentje afgebroken. Dat is te overzien. Op diverse fora wordt duidelijk gemaakt dat deze bevestigingen massaal afbreken. De andere twee grillen die ik had staan bevestigen dat. Het schoonmaakwerk leidde tot een mooi resultaat. Met de erbij gezochte moertjes heb ik toen direct de achterlichten gemonteerd. Ik laat je alvast zien hoe mensen straks aangestaard worden als ze achter me rijden:

Lancia Montecarlo achterkant

Heerlijk fris. Ik vraag me wel af wat voor kentekenplaat ik moet monteren. De ruimte is te klein voor een vierkante plaat en een rechthoekige gaat ook niet passen vrees ik. Een tegenvaller was wel dat de units zonder lampen geleverd worden. De plastic bevestigingsschroeven ken ik nog uit mijn Fiat 132 tijd, al zijn deze wel iets anders gemaakt, ik herinner ze me als zeer snel afbrekende frustrerende rotdingen. Om de lampen erin te kunnen zetten ben ik eerst naar de automaterialenzaak gegaan om goede, nieuwe lampjes te kopen. Ik wil ze voorlopig niet hoeven te vervangen. Met samengeknepen billen heb ik schroefje voor schroefje voorzichtig losgemaakt. Het geluk is, dat de schroeven nog nieuw zijn en dus nog niet aangedikt zijn met een laagje roest, toch kreeg ik sommige exemplaren er alleen maar met erg veel moeite uit. Gelukkig bleven ze allemaal heel, heb ik de lampjes gemonteerd en de schroeven teruggezet, ingesmeerd met een laagje kopervet. Wellicht dat ze het dan langer overleven.

In het kader van de verdere afbouw heb ik ook de voorraad ruitjes van de zijkanten (drie per kant) uitgezocht. Ik heb witte en iets getinte exemplaren. Ik koos voor de getinte versies. Nadat ik zes passende ruitjes (twee in de deur en eentje in de B-stijl) had gevonden moesten die ook schoongemaakt worden. Ik word er een beetje moe van, maar het is niet anders. De afwisseling was dat sommige ruitjes nog een kitlaag hadden die ik met een scheermesje verwijderd heb. Uiteindelijk kun je nu door de zes ruiten heen kijken terwijl ze op elkaar staan. Klaar voor montage.

De onderdelen van de motor zijn er helaas nog niet. De bestelling staat klaar om “opgehaald te worden door de pakketdienst”. Morgen de krukas nakijken, dan kan ik de carterpan monteren en wederom een vinkje zetten.

Loods

Vanwege mijn door de jaren groeiende autohobby met dito onderdelenvoorraad, heb ik al een tijd een loods bij een boer. Mijn Thema 8.32 SW is daar gebouwd en ik kwam er eens aanrijden met een minivrachtwagen volgeladen met de inhoud van het magazijn van een failliete Lancia dealer uit België. Ik heb alle onderdelen netjes in kasten gestapeld, met doosje en al en kom af en toe wat leuks tegen als ik een doosje open. Ik houd niet zo van doosjes uitpakken getuige het feit dat deze doosjes al jarenlang, ongeopend in die kasten liggen. Geen idee wat ik heb. Het leuke is wel dat ik dan ineens erg hebberige onderdelen aantref die ik nooit nieuw zou kunnen kopen. Voor een kameraad vond ik eens een doosje met daarin de stuurkolomschakelaars van een Thema type 2 SW. Gewoon nieuw in de doos. We pakten op goed geluk een doosjes dat volgens mij de afmetingen had voor een dergelijk onderdeel en het zat er gewoon in. Dit weekend ging ik met hetzelfde idee naar de loods. Er staat namelijk ook een archiefkast met daarin verdeeld over drie grote laden, een enorme hoeveelheid pakkingen. Voor het opbouwen van de motor had ik wat pakkingen nodig. Ik ben er eens voor gaan zitten en greep eigenlijk binnen een paar minuten een carterpan pakking, klepdekselpakkingen, waterpomp pakkingen, uitlaatspruitstuk pakkingen, etc. Ik was compleet!

