Omdat het kan

De dubbele mistachterlichten zien er heel dik uit zo in de achterbumper. Ik verwacht dat het nog veel dikker wordt als ze licht gaan geven. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

De Montecarlo komt standaard zonder mistachterlicht. Ik heb ooit al eens een mistlamp in een Fiat 132 ingebouwd. Nu ik wat ouder en wijzer ben geworden besloot ik het deze keer echt goed te doen. Uit mijn voorraad haalde ik een handremafdekplaat met daarin plek voor drie extra bedieningsknoppen. Drie? Ja, drie. Eentje voor de mistachterlichten en twee voor de elektrische ramen die ik ooit ga plaatsen. Ik moest dus wederom de middenconsole verwijderen en deze geschikt maken voor de nieuwe aansluitingen. Mijn vooruitziende blik had al een aanvoer stroomdraad klaargelegd in het dashboard; een pluskabel die aangaat als de lampen gaan branden. Het mistachterlicht moet het natuurlijk alleen maar doen als de normale verlichting aan is. Dit was daardoor een eenvoudige aansluiting. De vertrekkende plus bleek een hels karwei. Deze moest door het gehele interieur heen, achter het handschoenenkastjes langs, onder de dorpelbekleding door en dan met de dikke pluskabel van de accu mee door de carrosserie naar de motorruimte. Een flinke klus die weinig voldoening geeft. In de motorruimte wilde ik een extra relais plaatsen zodat het relais de mistachterlichten zou aanzetten. Daarvoor was een + aansluiting op de dynamo nodig met een 30A zekering naar de relais die op zijn beurt weer aan de massa moest en waarbij de vertrekkende + naar de mistlampen nog afgezekerd moest worden met een zekering. Pfff; een heel gedoe. Gelukkig had ik alle onderdelen al binnen handbereik. De Thema kabelboom bood weer een rijkelijke voorraad. Ik sloot alles netjes aan en drukte op de knop.

Lancia Montecarlo Mistachterlichten

Ze schijnen extra fel doordat ze via het relais bekrachtigd worden. Rechtstreeks van de accu dus. Zo wil ik de koplampen ook gaan veranderen. Dan komt er ook echt 12V bij die lampen aan.

Ik was nog niet tevreden. Ik dook het schema van de kabelboom in en focuste op de lichtjes in de klokkenwinkel. Tot mijn genoegen zat er een controlelampje voor de mistlampen “indien deze gemonteerd waren”. De stekker achterop toonde een maagdelijk lege plek waar de aansluiting van het lampje had moeten zitten. Gelukkig; wederom die kabelboom, ik vond een origineel passend stekkertje dat ik er zo bij kon plaatsen. Ik geleidde het door het interieur, overal achterlangs, naar het knopje en sloot hem daar aan. Als ik nu de mistlampen inschakel gaat er een symboolloos oranje lampje in het dashboard branden. Helemaal opgelost dus en naar volle tevredenheid!

0.4 bar

Het onderdruk systeem had ik al getest en het werkte prima. Nu was het zaak het hele systeem netjes in te bouwen met een vertakking naar het dashboard waar ik een metertje voor de druk had zitten en de bediening van kleppen van de verwarmde luchtstroom in het interieur. Tijd om dit onderdruk systeem af te ronden.

De pomp had ik uit de Volvo gedemonteerd met de steun waarop de pomp gemonteerd zat. De pomp zit daarin met rubberen bussen gemonteerd waardoor hij stiller loopt. Het was dus zaak dit systeem intact te laten. Helaas kon ik de steun niet zonder meer plaatsen. Hij was niet hoog genoeg. Daarom zaagde en boog ik van een stuk 3mm dik staal een steun waarop ik met de bestaande bevestigingen de Volvosteun vast kon zetten. Mijn gefabriceerde steun paste in het compartiment achter de koplamp en ik gebruikte een bestaand gaatje om de steun te fixeren. Met stukjes rubber slang positioneerde ik de onderdelen van het systeem in dezelfde ruimte; een vacuüm klepje, een drieweg aansluiting en de onderdruk sensor. De rubberen slang monteerde ik vervolgens achter de bekleding langs naar een vers gemaakt gaatje en dan zo door naar de rembekrachtiger. Je merkt dan dat de Montecarlo een kleine auto is; de afstanden zijn erg kort. Een plastic benzine leiding uit de Thema voerde ik vanuit de kofferklep langs de kabelboom het interieur in en legde ik klaar bij de middenconsole. In de kofferruimte sloot ik hem aan op de drieweg aansluiting. Alles paste netjes in de ruimte in de koffer en als ik daarvan het klepje dichtdoe, zie je er helemaal niks meer van.

