Het opnieuw en ruimer tappen van het boutgat bleek niet nodig. Als het tegenzit kun je de boel beter maar even de boel laten. Met een frisse blik en helaas een flinke pijn in de rug, bekeek ik de lengte van het boutje opnieuw en besloot ik er een wat langere voor te nemen. Een gouden greep, want er bleek nog voldoende vlees in het boutgat te zitten om de boel vast te zetten. Tijd om echt al het water erin te gieten.
Na een paar liter ontdekte ik wederom een lekkage. Deze keer bovenop het blok. Daar komt het koelwater via een soort elleboog door de distributiedeksel en verdwijnt in de cilinderkop. Als afdichting zit er een rubberen ring onder. Deze zal wel oud en moe zijn, ik heb hem gedemonteerd, ingesmeerd met kit en weer gemonteerd waarna alles waterdicht was! De uitdaging was nu om de radiator af te vullen zonder dat hierin luchtbellen achterblijven. Ik ontdekte een ontluchtingsdopje waar de ingenieurs van PininFarina over nagedacht hebben! Eenvoudig bereikbaar vanuit de bagageruimte; er was speciaal een opening over gelaten om deze inbusbout te kunnen losdraaien. Het afvullen is erg grappig, ik liet de ontluchtingsnippel een beetje open staan en goot koelwater in de slang bij het motorblok die met de buizen onder de auto verbonden is. Terwijl ik koelwater vulde hoorde ik de lucht ontsnappen. Toen ik niks meer hoorde bleek er iets koelwater uit de nippel te komen; de radiator was succesvol ontlucht! Ik sloot alle slangen weer aan en vulde het expansievaatje tot zijn maximum.
Helaas belemmerde mijn rug allerlei klussen, ik heb er slechts eentje gedaan, het aansluiten van de koppelingsnemer slang op de leiding. Deze zit nu ook netjes gemonteerd, klaar voor een de volgende ontluchtingsklus; de koppelingsvloeistof.
Met minder neemt de auto geen genoegen, er past 12 liter koelvloeistof in het koelsysteem. Ik toog naar de Action om daar het schap met koelvloeistof leeg te halen. Best lastig op de fiets met 12 liter koelvloeistof, 7 liter olie en twee ruitenwisserbladen. Maar het loont.
Thuis controleerde ik alle slangenklemmen en bevestigingen van het koelsysteem rondom de motor en begon ik vrolijk, liter voor liter, het systeem te vullen. Na de 6e fles hoorde ik wat druppeltjes vallen op het stuk karton dat ik onder de auto had gelegd. He verdorie, toch iets niet in orde. Nadere inspectie leerde dat het koelwater uit de as van de waterpomp kwam. De minst handige plek voor een lekkage. Er zat niks anders op dan het afvullen te staken en op internet te gaan zoeken naar een nieuwe waterpomp. Ik blijf het raar vinden dat hij lek was, hij voelde gewoon goed en zag er ook prima uit.
Uit Oostenrijk liet ik een waterpomp bezorgen. Netjes binnen 3 dagen werd hij bezorgd in een veel te grote doos. Het voordeel van nieuw is natuurlijk wel dat ik het onderdeel niet hoef schoon te maken. Het is dus minder werk.
Met de motor uit de auto is het wisselen van een waterpomp een koud kunstje. Met de motor in de auto is het een hel. Natuurlijk moest ik eerst alle koelwaterslangen demonteren die voor het blok langslopen. En ja, ook natuurlijk, lekte daarbij toch best veel koelwater langs de emmer die bedoeld was om dit goedje op te vangen. Het was niet het duurste koelwater zeg maar. Ook moest de deksel van de distributie deels gedemonteerd worden voordat ik bij de waterpomp kon komen. De truc is om de poelie van de pomp wel los te halen, maar verder te laten hangen op de pomp. Hij past er niet langs. Zo weinig ruimte is er. Ook een van de boutjes kon niet uit de behuizing dus ik demonteerde de pomp met een losliggende poelie en een rammelend boutje. Met wat gepriegel kon ik de waterpomp via de uitlaatzijde verwijderen.