De aandrukrol van de distributie die op het blok zat was volledig vastgelopen. Geen beweging meer in te krijgen. In de voorraad trof ik een andere aan die ogenschijnlijk goed was. Ik besloot hem van de roestige plaat af te trekken waar hij op gemonteerd zat. Helaas bleek het lager toch niet zo goed, het viel uit elkaar. Nu had ik een probleem. Een nieuw lager is inmiddels zeldzaam en best prijzig. In de loods dacht ik wel een oplossing te weten. Ik keek naar de 2 liter blokken die ik heb liggen om daar een aandrukrol mechanisme af te halen. Dan kon ik meteen over naar een iets moderner systeem dat eenvoudiger werkt. Helaas bleek ik geen onderblok meer te hebben. Ik heb ze allemaal al verkocht, alleen restanten van de rest van de motoren lagen er nog. Gelukkig kon ik me herinneren dat ik ook een onderblok van een Fiat Argenta bewaard heb. Daarbij aangekomen bleek ook daar geen spanrol op te zitten en toen kwam het heldere moment: ik had van deze motor ooit een koekblik gevuld met alle boutjes en moertjes. Dat koekblik kon ik vrij snel vinden en daarin lag ook, in een plastic zakje, een compleet aandrukrol mechanisme. Deze bleek in goede staat en heb ik inmiddels gemonteerd.

Tijdens mijn zwerftocht door de onderdelen kreeg ik een zestal appjes binnen. Ik was toch wel benieuwd. Ik zag ineens mijn Montecarlo getooid in zijn onderkleed! De primer zit erop:

Lancia Montecarlo primer
Lancia Montecarlo primer

Op de foto’s ziet het er allemaal erg strak uit. Het spuitwerk is op schema, de ophaaldag aanstaande zaterdag blijft staan!

Vandaag heb ik verder nog mijn werkplek in de garage schoongemaakt en opgeruimd. De ruimte die ontstaan is gaf me de gelegenheid van de dagelijkse, degelijke Volvo de olie en winterwielen te wisselen. Toen dat klaar was resteerde een zee van ruimte met ergens in het midden de motor van de Montecarlo op de verrijdbare steun. Ik heb hem wat meer in elkaar gezet. De klepdeksels zitten er weer op en zijn opgefrist. De waterpomp is ook weer gemonteerd net als de aandrukrol van de distributie. Ik heb de oude riem er ook weer even tijdelijk opgezet, de nieuwe is ergens in transit, om het blok te kunnen verdraaien. Ik ga hem nu weer op de kop hangen en dan de oliekanalen van de krukas inspecteren. Ik verwacht geen rotzooi, het oliepeil was ten tijde van de opslag laag, dat was te zien aan de oliedrab die niet verder kwam dan de helft van de aanzuigbuis. Ik verwacht dat de krukas dus niet in die drab gestaan heeft. Voor het afmonteren heb ik overigens een ander carter uit de loods meegenomen dat wat minder roestig was. Dit heb ik ontroest, ontvet en helemaal schoongemaakt van binnen. Grappig was dat het carter verdeeld is in drie compartimenten met daartussen klepjes die kunnen scharnieren. Nog nooit gezien. Ik kan me voorstellen dat het nodig is als je door de bochten van bijvoorbeeld de wegen in de Elzas aan het rijden bent. Het carter heb ik ook opnieuw gespoten; mat zwart, net zoals de poelie van de krukas, de waterpomp en nog wat onderdelen. Straks met het afmonteren heb ik dus wat vers geverfde onderdelen. Ik besloot echter niet het hele blok te gaan verven. Eerst maar eens testen of hij het goed doet, ik denk dat hij er namelijk niet lang in zal zitten…

Schuren

De foto’s van de tussenstand kwamen vandaag binnen. De body wordt flink geschuurd en de lijnen strakgetrokken. Leuk dat ik op deze manier op de hoogte word gehouden.