Lancia Montecarlo Onderdrukpomp gemonteerd

In het interieur sloot ik de klaarliggende slangetjes aan op het verdeelblokje dat ik in mijn voorraad vond en ik zette de auto in contact. Meteen begon de vacuümpomp te lopen en zag ik het metertje bewegen. Helaas bleek ook nu dat het systeem geen vacuum kon houden. Hij bleef maar pompen en ik hoorde lucht bij de kleppen van de verwarming. Daar zitten een soort balgjes die een klep bedienen. In de middenconsole zit een knopje dat het vacuüm aan of uitzet en zo de klep laat bewegen. Voordat ik de unit monteerde had ik die kleppen even vacuüm gezogen met mijn mond. Dat hielden die balgjes prima uit. Met dit wat hogere vacuum vielen ze helaas door de mand. Blijkbaar lekken ze. Helaas. Ik dopte dit slangetje af en probeerde het opnieuw. Nu trok de pomp direct een vacuum van 0,4 bar, of zoals de meter zegt, 12 “inch of Mercury (inHG)”. De rem laat zich eenvoudig en bekrachtigd bedienen en het pompje houdt het vacuüm op peil.

Lancia Montecarlo Onderdrukpomp 0,4bar

Toch een prettig idee dat het metertje het nu doet; kan ik de boel een beetje in de gaten houden. Het pompje hoor je namelijk niet meer als de motor loopt.

In de resterende tijd monteerde ik de afdekplaten van de stuurkolom, het was nog een heel gedoe om het boutje te monteren dat deze afdekplaat aan de stuurkolom fixeert, deze stribbelde tegen. Met de onhandige houding die ik me moest aanmeten werkte dat niet handig. Het lukte, met de nodige inspanning uiteindelijk wel. Met de montage van de afdekplaatjes over de zekeringenkast en de ralais was de voetenruimte netjes op orde. Ik moet alleen nog de afwerkplaat achter de middenconsole plaatsen. Dat heeft geen haast, ik vermoed dat ik daar nog bij moet de komende tijd aangezien ik nog de stroom voor de mistachterlichten wil maken, Dat knopje zit straks naast de handrem.

Met het verstellen één van de vangers van de kofferklep kon ik deze sluiten en symbolisch het werk daaronder ook. De auto is er nu toch echt bijna klaar voor! Zelfs het tijdelijke kenteken voor vrijdag is gemonteerd.

Lancia Montecarlo bijna klaar

Misschien dat ik hem nog even was. Hij is wel erg stoffig nu.

14V

Moderne auto’s kunnen maar kort zonder laadstroom. Alle elektronica vraagt om een constante stroom energie van de batterij. De Montecarlo gaf geen enkel teken van laadstroom als ik de auto startte. Nu kan ik best ver komen met een volgeladen accu. Er zit geen moderne elektronica in dus is het verbruik te overzien. Toch wilde ik dat het opladen van de accu op orde is.

Uit het schema leerde ik dat er een separate spanningsregelaar in de auto gemonteerd zit. Afgelopen dinsdagavond was ik in de loods waar al mijn voorraad aan auto onderdelen is en ging ik methodisch door alle dozen heen op zoek naar allerlei missende onderdelen aan de auto. Zo bleek dat de ruitenwissers het nog niet goed deden. De intervalstand liet de wissers telkens een halve slag draaien en dan ook nog in een wijzigende stopstand. Een probleem voor de APK aangezien de wissers dan of horizontaal of verticaal tot stilstand moeten komen. Ik zocht een paar reserve motoren van de wissers bij elkaar. Ook nam ik een alternatieve dynamo mee en vond ik een spanningsregelaar. Uit een voorraad FIAT 132 onderdelen pakte ik een schakelaar voor de kachelventilator, het is toch mooier deze er wat origineler uit te laten zien dan de aftermarket schakelaar die er nu in zit. Voor het dashboard nam ik nog een asbakje mee, dat vult het gapende gat dat nu nog in de middenconsole zit. Met nog wat slangetjes en andere dingetjes kon ik thuis aan de slag.

Ik startte meteen met de ruitenwissers. Ik sloot de alternatieve motoren aan op mijn kabelboom en bediende de handel. Zonder uitzondering deden ze het niet. Terug naar de tekentafel. Ik opende van en van de motoren de elektronische regeling. Bij die van mij ontbrak daar wat, een contactje, in deze zat dit contactje wel. Omdat de motor zelf niet wilde lopen en ik geen zin had deze ook helemaal uit elkaar te halen besloot ik het elektronica gedeelte er af te halen zodat ik het kon wisselen met de niet goed werkende motor. Met een soldeerbout was dit zo gepiept. Een maal aangesloten op de kabelboom deed mijn aanpassing het perfect! De intervalstand maakte mooie, complete rondjes. Ongeduldig monteerde ik de motor weer in zijn frame en sloot hem aan. Achter het stuur bediende ik de wissers en zag dat het goed was. Nadat ik de wisserbladen mooi in de 0-stand horizontaal op de ruit gemonteerd had was dit klaar.