Tijd voor het monteren van de nieuwe. Montage is het omgekeerde van het demonteren. Ja, dat staat altijd hoopgevend in de werkplaatshandboeken. En ja, het klopt ook. Maar wat een gepriegel weer. De pakking smeerde ik overigens in met vloeibare pakking waarna ik hem op de pomp plakte. Zo had ik geen moeite om die op zijn plek te houden. Toen een van de boutjes van de koelwaterbevestigingsbuis op de bovenkant van het blok doldraaide, ben ik gestopt. De volgende keer moet ik dat gat maar wat ruimer tappen en hem opnieuw monteren met een iets dikker boutje. Vooralsnog lijkt het koelsysteem gerepareerd en kan ik binnenkort verder met afvullen en ontluchten.
Nee, ik ben geen fan van Ravensburger. De laatste keer dat ik een puzzel opgelost heb is alweer een hele tijd geleden, ik weet het niet eens precies maar het zal er eentje zijn geweest van Dribbel die ik met een van mijn kinderen oploste. Toch ben ik aan het puzzelen geweest en heb ik er best wel plezier in gehad.
De eerste puzzel die ik oploste was de benzine voorziening. Met een paar meter nieuwe benzineslang ben ik gaan bedenken hoe deze aangesloten zou moeten worden op de tank, een filter, de pomp en de carburateur. Via de Montecarlo Facebook groep kreeg ik bericht dat het originele filter, dat bij mij wolken roeststof uitbraakt, niet meer leverbaar is. Jammer, want dit filter is slim, er zit een drukregelaar in verwerkt. Het advies luidde om in de aanzuigslang naar de pomp een filter te plaatsen en na de pomp een universeel filter van King met daarin een drukregelaar van drie bar. Zo voorkom je dat er rotzooi in je pomp of carburateur komt en dat de carburateur gaat lekken. Het King filter moet ik nog bestellen, maar het filtertje in de aanzuigleiding heb ik gewoon in de automaterialenzaak gekocht. Tijd om de opgefriste pomp te gaan monteren. Met de motor in de auto betekent dit dat ik van onderaf moet gaan werken. Op zich is daar ruimte zat, maar voorheen ging ik gewoon in de motorruimte zitten en kon ik heel makkelijk overal bij. De pomp zat vrij snel op zijn plek waarna ik alle slangen aangesloten heb. Puzzel opgelost!
Omdat we het hele weekend op De Marsbelte zaten voor een familie-weekend, een camping waarvoor ik samen met mijn moeder de website heb gemaakt: ik de techniek, zij de teksten, is er weinig gebeurd. Vanavond had ik weer tijd voor een nieuwe puzzel. Aangezien ik net een nieuwe accu aangeschaft heb voor de auto, een hele mooie accu met een koudstartstroom van 600A, nodig om de startmotor vanaf zo’n afstand van voldoende stroom te voorzien, is het tijd om alle stekkertjes op de goede plek te gaan klikken. Mijn werkplek zag er daarom zo uit:
Met het schema op een plaatje op de laptop en de uitgeprinte werkplaatspagina’s binnen handbereik ben ik systematisch de draadboom gaan aansluiten. Deze puzzel is nog niet klaar. Complex is dat ik een kabelboom uit een Amerikaanse uitvoering met uitlaatgas behandeling heb; daaraan zitten meer stekkers dan ik nodig heb. Gelukkig kon ik wel een heleboel direct plaatsen. De sensoren op de benzinetank, de benzinepomp, de bobine etc. Toch heb ik nog veel stekkertjes over die ik met zoekwerk op het schema en met de kleurcodetabel in mijn hand hoop te kunnen plaatsen. Het zou wel fijn zijn als de boel niet gaat knetteren als ik de accu aansluit…
Oh ja! Ik heb ook alvast tien liter RON 102 in de tank gedaan. Het moment van starten komt dichterbij.
Voordat ik de tank ga vullen met de meest hoogwaardige super die ik ken, racing 102, een lokaal verkrijgbaar brouwsel dat mij het gevoel geeft mijn klassieke wagens het beste te geven dat er is, moet de brandstof voorziening op orde zijn.
Bij de auto kwamen drie systemen in onderdelen. Wat me in ieder geval snel duidelijk werd was dat er sprake is van een elektrische pomp die de benzine naar de carburateur brengt. Twee van de systemen leken me pompen. Tijd om dat te checken door het apparaat even aan te sluiten op een accu. De ene pomp, met de meest klassieke uitstraling deed dit zacht zoemend, de andere pulserend met nogal wat geluid. Ik koos ervoor de zoemende versie te gaan gebruiken.