Lancia Montecarlo schuren

Ik ben ook druk met schuren, mijn werk wordt echter minder zichtbaar. Ik heb wat kleinere onderdelen van de motor geschuurd en matzwart gespoten. Eén van de versnellingsbaksteunen krijgt zo een levensduur verlenging. Ook de koelwater opbouwen op de cylinderkop zijn weer vers gemaakt. Het is allemaal geen spannend werk, ik laat over een tijdje het eindresultaat van de opgefriste motor wel zien. Een intrigerende constructie is die van het schakelmechanisme. Ik heb nog geen duidelijk beeld hoe dat in elkaar gezet moet worden. In het werkplaatshandboek staat een tekening van het mechaniek en daaruit kan ik afleiden dat ik nog niet alle onderdelen in beeld heb. Wat ik wel lees op internet is dat een goede werking van het systeem erg afhangt van de bussen die om de kogels heen gemonteerd zitten. Deze worden, als ze verkrijgbaar zijn, erg duur aangeboden. Het blijken dezelfde bussen, of ik zeg liever busjes want ze zijn maar één cm groot, als die van een Fiat Panda te zijn. Het maakt nogal verschil in prijs of je zoekt naar busjes voor een Panda of voor een Montecarlo… ongeveer vijf euro per busje. De Montecarlo heeft er zes in totaal. Als ze passen heb ik een afhaal maandmenu van Baiyok verdiend! Ik bestelde dus busjes van de Panda. Maar eens zien of die passen! De bak heb ik ook afgemonteerd; de koppelingsgever zit erop en de bedieningshevel ook. Samen met de opgefriste steun is de bak nu wel klaar. Ik spuit nog dagelijks WD40 op de hevel die de drukgroep bedient en het lijkt te helpen.

Schone bak

Gisteravond stond ik in het donker de versnellingsbak te ontvetten in de washal. Telkens als je munt klaar is, blijft het licht nog even branden om vervolgens de duisternis in volle hevigheid toe te laten. Op gevoel en met een beetje strooilicht kwam ik nog een heel eind. Vanavond keek ik naar een compleet gecorrodeerde bak. Man o man, wat kan aluminium roesten. Dat ziet er niet uit, daar moest ik verandering in brengen. Bij de Action kocht ik een assortiment aan opzetborstels voor op de boormachine. Kost niks en is toch wel wat! Met die borstels kun je in alle gaten en hoeken van de bak komen om hier schoon schip te maken. Daar komt een heleboel stof bij vrij en die proef je in je mond ook al draag je een mondkapje. Het zal wel geen goed sluitend mondkapje geweest zijn, zoals je kunt voorstellen was een goede mondkap niet te verkrijgen in de bouwmarkt. Halverwege zie je al dat er verbetering optreedt:

Lancia Montecarlo versnellingsbak

Na verwoede pogingen lukte het niet de hevel van de koppeling te demonteren. Deze zit vastgeroest. De bediening loopt uitermate stroef namelijk. De stang door de bak zal dus wel aangeroest zijn en daardoor stroef lopen in de nylon bussen, die gemonteerd zitten om het geheel soepel te kunnen bedienen. Ik spuit het nu een tijdje in met WD40 om te kijken of het verbetert. Na een paar keer spuiten en intrekken is er al wat meer beweging, ik heb goede moed. Ook demonteerde ik de roestige steun, het restant van de heel erg vastzittende snelheidsmeterkabel en de bedieningen op de bak. Deze bedieningen heb ik voorzien van een verse verflaag conform het kleurenschema van de folder. Na heel veel schuren zag de bak er weer gelikt uit.

Lancia Montecarlo versnellingsbak

De baksteun die je nog ziet zitten kon ik er niet afkrijgen. Dat vergeef ik hem, ik hoop dat het rubber het blijft houden. Ik monteerde daarop alvast de steun die straks op het subframe bevestigd wordt.