Gisteravond begon ik met het laadstroom probleem. Nadat ik, met ruggespraak op Facebook, de spanningsregelaar correct aangesloten had, veranderde er weinig aan het laadstroomgedrag. We bleek ineens het lampje in het dashboard aan te gaan ten teken dat er te weinig laadstroom was. De Voltmeter zei dat er helemaal geen energie uit de dynamo kwam. Ik haalde even diep adem en besloot de hele mikmak eruit te halen en de modernere dynamo uit een Lancia Thema te monteren. Deze hebben allemaal dezelfde basis vorm en deze leek te passen. Hup, de auto opgekrikt en deels onder en boven de auto de dynamo verwijderd en met enige aanpassingen de nieuwe variant geplaatst. Ik had hoge verwachtingen toen ik achter het stuur kroop. Het controlelampje ging wederom aan, na het starten van de motor kreeg ik echter nog steeds geen laadstroom. Zou deze ook kapot zijn? Ik gaf wat gas en de motor reageerde met een tevreden grom. Het controlelampje bleef echter branden. In de Thema 8.32 zit een bijzondere dynamo met een ingewikkeld laadstroom controle circuit. Om dat aan de gang te krijgen moet je na het starten altijd even wat toeren maken om het controlelampje uit te krijgen. Met dat in het achterhoofd gaf ik wat meer gas. Hoopvol bekeek ik het LCD scherm van de multimeter die ik op de accu aangesloten had, deze kon ik vanuit mijn positie goed zien, en daar zag ik ineens een reactie. Langzaam zag ik de cijfers oplopen van 12,6 naar 13, 13,4 en tenslotte 14,1!

Lancia Montecarlo Laadstroom

Ook het controlelampje was tevreden en ging uit. Met deze oplossing heb ik een betrouwbaardere auto gemaakt. De moderne dynamo met dito regelaar is gewoon beter dan het oude mechanische spul. Ik heb echter niets veranderd aan de auto, de oude configuratie kan gewoon weer terug.

Omdat het moest heb ik ook gezocht naar een contact+ stroomdraad die ik naar de kofferruimte kon leggen voor de bekrachtiging van de vacuümpomp. Deze vond ik achter de speaker aan de bestuurderszijde. Vanuit de al rijk gebruikte donor kabelboom uit een Thema eerste serie knipte ik een passend gekleurde stroomdraad met goede stekker en maakte deze gereed voor de MC. Eenvoudig trok ik deze door de auto heen en sloot hem aan. Met de sleutel in contact gaat de vacuümpomp nu direct even draaien. Ik moet het nog steeds netjes opruimen daar, maar het werkt.

Vacuüm

Een rembekrachtiger werkt op vacuüm ofwel onderdruk. Normaal gesproken wordt er een onderdrukslang gelegd tussen het inlaatspruitstuk en de rembekrachtiger. In de Montecarlo ligt de rembekrachtiger voorin en de motor achterin waardoor de afstand te groot is voor een betrouwbaar vacuüm. Er moest een andere oplossing komen.

Al tijden ben ik op internet aan het zoeken naar een compleet systeem dat ik kan aansluiten op de rembekrachtiger. In Amerika zijn elektronische onderdrukpompen redelijk normaal. De luie Amerikaanse V8 motoren leveren dermate weinig vacuüm dat een rembekrachtiger vaker geen dan wel een normale onderdruk heeft. Het gevolg is dan dat je rembekrachtiger snel uitvalt. Dit merk je doordat het pedaal hard wordt en het tot vier keer zoveel moeite kost om te remmen. Er zijn daar kant en klare setjes te koop. Een pomp met een sensor, relais, kabelboom etc.; een compleet pakket. Kies je voor een echt merk dan betaal je al snel 250 dollar en dan moet je nog import en BTW betalen. Dat moest anders kunnen.

Op YouTube kijk ik af en toe naar van die mannen die voor drie knaken een auto kopen en dan deze gaan repareren onder het motto “Ik kocht de goedkoopste humdehum op internet, laten we eens kijken wat er allemaal aan mankeert”. In een recente aflevering van WatchJRGo haalde hij de billigste Volvo C30 op. Interessant aan deze Volvo was dat de elektrische rembekrachtiger niet werkte. Met interesse bekeek ik deze aflevering. Volvo blijkt een systeem te hebben dat ik zoek! Nu moest ik het nog vinden. Met internet vond ik in een handomdraai welk systeem het was. Met het onderdeelnummer kon ik ook tweedehands systemen vinden, maar dan betrof het alleen de pomp. Ik moet ook een vacuüm schakelaar, een relais en vacuümslangen hebben. Al neuzend op YouTube vond ik een instructievideo over hoe je een dergelijk systeem moet installeren; wederom een systeem van Volvo. Voor de geïnteresseerden:

Ik trok de stoute schoenen aan en belde met Volvo sloperij https://www.elferink.nl/ en zij gaven aan wel een aantal auto’s te hebben met een dergelijk systeem. Tijd om een bezoekje aan Enter te brengen. De baliemedewerker was wel benieuwd met wat voor onderdelen ik zou terugkeren, ik mocht mijn gang gaan. De eerste auto waar ik de motorklep van opendeed was een Volvo V70 uit 2013. Glimmend staarde een elektrische vacuümpomp me aan. Zou het dan zo makkelijk zijn? Ik demonteerde de pomp met steun, de gehele vacuümslang met sensor en zoveel mogelijk van de kabelboom. Binnen een kwartier stond ik weer bij de balie en vroeg de medewerker naar mijn plannen. Hij vond het mooi dat ik zo een auto opbouwde en de remmen verbeterde met een rembekrachtiger. We kletsten wat over auto’s en hij testte de pomp. Die deed het prima! Ik begreep natuurlijk wel dat hij dan wel een stukje duurder werd… Voor 50 euro ex BTW mocht de hele mikmak mee! Een super bedrijf met hoogwaardige onderdelen. Aangezien mijn dagelijkse auto een Volvo is, kom ik hier graag weer terug!