Via Facebook had ik een oproep geplaatst waar ik deze pomp zou moeten monteren. Dit was me totaal onduidelijk. Op vrijwel alle foto’s van motorruimtes van deze auto was de pomp niet zichtbaar. Dat blijkt uiteindelijk logisch, hij wordt geplaatst naast de benzinetank, achter de schakelstangen tegen de achterplaat. Daar zit een steun waar de rubberen bevestigingen van de pomp precies in passen! Daaronder zit nog een steun, deze is voor het filter dat je onderin de foto ziet. Ik begon met het opfrissen van het filter. Helaas blijkt deze vol met roest, geen geweldig uitgangspunt om her te gebruiken. Ik kan dit filter nergens vinden, iemand een idee?
De pomp was niet verroest of aangetast. Het blijkt een ingenieus pompje te zijn. De rotor wordt indirect aangedreven zodat de motor niet in contact komt met benzine. De rotor is een heel klein contrifugaalpompje met metalen lamelletjes. Ik heb het geheel uit elkaar gehaald, verfrist en weer gemonteerd. Hij houdt vacuüm en draait moeiteloos en vooral stil. De buitenkant heb ik daarom mooi gemaakt, hij ligt klaar voor montage.
Ook maakte ik de uitlaat af, die zit nu netjes gemonteerd, net als de claxon, die is ook klaar. Tenslotte heb ik de nieuwe velgen even gepast om te zien of ik hiervoor nog extra maatregelen moet nemen. Vanwege de afwijkende ET-waarde in combinatie met de veel bredere velg, 7J in plaats van 5,5J, had ik het al opgemeten. Ik verwachtte dat de achterwielen zonder meer zouden passen. Bij de voorwielen voorzag ik een probleem omdat de veerschotel ter hoogte van de band begint. Door de bredere velg zou dit kunnen gaan aanlopen. Dat bleek precies te kloppen. Achter ging er moeiteloos op en is even breed als met de originele velgen, terwijl de voorzijde extra ruimte nodig heeft. Na wat heen en weer meten blijkt dit 2,5 centimeter te zijn. Standaard zitten er al spacers op de Montecarlo van 6mm dik. Als ik die weghaal dan kan ik ook spacers van 3 centimeter nemen. De spoorbreedte voor wordt dan gelijk aan achter. Dat vind ik niet mooi. Ik denk dat ik daarom achter ook iets verbreed met 2 centimeter. Voorlopig zul je de auto echter nog niet zien met deze nieuwe wielen, hij gaat op de originele wielen naar de keuring. De bandbreedte blijft overigens gelijk. Ik ga van de ballonnen 205-60-13 naar de sloffen 205-45-16. Uiteindelijk zal ik achter wel overstappen op 9J, er zijn erg mooie sets verkrijgbaar die voor 7J en achter 9J brede velgen bieden. Die investering is me nu nog te groot, deze velgen zijn dus een rijders compromis.
Voordat ik hierover allerlei vragen moet beantwoorden; de keuze om andere wielen te gaan gebruiken is vrij logisch. De originele wielen moeten opgeknapt worden. Op zich geen probleem, dat brengt kosten met zich mee. De gemonteerde banden hebben nog een perfect profiel, maar zijn wat aan de oude kant en lopen niet helemaal rond. Wellicht is dat veroorzaakt door het langere stilstaan. Ik wil niet op topsnelheid rijden met banden die niet perfect zijn. Daarbij komt ook dat ik na de keuringen een upgrade ga doen naar Lancia Thema Turbo 16V remmen. Deze vereisen minimaal een 15 inch wiel, de standaard is nu 13 inch; dat past niet. Vandaar dat ik de investering ombuig en goede velgen met nog betere banden heb gekocht. De auto gaat hierdoor superstrak rijden. Wel zo prettig als je bedenkt dat ik verwacht hem vaker dan gemiddeld op het randje te gaan rijden, niet het randje van topsnelheid, maar het randje van wegligging.
Vrij reizen in Schengen gebruikte ik om een setje wielen op te halen in Duitsland, net over de grens achter Arnhem. De Volvo had ik volgeladen met dozen en allerlei van de Montecarlo, ik had nog net genoeg plek voor vier wielen, zodat ik op de terugweg deze voorraad in de loods achter kon laten en, belangrijker nog, daar wat onderdelen op kon halen die ik nog mis.