Tijdens het demonteren van de bougies miste ik één van de metalen busjes die er bovenop geschroefd zitten. Raar. Ik had wel gemerkt dat ik iets losdraaide, maar doordat ik telkens handschoenen aan heb merkte ik niet wat er echt gebeurde. Gisteravond spookte het toch door mijn hoofd. Zou dat kapje in de cylinder gevallen zijn? Ik was er uit. Ik zou de kop gaan demonteren om het zekere voor het onzekere te nemen. Vanavond kwam ik op het lumineuze idee om de motor aan zijn spit te verdraaien totdat hij op zijn kop hing. Met perslucht op een spuit heb ik in de cylinder gespoten. Ik hoorde een tik op de opvangbak en ja hoor, daar lag het kapje. Een pak van mijn hart! Nu kan de koppakking gewoon blijven zitten. Deze vertoont geen enkele lekkage namelijk en dat wil ik graag zo houden.

Aan het spit

Na een dagje Pasen sloeg de Corona Quarantaine weer toe. Een dag vrij om te klussen. Het lijdend voorwerp de komende twee weken is de motor. Deze heb ik opgetakeld en aan het spit geregen. Ik kon een mooie verrijdbare motorsteun lenen die ik nu in kon zetten om aan de motor te kunnen klussen. Dat werkt veel fijner dan met de motor op de grond. Je kunt overal bij en ook van alles eraf schroeven zonder dat je jezelf druk hoeft te maken over beschadigingen doordat het blok ergens op rust, het weegt echt teveel.

Ik ken het blok erg goed vanuit mijn klussen aan de Fiat 132; mijn eerste auto. Ook al is het blok op detailniveau net even anders, de werkzaamheden brachten me terug in 1995 toen ik voor het eerst de distributieriem van de 132 verving. Grappig, 1995 is ook het aantal cc dat deze motor heeft. Net geen twee liter. Binnen een uur was alles gedemonteerd wat ik van de motor af wilde hebben; de kleppendeksels, waterpomp, carterpan, spanrol, krukaspoelie, distributieriem en wat ander spul. Het is fijn werken en het zit erg eenvoudig in elkaar. De koelwaterkanalen zijn superschoon, de olie is zonder gruis, de nokkenassen zijn in mooie staat en de binnenkant van de motor geeft me vertrouwen. Ik zal nog wel een flinke schoonmaak moeten houden en ik heb alvast wat onderdelen besteld. Fijn is ook dat deze erg betaalbaar zijn.

Lancia Montecarlo Motorbok

De versnellingsbak heb ik in de auto geladen en naar de washal gebracht. Met flink wat ontvetter, een oude afwaskwast en de hogedrukspuit is deze weer enigszins ontdaan van jarenlange vettigheid. Ik ga er nog met een borstel overheen en hoop dan weer een glimmende aluminium behuizing te zien. Technisch hoeft er niet zoveel aan te gebeuren. Een oliewissel en het gangbaar maken van de koppelingshevel is het enige.

De tijd was nog immer niet op… ik heb daarom ook een aanhanger vol met dozen geladen met Montecarlo spul. Eindelijk heb ik alles nu gesorteerd, ook kratten waar motoronderdelen inzaten, die moest ik nu immers in beeld hebben. Ik vond nog een motorsteun die ik nog niet gevonden had, een vrij essentieel onderdeel en nog wat andere belangrijke dingen. Verder heb ik alle verhuisdozen (dat zijn er inmiddels 18) doorgelopen en daaruit gehaald wat ik nog nodig denk te hebben voor de afbouw van de auto. Ik houd nu zes verhuisdozen en één grote doos over, de rest is weg. Dat geeft meteen een heleboel ruimte! Maar snel de motor afmaken, dan kan ik misschien nog wat aan de 8.32 SW klussen de komende tijd.