Vanavond heb ik de ruwe installatie van de pomp gedaan. Vanuit het filmpje wist ik al hoe het ongeveer in elkaar gezet moest worden. Ik kan het relais van de opklapbare koplampen van de Scorpion gebruiken, die heeft bij mij geen functie en ligt te wachten in de kofferruimte. Een mooi plekje om de pomp in weg te werken. De eerste test verliep helaas niet zo fraai. Alhoewel de pomp het perfect deed, hield hij maar heel kort vacuüm. Hij bleef maar aanslaan. erg onrustig en niet gewenst. Ik kwam er achter dat er vacuüm verdween van achteruit de bekrachtiger. De drukstift sloot niet luchtdicht af. Ik ontdekte uiteindelijk dat het kwam omdat hij iets scheef gemonteerd zat in de behuizing. Om dat te kunnen herstellen moest ik alles rondom de rembekrachtiger uit elkaar halen en de onderdelen opnieuw positioneren. Ik ruimde gaten wat uit en kon zo de rembekrachtiger op een verbeterde positie inbouwen. Nadat alles weer in elkaar zat was het tijd voor test twee. Ik sloot de pomp weer aan en startte hem. Het vacuüm werd nu snel bereikt en hij hield het vast! Opgelost dus.

Lancia Montecarlo Rembekrachtiger elektrische vacuumpomp

De foto toont de bijna de eindoplossing. De stroom is al aangelegd vanaf de accu, het relais is aangesloten op de sensor en de pomp en de slangen zitten aan de rembekrachtiger vast. Ik moet alles nog netjes wegwerken en ook nog wat extra werk verzetten. Er bleek namelijk geen contact + draad aanwezig, die moet ik nog leggen en ik moet hetzelfde vacuum ook nog het interieur in geleiden omdat het daar zal zorgen voor de bediening van de kleppen van de verwarming en ik heb daar een metertje geplaatst zodat ik kan zien of er altijd voldoende vacuüm beschikbaar is om te remmen. Ik kan me voorstellen, al hoop ik het niet, dat hij het niet helemaal kan bijbenen als ik door de bergen boender. We zullen het gaan zien!

Fifth gear

Om de auto straks goed te kunnen rijden is het van belang dat de bak soepel schakelt. Ik had alle rubberen busjes al vervangen van het stangenstelsel en meerdere keren de afstelpunten nagesteld. Het lukte me alleen niet om zowel de vijfde als de achteruit versnellingen in te schakelen, de pook ging niet genoeg naar rechts. De zaag moest in de auto.

Het overbrengen van het schakelpatroon van de pook naar de versnellingen in de bak is een kunststuk op zich. Starre stangen volgen gedwee de bewegingen van de pook en zetten zo de versnellingen in het verzet. Eén van die stangetjes was verstelbaar maar kon niet meer korter gemaakt worden dan ik wilde. Ik moest de sleuven in de verstelling van deze stang verlengen om zo de stang korter in te kunnen schuiven. Ik zag namelijk dat, met de stang uit elkaar gehaald, de pook verder naar links verschoof als ik de stang in zou korten. Precies genoeg om de pook exact verticaal te zetten in ruststand. Met de kolomboormachine boorde ik wat extra gaten in de stang en verlengde de sleuf tot aan die gaten door met de flex de sleuf door te trekken. Rijkelijk voorzien van kopervet installeerde ik het stangetje opnieuw en kortte het in tot zijn nieuwe kortste stand. Vanuit de motorruimte kijk ik zo door het achterruitje naar de pook en ik zag dat deze mooi verticaal stond. Eenmaal plaatsgenomen achter het stuur bleek mijn fix te werken. De vijf en de achteruit deden het weer. De andere versnellingen kon ik ook nog soepel vinden, opgelost dus.

Als de achteruit het doet, moeten de lampen ook gaan branden. De schakelaar die dat moet regelen zit op de versnellingsbak. De twee lipjes waar de stekkers op moeten zitten waren beide afgebroken. In mijn voorraad trof ik ook alleen maar afgebroken schakelaars aan. Ik moest het anders oplossen. Gelukkig bleken de terminals soldeer te accepteren. Uit een afgedankte kabelboom haalde ik wat lipjes van stekkers en deze maakte ik passend voor op de schakelaar. Met de soldeerbout fixeerde ik deze noodstekkers op de schakelaar en kon ik de stroom aansluiten. Ik trof alleen vier stroomdraden aan terwijl er maar twee lipjes zijn. Die kabelboom is toch best verwarrend te noemen. Weer dook ik in het schema en vond daar dat er in de Scorpion een signaal is voor het inschakelen van de vijfde versnelling. Het heeft iets met het milieu te maken. Ik heb die niet nodig en de benodigde stroomkabels waren dubbel oranje voor de contactslot + en een witte kabel die naar de lichten ging. Beide stekkertjes knetterden toen ik ze tegen elkaar hield en de lampen gingen zachtjes aan. Ik knipte de oude stekkers weg en monteerde twee verse. Deze schoof ik op de terminals van de schakelaar en met de bak in zijn achteruit en de sleutel in het contact had ik wit licht!