De garage thuis is vrijwel ontdaan van de voorraad onderdelen. Er staat bijna niks meer, zeker na vanavond niet. Ik kan er al bijna weer een extra auto in kwijt. Op de wielen kom ik later terug, een essentieel onderdeel komt eerst. Het ruitenwisser mechaniek dat ik had klaargelegd voor inbouw bleek niet te passen. De bevestigingen van de ruitenwissers zaten net te ver uit elkaar. Uit de loods nam ik daarom, voor de zekerheid, twee units mee, naast nog wat ander klein spul. Nadat ik het mechanisme had gesmeerd en de motor even had gepast, heb ik het mechaniek in de auto ingebouwd. Het stuk plaat onder de voorruit zit niet echt vast, het wiebelt een beetje. Straks wordt dit gefixeerd door het mechaniek en door een afdekklep boven het ventilatierooster. Voor nu was het een wiebelige operatie, die gelukkig goed afliep. Ik moet nog wel twee nieuwe wisserbladen kopen, de ruitenwissers staan echter parmantig op de voorruit.
Wat minder in het oog springend is de uitlaat. Omdat de officiële bevestiging ontbreekt, heb ik de tussenpijp die tussen de einddemper en het spaghetti uitlaatspruitstuk zit, twee centimeter verlengd. Het was nog een hele klus om deze buis rondom te lassen. Maar ook hier merkte ik dat mijn laskunsten verbeteren. De buis heb ik even gepast en dat gaat nu keurig. Hij droogt nu van een beschermende grondlaag, ik zal hem er morgen tussen zetten.
Tenslotte heb ik nog het afdekplaatje van het ventilatierooster ontvet, voorzien van een weerstand voor de ruitenwissers en in zwarte glanslak gezet. Dat kan nu mooi drogen en morgen erin.
Het weekend ging op aan een dagje Amsterdam, de boot en een beetje auto. Zaterdag zag ik voor het eerst weer de IHWC (ItalyHereWe.Com) vrienden en maakten we de eerste plannen voor het uitlaten van onze bolides. Dat zal dan ook de vuurdoop van de Montecarlo worden. Een gedenkwaardige vuurdoop in de Elzas, de plek waar deze auto ontstaan is in mijn hoofd. Een passende plek! Ik ben heel erg benieuwd of de auto me het rijdersgevoel gaat geven dat ik ervan verwacht. Aan de techniek mag het in ieder geval niet liggen, die moet goed zijn. Als we op het scherpst van de snede de routes rijden die vriend Jos heeft uitgestippeld, moet je kunnen vertrouwen op een feilloos functionerende en veilige auto. Met dat in het achterhoofd begon ik aan mijn klussen.
In den beginne, toen ik de koelwaterbuizen onder de auto monteerde, vroeg ik me af waar het kleinere gaatje in de bevestigingsrubbers voor diende. Dat bleek uiteindelijk de kabel van de snelheidsmeter te zijn. Deze kon ik niet meer op de officiële manier monteren, daarom liet ik hem door de tunnel van de versnellingspook naar achteren lopen. Ik vond hem aan de korte kant. Toen ik de kabel op de bak wilde monteren bleek dit niet te passen. Waarschijnlijk heb ik een verkeerde kabel gemonteerd. Ik moest de kabel helemaal opnieuw leggen. Nu kwam het me wel goed uit dat hij niet onder de auto door zat zodat ik hem nu vrij eenvoudig opnieuw kon leggen. Van achter de klokkenwinkel loopt hij achter de verwarming langs, door de tunnel en dan over de bak naar de bevestiging. Nu had ik ineens een heel stuk kabel teveel: logisch want hij zit nu ook niet buitenom gemonteerd.
Tijd om me te concentreren op het uitlaatspruitstuk. Ik miste een draadeind in de cilinderkop. Deze was er blijkbaar uitgedraaid. Dat gebeurt wel eens als de moer erg verroest is en niet los wil van het draadeind. Listig, dit draadeind is ook de afdichting van een oliekanaal, het moet dus echt het officiële draadeindje zijn. Ik gooide de bak met bouten op een handdoek en zocht naar de betreffende bevestigingsbout. Het duurde niet lang of ik had hem gevonden! Met een roestige moer erop die alleen wilde wijken nadat ik hem met de luchtsleutel had mishandeld. Ik draaide hem in de kop met wat loctite om hem oliedicht te monteren en plaatste daarna een nieuwe pakking en het spaghetti uitlaatspruitstuk dat ik bij de onderdelen aantrof.