Afgeleverd

De zon liet zich van haar beste kant zien, een regenkleedje was niet nodig, het bleef droog. Een rare sensatie om de hele weg een Montecarlo op je bumper te hebben. Het was het waard. De auto staat nu netjes afgeleverd bij de spuiter. Na een eerste inspectie zag hij dingen die mij nog niet opgevallen waren. Bijvoorbeeld de vouwnaad in de passagiersdeur die niet helemaal recht loopt en een stukje verf waar wat blaasjes onder zitten ten teken van beweging. Fijn dat ik de auto over kon dragen aan een vakman. Hij levert de auto precies over twee weken weer op. Ik kan bijna niet wachten! Ik zal de Volvo dan ook even wassen, die steekt anders zo af…

Lancia Montecarlo op de ambulance

Ik heb de ambulance dus meteen gereserveerd voor 25 april. Toevallig de verjaardag van mijn vader en ook die van Johan Cruijff. Het is wel vreemd om thuis in een zee van ruimte binnen te komen. Het went snel zo’n carrosserie in je garage. De komende tijd ga ik vol aan de slag met de motor, die wil ik nalopen. Ik verwacht geen rare dingen, die blokken zijn super sterk. Ik wil gewoon even de krukas nakijken en alle oliekanalen doorblazen. Oxaalzuur in het koelsysteem zetten zodat hij weer optimaal schoon wordt van binnen en alles verversen wat nodig is. De motor hoeft er maar één zomer in te zitten, ik verbouw de auto immers tot turbo. Hij schuift dan door naar het andere project.

Opgeladen

De vrije dag heb ik goed kunnen besteden. Goede vrijdag dus. Vanochtend begon ik met het wegslijpen van de lasrups in de goot van het voorscherm. Eerst leek het niet op te schieten en dacht ik er uren mee zoet te zijn. Met een licht voorover gebogen werkhouding is dat een garantie op pijn in mijn rug. Gelukkig bleek doorzetten te werken. Ik heb er zeker anderhalf uur aan gewerkt totdat het resultaat voor mij naar tevredenheid was. Er moet nog wel wat plamuur overheen om het helemaal strak te krijgen, ik volstond met een dun laagje grondverf tegen het aanroesten.

Vervolgens moesten alle carrosseriedelen geplaatst worden. Het spannendst was natuurlijk de kofferklep. Aangezien ik het voorscherm verplaatst had, was ik erg benieuwd hoe de naad er nu uit zou zien. Nou, dat viel niet tegen! Ik denk dat ik hem het beste heb gekregen, wat gezien de positie van het scherm, mogelijk was. Je ziet toch duidelijk dat de auto met de hand gebouwd is. De kanten zijn absoluut niet symmetrisch. En ja, dat hoort wel een beetje bij die Italianen. Zelfs bij PininFarina dus. Daarna de motorklep en vervolgens heb ik van beide kleppen de ontgrendelingskabels aangesloten. Wel handig om ze open te kunnen krijgen. Tenslotte de beide deuren. Deze gingen moeiteloos op hun plek en heb ik ruwweg goed gehangen. Straks komt dat helemaal goed.

Ter voorbereiding op de reis van morgen, de auto gaat helemaal naar het zuiden van het land, heb ik eerst de lichte ambulance opgehaald in Zutphen. Dat is dichtbij de loods dus kon ik direct veel overbodig spul meenemen en daar achterlaten. De garage wordt erg leeg zo. Ik heb dan meer dan genoeg ruimte om de motor de komende twee weken geheel aan te pakken. Thuis heb ik met mijn dochter de kar de garage ingereden en dat paste gelukkig. Het hield niet over maar dat is geen probleem. Vervolgens de auto erop gezet, de carrosserie nog een keer helemaal schoongemaakt en alle deuren en kleppen vastgezet met een stukje noppenfolie ertussen om beschadigingen te voorkomen. Hij staat er mooi bij!

Lancia Montecarlo op de autoambulance
Lancia Montecarlo op de autoambulance

Morgen de boel vastsjorren. Op naar de spuiter!

error

Vind je het een leuke blog? Share, like of subscribe!