Lancia Montecarlo Achteruitrijlichten

Nu moet ik alleen nog de kabelboom voor de mistachterlichten fabriceren. De knop heb ik gevonden in mijn voorraad, in de middenconsole zitten plekken voor drie van die knoppen. Eentje wordt mijn mistachterlicht schakelaar, de andere twee de bediening van de elektrische ramen die ik later ga inbouwen.

Nog was mijn tijd niet op vanavond. Mijn dochter ging namelijk voor het eerst weer naar waterpolotraining. Dat gaf me twee en een half uur klustijd. De remmen moest ik nog eens nalopen en ontluchten. Ook wilde ik de aangeschafte stofdopjes voor op de nippels installeren zodat ontluchten in de toekomst ook een leuke klus blijft. Met een recent aangeschafte doorzichtige slang op de nippels zag ik dat er nog een aantal luchtbellen uit het systeem kwamen. Nadat alles ontlucht was testte ik het pedaal. Het is nog niet zo hard als ik zou willen, maar de auto remt! Snel stelde ik ook de handremkabel strakker af en gaf een goeie ruk aan de handrem, de auto reageerde met stilstand. Toen ik de handel weer naar beneden drukte, rolde hij weer. Het zit er bijna op! De auto remt, stuurt, rijdt en geeft de gewenste verlichting. Het kriebelt nu wel om even te gaan rijden.

Bluetooth

Ik geloof in tijd originele accessoires. Mijn Lancia Thema 8.32 SW stelde ik ook samen uit originele Lancia onderdelen uit diverse Thema’s. Zo blijft de auto in balans; er verschijnen geen schreeuwerige merknamen of afwijkende symbolen in beeld. Belangrijk voor mij, ik blijf een auto dan mooi vinden.

In de Montecarlo wilde ik in eerste instantie geen mogelijkheid creëren voor een radio. In de middenconsole, waar deze een plekje zou kunnen krijgen, koos ik voor een drietal min of meer noodzakelijke metertjes. De ruimte voor de radio was daarmee niet meer beschikbaar. Dit leidde tot protesten van mijn vriendin. Aangezien er een trip met haar en de Montecarlo in het verschiet ligt, was het tijd aan audio te denken. Een standaardoplossing was nu niet meer mogelijk. Een tijd originele radio heeft immers een flinke inbouwruimte nodig. Het mooiste zou het zijn om een onzichtbare oplossing te hebben. Google gaf uiteindelijk een oplossing. Op een klassieker forum had iemand een versterker ingebouwd die aangestuurd werd door Bluetooth. Een mogelijkheid die ik nog niet kende. Tijd om te gaan zoeken.

Ik vond en kocht de versterker op het interweb. Ik kreeg er bijna Chinese teleurstelling van, het gevoel dat je krijgt als je een opblaasbaar zwembad bestelt op Ali en dan een voetenbadje toegestuurd krijgt, toen het pakketje bezorgd werd. Het apparaat was veel kleiner dan ik verwacht had. In mijn hoofd zat het formaat van een jaren 90 autoversterker, de periode dat audio in de auto sterk verbeterde maar de techniek om een zware versterker in een radio in te bouwen ontbrak. Hij lag al een tijdje in het handschoenenvak van de auto. Ik had zin om hem aan te sluiten.

De Montecarlo heeft speakerdraden voorbereid liggen. Deze zaten nog netjes in tape verpakt maar lagen al wel op hun plek. De stroomvoorziening was nog niet klaargelegd. Ik besloot het geheel met een originele stekkerverbinding te installeren en zo letterlijk oud met nieuw te verbinden. De constante + haalde ik van het klokje af; de enige plek in de middenconsole waar een dergelijk + kabel aangesloten zit en ik had al wat draden klaarliggen van de contact +. De massa werd gewoon een ringetje op een eerder al gemaakte massaverbinding achter de middenconsole. Nadat ik de speakers aangesloten had was het tijd voor een test.

Lancia Montecarlo Bluetooth oplossing

Nadat het apparaatje aanging sprak er een mevrouw door de speakers met de mededeling dat Bluetooth ingeschakeld was. Lachen. Hij deed het meteen. Na de verplichte connectiviteitsproblemen speelde al snel de Radio2 app door de auto. De speakers zelf moet ik nog netjes monteren, de audio is gereed! Het versterkertje kan ik onzichtbaar achter de middenconsole plaatsen. Een mooie upgrade voor de auto.

Wissers

De motor van de ruitenwissers deed het na de installatie van het interval relais nog steeds niet. De motor maakte wel een geluid, maar daarbij hield het op. Vanavond was het tijd om het rigoureus aan te pakken.