Tussendoor heb ik ook nog een strip gemaakt waarop ik de drie relais in de motorruimte kan plaatsen. Uit mijn Thema voorraad kwam een mooi stukje strip waar de voeten van de relais op kunnen klikken. Ik heb dit ontroest, gespoten en gemonteerd naast de bobine. Van de bobine heb ik de kabel die naar de rotor loopt gemonteerd en met de plaatsing van de relais is al een groot deel van de kabelboom netjes opgeruimd. Nu dat op zijn plek zit, kan ik rustig met het schema op de laptop alle stekkertjes gaan aansluiten. Ik zal daar deze week wel uitkomen.
Het dwarrelt door je hoofd, je verwacht dat het bestaat maar je hebt geen idee hoe het heet en of het klopt. De bevestiging van de spiegels bleek een uitdaging die gisteren opgelost werd.
In de bestuurdersdeur zaten twee, wat grotere gaten. Deze bleken overeen te komen met de bevestigingspunten van de Vitaloni’s die ik in twee smaken in de onderdelenvoorraad aantrof; de “Baby Turbo” en de “Californian”. Helaas weet ik de Italiaanse namen niet, vandaar de Engelse termen. Deze gaten kwamen uit op een holle ruimte in de deur die ik vanaf de achterzijde met geen mogelijkheid kon bereiken. Ik moest iets met de gaten doen. Ik dacht aan een soort popnagel met schroefdraad er in. Met Google op het scherm kwam ik uiteindelijk uit bij blindklinkmoeren. Een soort popnagels 2.0 met daarin schroefdraad, precies wat ik zocht! De zoekopdracht op Marktplaats resulteerde in een nieuw scrabble woord: blindklinkmoertang. Deze kocht ik in luxe verpakking en met een voorraadje bevestigingsmateriaal. PostNL was dit keer op tijd en nadat het pakketje bezorgd was zat de spiegel van de bestuurderszijde in korte tijd op zijn plek. Ik koos voor de “Baby Turbo” spiegels. Omdat de klinken van aluminium zijn heb ik ze goed ingevet voordat ik ze monteerde. Anders treedt er galvanische corrosie op tussen de metalen.
De passagierszijde gaf zich niet zo makkelijk gewonnen. Ook hier zaten de tekeningen van gaten in de deur maar deze waren deels bedekt met een laagje plamuur. Toch best eng om de boormachine op een vers geverfde deur te zetten, de gaten gaven zich echter snel gewonnen en ook daarin zaten snel bevestigingspunten voor de spiegel.
Nadat het boren van deze gaten goed afgelopen was, heb ik ook een ander, wat moeilijker gaatje geboord. Een van de bevestigingsgaatjes van het knipperlicht was ook niet meer zichtbaar. Ik plakte een stuk schilderstape ruim over de beoogde plek van het gaatje en tekende zorgvuldig het gaatje af door het boutje van het lampje tegen de tape aan te drukken. Na een zucht zocht de boor zijn weg. Gelukkig bleek ik precies op de plamuur te zitten, zonder druk op de boor kreeg het gaatje vorm. Precies op de goede plek geboord dus! De montage van het lampje was daarna eenvoudig.
Tenslotte de uitlaat, ik monteerde alvast de einddemper. Deze maakt de achterkant compleet.
Het stroomdraadje van de twee mistlampen bungelt nog. Dat staat nog op het lijstje!
De sierstrip aan de passagierszijde beperkte mijn mogelijkheden de motorruimte af te monteren. De strip zit met drie speciale boutjes vast die door de carrosserie gaan en dan vanuit de motorruimte vastgezet moeten worden. Complicerende factor: van de speciale boutjes zaten er te weinig in mijn voorraad.
