Dag: 7 juni 2020

De neus van de auto wordt bepaald door de kunststof neusband. Deze maakt de karakteristieke neus af met twee zijstukjes, de koplampen en de grille. Ondanks dat ik mijn voorraad een paar keer doorzocht had, kon ik de bevestigingsbeugeltjes van de neusband niet vinden. Een aardige mede liefhebber besloot me te helpen en deze beugeltjes nieuw te maken. Eigenlijk zouden ze vrijdag al bezorgd worden, maar PostNL besloot dat zaterdag ook wel goed was. De maker van de beugeltjes was erg tevreden over het resultaat, ik ook! Hij leverde ze geschilderd en met alle bevestigingsmaterialen, chapeau!

De neusband heeft uitsteeksels aan de onderzijde die met dit beugeltje vastgezet kunnen worden. De hoogte kun je afstellen met een indraaibaar rubber. Natuurlijk wilde ik meteen aan de slag met monteren. Ik was zo benieuwd naar hoe de auto eruit zou zien! De eerste poging ging echter compleet de mist in. De neusband was niet mooi uitgelijnd en de zijkanten ook niet. Ook de koplampen wilden niet lekker op hun plek, drama. Ik heb geleerd dan gewoon te stoppen, op een ander moment lukt het wellicht wel.

Vanavond was dat moment. Ik heb alles weer gedemonteerd en de beugeltjes iets losgemaakt. Toen kon ik de neusband mooi uitlijnen en vastzetten. Helemaal perfect zal het nooit worden aangezien de bagageklep een beetje krom staat en de koplampruimte van de bestuurderszijde al eens een ongeluk verwerkt heeft waardoor het allemaal net niet lekker past, maar ik vond het steeds mooier worden. De zijkanten van de neusband kon ik redelijk mooi uitlijnen met de bovenkant en de koplampen vonden gemakkelijk hun plek. Bijna vergat ik de massakabels van de koplampen aan te leggen, ik zag het net niet op tijd, waardoor ik de lampen er weer uit moest halen. Tenslotte kon de grille op zijn plek. Tot mijn verrassing paste deze niet! Hij bleek tegen de koplampen aan te komen. Tsja, daar zit je dan. Met geen mogelijkheid kon ik dat ooit goed krijgen. Ik besloot daarom de grille maar af te zagen. Dat zie je nu niet meer, maar hij paste gelukkig wel meteen!

Voor de foto heb ik even twee ledlampjes achter de koplampen gehouden, dat geeft net iets meer smoel. Ik ben dus best ver gekomen. Natuurlijk moeten er nog allemaal kleine klusjes gebeuren, zo zal ik me op het afmaken van het interieur gaan storten, en moet de kabelboom in de motorruimte totaal aangesloten worden. Een geduldig werkje. Daarna koelwater, olie, benzine en….

De passagiersdeur was nog helemaal kaal staal. Ik had er nog niks opgeschroefd of ingezet. Het werd mijn eerste klus op zaterdag. Na de ervaringen met de bestuurdersdeur wist ik wat de volgorde van montage was. Eerst monteerde ik het sluitmechanisme, daarna de vergrendeling in de buitenzijde en vervolgens de opener aan de binnenzijde. Vooral het verstelbare stangetje van de binnen opener bleek listig. Iets te strak afgesteld wilde de deur niet sluiten en viel zo weer uit de vergrendeling, terwijl die te los afgesteld de deur niet opende en vooral heel erg heen en weer zwiepte in de deur. Uiteindelijk werkte het naar behoren. Ik vervolgde met het raammechanisme. Dat stopte ik alvast in de deur maar zette ik nog niet vast. Dat kan pas als het glas ook in de deur zit. En voordat je het glas kunt monteren moeten eerst alle geleide rubbers in de sponningen. Ook de afwerkrubbers rondom de deur en natuurlijk de sierlijsten rondom de ramen monteerde ik.

Het was tijd voor het kleine ruitje. Hoewel die aan de andere zijde redelijk makkelijk op zijn plek schoof, stribbelde deze tegen. Ik kon hem van onderaf in de sponning duwen, maar niet hoog genoeg. Er bleef een gaatje in de bovenhoek. Na van alles geprobeerd te hebben werkte een stok die ik onder tegen het raampje aanhield in combinatie met een hamer. Ik tikte het raam zo op zijn plek. Met de strip die hem omhoog houdt gemonteerd kon ik het grote raam monteren. Hij schuift zo de deur in en vervolgens omhoog in zijn sponning. Dan de sponning verlenging die voor het sluitmechanisme langsloopt en uiteindelijk het raammechanisme. De deur was technisch klaar!

Resteerde nog 1 ruit, de voorruit… de lastigste. Ik kon kiezen uit 3 ruiten. Een gebruikte en twee nieuwe. Een nieuwe met en een nieuwe zonder zonneband in de ruit. Die met band had geen zwarte rand rondom waar achter de lijm mooi verborgen zit. Ik begon met de gebruikte ruit. Ik maakte hem schoon voor inspectie. Voordeel van deze ruit is dat de bevestiging van de spiegel hier al opgeplakt zit. Ook een registratiesticker uit New York, leuk! Toch keurde ik de ruit af. Er zitten wat sporen van de ruitenwissers op, niet storend, maar dan ga ik toch liever voor nieuw. Ik verwacht dat de zonneband voor mij niet handig is aangezien die altijd in mijn zicht zal zitten, ik ging dus voor de originele ruit met zwarte rand. Deze maakte ik ook goed schoon en ontvette ik nauwkeurig waarna ik hem zorgvuldig afplakte. De ruit kent namelijk geen sierlijst, de afwerking is gladgestreken kit rondom.

Ook de sponning van de auto plakte ik af, het idee is dat je dan de kit mooi kunt uitstrijken in de sponning waarna je de tape eraf trekt en de lijnen meteen strak zijn.

Je ziet overigens dat de sierlijst die aan de binnenzijde gemonteerd zit, ook strak rondom de ruit zit. De avond ervoor had ik deze met kleine dotjes kit op een aantal plekken vastgezet, dat maakt het verwerken van de kit voor het plakken van de voorruit eenvoudiger. Met een verse kitspuit heb ik rondom in de carrosserie een rups gelegd om vervolgens met hulp van mijn dochter de voorruit op zijn plek te leggen. Vooraf had ik twee rubberen stripjes gesneden die ik onderaan de ruit in de kit zou kunnen duwen om hem op juiste afstand te houden van de onderkant. Zonder drama ging de ruit op zijn plek en ik ging als de wiedeweerga aan de slag om de kitrand af te werken. Ik deed dat met een plastic spateltje die je ook voor plamuurwerk gebruikt. Het lukte vrij aardig. Daarna snel de tape verwijderd en de ruit gefixeerd met een spanband.

De kit begint al binnen een half uur te drogen, dus snelheid was geboden. Maar het resultaat mag er zijn, de auto kan nu tegen de regen!