Even een waarschuwing vooraf, ik heb geen foto’s kunnen maken, het bleek een vies en precies werkje waardoor ik geen handschoenen aan kon doen en met mijn vieze handen wilde ik niet mijn telefoon aanraken. Daarom alleen het relaas. Met het schema op het scherm schreef ik uit welke kleurencombinaties de stroomdraden naar de ruitenwisser motor hadden. In de parafan ligt namelijk een stekkerverbinding met aan beide zijden verschillende kleurencombinaties. Opvallend. Ik maakte een foto van de bewuste stekker en motor zoals die op het schema getekend is en ging daarmee naar de auto. Op de foto zie je de bestaande, verkeerd ingerichte stekkers en het bewuste deel van het schema.

Lancia Montecarlo Ruitenwisserstekkers

Ik zag al snel dat het niet helemaal klopte. Net zoals met de aansluitingen van de middenconsole. Ik moest alle draadjes opnieuw rangschikken. Toen ik dat gedaan had heb ik de auto weer in het contact gezet en de ruitenwissers geprobeerd. Weer alleen een geluid uit het motortje en verder niks, nada. Verwarrend was ook dat de bediening van de sproeier ook niet reageerde op trekken aan de handel. Ik bedacht het volgende plan. De motor rechtstreeks op massa aansluiten. Dat was snel geregeld, alleen ook niet de oplossing. Ik verlegde even mijn aandacht naar de sproeier.

Deze moet het natuurlijk ook doen voor de APK. Er zal wel een heel klein straaltje water uitkomen, maar dat is voldoende. Ik zette de multimeter op 20 volt en sloot hem aan op het stekkertje van de sproeiermotor. Tot mijn verrassing gaf die gewoon circa 10 volt wanneer ik aan de handel trok. Een goed begin. Ik sloot de stekker opnieuw aan op de motor en jawel, hij begon hortend te lopen en, na een tijdje, kreeg hij er weer zin in en liep hij normaal. Terug naar de wissers.

Ik demonteerde de gehele motor en nam die mee naar de werkbank. Ik schroefde alles open en zag al snel aanwijzingen dat hij het inderdaad wel eens niet zou kunnen doen. Onder het deksel veel vuil en roest stof. Er kwam een stukje metaal mee naar buiten. De aandrijving is van het type worm en rol. De rol is van polyurethaan en daardoor stil. Ook kan dat niet roesten. Een goede schoonmaakbeurt gaf het onderdeel zijn oude glans terug. Met directe stroom op de terminals van de motor kwam er een klik. De beweging begon te komen toen ik met een kunststof hamer op de motor sloeg. Beetje bij beetje ontwaakte ook deze motor en begon uiteindelijk mooi te lopen! Ik determineerde al snel het stukje staal dat uit de behuizing kwam. Het was het breekcontact voor de motor. Dit breekcontact geeft de noodzakelijke informatie aan het relais dat de wissers in ruststand staan. Noodzakelijk om de ruitenwissers niet midden op de ruit te laten stoppen. Dit moet ik nog herstellen. Er moet een veerkrachtig staal lipje geplaatst worden dat de functie van het vergane stukje staal gaat overnemen. Voor nu heb ik de motor weer in elkaar gezet en getest op de auto; hij werkte naar behoren! Ook zonder correcte ruststand op de ruit is dit APK punt ook opgelost!

Relais

Nu ik toch bezig was met de knipperlichten, het zou ook wel fijn zijn om te beschikken over werkende alarmlichten. Tijd om uit te zoeken waarom deze het niet wilden doen met een druk op de knop.

Met mijn multimeter in de aanslag en het schema op schoot ben ik gaan zoeken naar de aansluitingen van de alarmlichten. De knop op de middenconsole verbindt maar 1 draadje naar een relais dat ervoor zorgt dat alle lampjes tegelijkertijd gaan knipperen. Dit systeem staat los van het knipperen van de richtingaanwijzer. Het was een opvallend roze gekleurd draadje, ik kon hem vrij eenvoudig terugvinden in combinatie met de andere stroomdraden die in de buurt moesten liggen. Er hing een bosje stekkers onder de zekeringenkast. Nadere inspectie toonde aan dat hierop het alarmlichtrelais aangesloten moet worden.

Appeltje eitje dus? Nee, dat dan ook weer niet. Flink zoekwerk leverde geen relais op. Niet in de auto en niet in mijn voorraad. Facebook gaf antwoord in de Lancia Montecarlo Restoration Guide. Een medeliefhebber stuurde me een foto van het relais. Daar hield de hulp niet op. Omdat ik op een dood spoor kwam ben ik gaan zoeken naar de mogelijke oorzaak waarom de ruitenwissers het niet deden. Nu ik toch het schema nog bij de hand had kon ik die kabelboom ook nalopen. Ook hierbij bleek een relais te ontbreken. Ik had keurig een stekker op de zekeringkast liggen, zijn contravriend was niet te bekennen en bleek het interval relais te zijn. Ook hiervan kreeg ik een foto via Facebook.