Wat er niet is moet je maken! Ik toog naar Van Rossum in Zwolle, de beste ijzerwarenzaak die ik ken, ik heb het al eens eerder benoemd. Wat een fijne plek om je te verlekkeren aan al het kwalitatief goede gereedschap dat hier naar je lonkt. Ik kwam nu echter voor de enorme voorraad boutjes, moertjes en ringetjes. Helaas hadden ze niet mijn speciale boutjes in hun assortiment. Wel nam ik de correcte maat boutjes, moertjes en ringetjes mee. Thuis fabriceerde ik van een stukje staal en deze boutjes de speciale steuntjes. Een beste klus voor twee van deze bevestigingsmaterialen, maar het loont. Rechts het roestige voorbeeld, links de twee nieuwe boutjes.
Met deze nieuwe boutjes heb ik vrij makkelijk de sierstrip op de zijkant kunnen monteren. Hiermee is ook de passagierszijde gereed, ook het PininFarina logo heb ik er namelijk op geplakt. De spiegel en het knipperlichtje in het voorscherm ontbreken nog, daarover later meer.
Nu de sierstrip zat ben ik gaan passen en meten aan het koelsysteem. Ik wilde dat graag afmonteren want daarna kon ik dan de bobine plaatsen en de kabelboom geleiden. Het was een heel gepuzzel met al die slangen en de slangen van de kachelradiator heb ik nog niet kunnen plaatsen, die moet ik eerst uitzoeken door foto’s van andere auto’s te bestuderen, ik weet namelijk niet hoe ze moeten lopen. De dikke slangen en de thermostaat zitten echter.
Zoals je ziet monteer ik geen nieuwe slangen. Wellicht iets voor de toekomst, eerst maar eens kijken of alles het goed doet. Ook de aansluiting van de carburateur op het koelwater heb ik nog niet gedaan. Hierna kon ik de bobine plaatsen en de kabelboom een beetje goed leggen. Met het schema in de hand hoop ik straks alle stekkertjes op de goede plek te kunnen plaatsen.
De neus van de auto wordt bepaald door de kunststof neusband. Deze maakt de karakteristieke neus af met twee zijstukjes, de koplampen en de grille. Ondanks dat ik mijn voorraad een paar keer doorzocht had, kon ik de bevestigingsbeugeltjes van de neusband niet vinden. Een aardige mede liefhebber besloot me te helpen en deze beugeltjes nieuw te maken. Eigenlijk zouden ze vrijdag al bezorgd worden, maar PostNL besloot dat zaterdag ook wel goed was. De maker van de beugeltjes was erg tevreden over het resultaat, ik ook! Hij leverde ze geschilderd en met alle bevestigingsmaterialen, chapeau!
De neusband heeft uitsteeksels aan de onderzijde die met dit beugeltje vastgezet kunnen worden. De hoogte kun je afstellen met een indraaibaar rubber. Natuurlijk wilde ik meteen aan de slag met monteren. Ik was zo benieuwd naar hoe de auto eruit zou zien! De eerste poging ging echter compleet de mist in. De neusband was niet mooi uitgelijnd en de zijkanten ook niet. Ook de koplampen wilden niet lekker op hun plek, drama. Ik heb geleerd dan gewoon te stoppen, op een ander moment lukt het wellicht wel.
Vanavond was dat moment. Ik heb alles weer gedemonteerd en de beugeltjes iets losgemaakt. Toen kon ik de neusband mooi uitlijnen en vastzetten. Helemaal perfect zal het nooit worden aangezien de bagageklep een beetje krom staat en de koplampruimte van de bestuurderszijde al eens een ongeluk verwerkt heeft waardoor het allemaal net niet lekker past, maar ik vond het steeds mooier worden. De zijkanten van de neusband kon ik redelijk mooi uitlijnen met de bovenkant en de koplampen vonden gemakkelijk hun plek. Bijna vergat ik de massakabels van de koplampen aan te leggen, ik zag het net niet op tijd, waardoor ik de lampen er weer uit moest halen. Tenslotte kon de grille op zijn plek. Tot mijn verrassing paste deze niet! Hij bleek tegen de koplampen aan te komen. Tsja, daar zit je dan. Met geen mogelijkheid kon ik dat ooit goed krijgen. Ik besloot daarom de grille maar af te zagen. Dat zie je nu niet meer, maar hij paste gelukkig wel meteen!
Voor de foto heb ik even twee ledlampjes achter de koplampen gehouden, dat geeft net iets meer smoel. Ik ben dus best ver gekomen. Natuurlijk moeten er nog allemaal kleine klusjes gebeuren, zo zal ik me op het afmaken van het interieur gaan storten, en moet de kabelboom in de motorruimte totaal aangesloten worden. Een geduldig werkje. Daarna koelwater, olie, benzine en….
De passagiersdeur was nog helemaal kaal staal. Ik had er nog niks opgeschroefd of ingezet. Het werd mijn eerste klus op zaterdag. Na de ervaringen met de bestuurdersdeur wist ik wat de volgorde van montage was. Eerst monteerde ik het sluitmechanisme, daarna de vergrendeling in de buitenzijde en vervolgens de opener aan de binnenzijde. Vooral het verstelbare stangetje van de binnen opener bleek listig. Iets te strak afgesteld wilde de deur niet sluiten en viel zo weer uit de vergrendeling, terwijl die te los afgesteld de deur niet opende en vooral heel erg heen en weer zwiepte in de deur. Uiteindelijk werkte het naar behoren. Ik vervolgde met het raammechanisme. Dat stopte ik alvast in de deur maar zette ik nog niet vast. Dat kan pas als het glas ook in de deur zit. En voordat je het glas kunt monteren moeten eerst alle geleide rubbers in de sponningen. Ook de afwerkrubbers rondom de deur en natuurlijk de sierlijsten rondom de ramen monteerde ik.
Het was tijd voor het kleine ruitje. Hoewel die aan de andere zijde redelijk makkelijk op zijn plek schoof, stribbelde deze tegen. Ik kon hem van onderaf in de sponning duwen, maar niet hoog genoeg. Er bleef een gaatje in de bovenhoek. Na van alles geprobeerd te hebben werkte een stok die ik onder tegen het raampje aanhield in combinatie met een hamer. Ik tikte het raam zo op zijn plek. Met de strip die hem omhoog houdt gemonteerd kon ik het grote raam monteren. Hij schuift zo de deur in en vervolgens omhoog in zijn sponning. Dan de sponning verlenging die voor het sluitmechanisme langsloopt en uiteindelijk het raammechanisme. De deur was technisch klaar!
Resteerde nog 1 ruit, de voorruit… de lastigste. Ik kon kiezen uit 3 ruiten. Een gebruikte en twee nieuwe. Een nieuwe met en een nieuwe zonder zonneband in de ruit. Die met band had geen zwarte rand rondom waar achter de lijm mooi verborgen zit. Ik begon met de gebruikte ruit. Ik maakte hem schoon voor inspectie. Voordeel van deze ruit is dat de bevestiging van de spiegel hier al opgeplakt zit. Ook een registratiesticker uit New York, leuk! Toch keurde ik de ruit af. Er zitten wat sporen van de ruitenwissers op, niet storend, maar dan ga ik toch liever voor nieuw. Ik verwacht dat de zonneband voor mij niet handig is aangezien die altijd in mijn zicht zal zitten, ik ging dus voor de originele ruit met zwarte rand. Deze maakte ik ook goed schoon en ontvette ik nauwkeurig waarna ik hem zorgvuldig afplakte. De ruit kent namelijk geen sierlijst, de afwerking is gladgestreken kit rondom.
Ook de sponning van de auto plakte ik af, het idee is dat je dan de kit mooi kunt uitstrijken in de sponning waarna je de tape eraf trekt en de lijnen meteen strak zijn.
Je ziet overigens dat de sierlijst die aan de binnenzijde gemonteerd zit, ook strak rondom de ruit zit. De avond ervoor had ik deze met kleine dotjes kit op een aantal plekken vastgezet, dat maakt het verwerken van de kit voor het plakken van de voorruit eenvoudiger. Met een verse kitspuit heb ik rondom in de carrosserie een rups gelegd om vervolgens met hulp van mijn dochter de voorruit op zijn plek te leggen. Vooraf had ik twee rubberen stripjes gesneden die ik onderaan de ruit in de kit zou kunnen duwen om hem op juiste afstand te houden van de onderkant. Zonder drama ging de ruit op zijn plek en ik ging als de wiedeweerga aan de slag om de kitrand af te werken. Ik deed dat met een plastic spateltje die je ook voor plamuurwerk gebruikt. Het lukte vrij aardig. Daarna snel de tape verwijderd en de ruit gefixeerd met een spanband.
De kit begint al binnen een half uur te drogen, dus snelheid was geboden. Maar het resultaat mag er zijn, de auto kan nu tegen de regen!
Vind je het een leuke blog? Share, like of subscribe!