Omdat mijn onderdelenvoorraad inmiddels verhuisd is naar de loods, was het tijd hierheen te gaan. Ik kon direct nog een benzinetank voor een Lancia Thema aan een mede liefhebber over doen, die van hem lekt. En er zijn natuurlijk altijd klussen te doen in de loods. Ik opende gelijk een doos met daarin een aantal kabelbomen. In de eerste trof ik beide relais aan op de zekeringenkast! Fijn! Dat ging makkelijk.

Lancia Montecarlo Relais

Ik begon met het monteren van het alarmlichtenrelais. Via de foto’s en het schema ontdekte ik dat de kleurcoderingen afwijken. De massa komt van verschillende bronnen. Tijd dus om hem zo logisch mogelijk aan te sluiten en te hopen dat het goed gaat. Na het aansluiten drukte ik op de knop en ging direct het signaal lampje in het dashboard rood branden. Dat geeft de burger moed. Helaas bleef het daarbij. de lampen gingen niet aan. Voorzichtig tikte ik op de behuizing van het relais, misschien had hij een zetje nodig. Het mocht niet baten. Hij deed het niet. Verwoed ging ik op internet op zoek naar een passende vervanger. Dat is niet makkelijk. Na een uurtje zoeken gaf ik het op en besloot ik dan maar de behuizing van het relais eraf te halen om hem te inspecteren. Dat ging best makkelijk. Hij zit met gebogen lipjes om de plastic plaat vast en deze verbinding kon ik opheffen door de lipjes iets naar buiten te buigen. Het relais zag er van binnen supernetjes uit. Geen roest of narigheid. Er zit een condensator in de zich oplaadt en dan het relais bekrachtigd waarna deze even zo blijft om de knipperlichten van stroom te voorzien. Als hij leeg gestroomd is verbreekt hij het relais en gaan de lichten weer uit. Ik sloot hem direct aan op de accu. Ik wilde de stroomkring wel eens op 13 volt zetten. Ik sloot hem aan, en weer gebeurde er niks. Ik wachtte even en dacht na over het volgende strijdplan; zou ik hem naar de elektronica zaak brengen om hem daar na te laten kijken? Terwijl ik aan het mijmeren was begon het relais opeens te werken, huh? Aarzelend en onregelmatig klikte het relais totdat het een mooi ritme vond. Ik schroefde hem snel weer in elkaar en plaatste hem in de auto. Ik drukte op de knop en … weer niks. Ik besloot dan maar de massa uit de kabelboom te vervangen door een rechtstreekse massa. Ik sloot hem opnieuw aan, drukte op de knop en… de alarmlichten gingen knipperen. Zoals de grote Hannibal al zei; I love it when a plan comes together!

In deze winnende modus ben ik ook direct mijn oplossing van de 8V op de dynamo en het afsluitrelais in de carburateur gaan aanpakken. Ik zocht en vond een andere 12V + die werkeloos in de motorruimte lag en wel gewoon reageerde op de sleutel die in contact gezet werd en sloot deze aan op het afsluitertje van de carburateur. Een snelle test leerde me dat nu de dynamo en dit klepje allebei 12V krijgen. Dit betekende helaas nog niet dat de dynamo oplaadt. Dat moet ik nog uitzoeken.

S.H.I.T.

Soms is klussen aan een Italiaanse oldtimer verrassend. Omdat oldtimers erg vaak te weinig gereden worden, zijn elektrische aansluitingen niet altijd betrouwbaar. Naarmate je dan weer wat rijdt in de auto gaan vanzelf systemen weer werken of floepen lampjes spontaan aan. Ik vertelde het al eerder, ook de Montecarlo leidt aan S.H.I.T.; self heeling Italian technology.

Lancia Montecarlo GIF - Find & Share on GIPHY

Ik voorzag een hele klus om er achter te komen waarom de knipperlichten het niet deden. Omdat ik nu met enige regelmaat de sleutel in het contact zet om de werking van lichtjes te testen, loop ik dan ook wat knoppen na om te zien of er een reactie komt. Op de handel van het knipperlicht volgde nimmer een reactie. Tot gisteren. Een klein klikje volgde toen ik de handel in het werk zette. Dat klonk als een relais dat wat wilde gaan doen! Ik kon me herinneren dat ik de knipperlicht automaat in de kabelboom geklikt had voordat ik deze monteerde. Ik veronderstelde dat hij stuk was. Dit bleek niet zo te zijn. Een paar keer heen en weer met de handel zorgde ervoor dat de knipperlichten aarzelend begonnen te knipperen. Langzamerhand werd het tempo normaal en deden ze het, beide richtingen op, ineens erg goed! Tijd om de Carello’s op het voorscherm ook aan het werk te zetten. Ik legde de nog missende massakabeltjes aan en borgde deze met een boutje in de carrosserie. Nu ik daar toch op de grond lag heb ik meteen de loshangende kabels met kabelbindertjes vastgezet. Vervolgens de test; ook de beide Carello’s startten hun knipperende leven in cadans met de andere knipperlichten. Fijn! Vinkje gezet.

De klokkenwinkel gaf wat zuinig licht. Geen enkel controlelampje deed het. Tijd om de unit te demonteren en alle lampjes na te lopen. Dat is een intensief klusje. Elk lampje zit in een fittingkje en moet je losdraaien uit de printplaat. Vervolgens test je met een Ohm-meter of er 0 weerstand is, dan is het lampje werkend, anders moet je hem vernieuwen. Helaas had ik geen nieuwe lampjes meer op voorraad, maar wel genoeg gebruikte uit een Thema. Ik wisselde het lampje en mat dan opnieuw de weerstand. Dat moest soms meerdere keren omdat die lampjes vaak kapot bleken. Met alle lampjes vernieuwd schoof ik de unit weer op zijn plek en kreeg ik waarachtig een best wel aardig nachtbeeld.

Lancia Montecarlo Klokkenwinlel verlicht

Ik ontdekte gelijk dat de dynamo geen laadstroom levert. Daar gaat nog iets niet goed. Het lijkt erop dat de start + onvoldoende stroom levert. Raar. Ik mat 8V. Geen idee hoe dat nu kan. Iets om over na te gaan denken.

Draadboom

Een klus die me al meerdere klusmomenten bezig heeft gehouden is het aansluiten van de middenconsole op de kabelboom van de auto. Vanavond, onder het genot van een verkoeling belovende roffelende donder, bleek mijn moeite niet voor niets!

Tijdens mijn vakantie ontdekte ik dat lezen een stuk prettiger is met een leesbril. Ja, ik geef het toe, de jaren beginnen te tellen. Met +1,5 op de neus werkt het ook veel prettiger aan de chaos van een kabelboom waar veel op aangesloten moet worden. Ik richtte de tafel in tot tijdelijke werkplaats en begon systematisch, met het schema op de laptop, de stroomaansluitingen aan te leggen die de middenconsole van noodzakelijke apparatuur moeten voorzien.

Lancia Montecarlo middenconsole aansluiten

Het lijkt zo simpel. De Montecarlo beschikt maar over een paar essentiële elektrische apparaten. Het bleek echter toch wel ingewikkeld. Dit werd mede veroorzaakt doordat ik drie extra meters monteerde die natuurlijk ook aangesloten moesten worden. Elk metertje heeft dan een lampje en een signaal. Ik bleek helaas geen enkele bedieningsknop voor de ventilator van de verwarming te hebben. Navraag leerde dat deze of kapot zijn of kapot gaan. Het advies was om after market op zoek te gaan naar iets passends. Die aansluiting stelde ik nog even uit. Apparaat voor apparaat, knopje voor knopje, lampje voor lampje, ik sloot alles aan zoals het schema dat mij uitbeeldde. Al snel kwam ik wat complicaties tegen. Het schema voorzag in een aantal stroomkabels met kleurcodes die ik niet aantrof. Ook waren sommige kabels van exact dezelfde kleur en dikte maar toch in drievoud aanwezig. Het was onduidelijk welke dan waar hoorde te zitten. Toen ik vervolgens in de auto dook en de contrastekkers bekeek, zag ik dat hier echt iets niet goed was, er zat een stekker met 4 aansluitingen waar ik er eentje contra had van 6…. Ik concentreerde me eerst op het aanleggen van alle kabels aan de instrumenten. Vervolgens nam ik de hele middenconsole mee naar de auto en ben ik daar de kabels op kleur gaan vergelijken met de stekkers. Dit klopte deels. Wel kon ik met het schema erbij de missende aansluitingen op logica correct uitvoeren. De stekkers in de auto moest ik echter geheel uit elkaar halen en opnieuw in elkaar zetten met de goede kleuren tegenover elkaar. Tevens plaatste ik wat nieuwe stekkers om voldoende stroompunten over te houden om bijvoorbeeld een Bluetooth versterker aan te sluiten.

Lancia Montecarlo Kabelboom aangesloten

De kenner zal zien dat ik flinke aanpassingen heb gedaan. Met de multimeter in de hand heb ik als laatste de werking van de knoppen nagekeken waarna ik volgens mij de juiste connecties gemaakt had. Wel spannend natuurlijk om dan voor het eerst de accu weer aan te sluiten. Ik plaatste het dashboard op zijn toekomstige plekje en sloot de minpool op de accu aan. Gelukkig hoorde ik geen geknetter en rook ik geen brandlucht. Zover leek het goed. Ik keek naar het klokje en zag daar dat de secondewijzer vrolijk begon aan zijn eerste rondje na tientallen jaren stilstand. Vervolgens draaide ik de sleutel in het contact en toen gingen de meters aan. Met de lichtknop op stadslicht ontstaken de lichtjes en met een druk op de nieuwe, moderne schakelaar blies de ventilator een lekker windje de auto in. Als klap op de vuurpijl duwde ik de sigaretten aansteker in en na een paar tellen klikte deze verhit weer naar buiten; succes dus!

Lancia Montecarlo middenconsole aangesloten

Nu nog de stellage met de schuiven voor de bediening van de kachel aansluiten, de overige aansluitingen afmaken en de rest van de middenconsole terug monteren en dan is het interieur zo goed als af!

error

Vind je het een leuke blog? Share, like of subscribe!