Dag: 20 augustus 2020

Om de auto straks goed te kunnen rijden is het van belang dat de bak soepel schakelt. Ik had alle rubberen busjes al vervangen van het stangenstelsel en meerdere keren de afstelpunten nagesteld. Het lukte me alleen niet om zowel de vijfde als de achteruit versnellingen in te schakelen, de pook ging niet genoeg naar rechts. De zaag moest in de auto.

Het overbrengen van het schakelpatroon van de pook naar de versnellingen in de bak is een kunststuk op zich. Starre stangen volgen gedwee de bewegingen van de pook en zetten zo de versnellingen in het verzet. Eén van die stangetjes was verstelbaar maar kon niet meer korter gemaakt worden dan ik wilde. Ik moest de sleuven in de verstelling van deze stang verlengen om zo de stang korter in te kunnen schuiven. Ik zag namelijk dat, met de stang uit elkaar gehaald, de pook verder naar links verschoof als ik de stang in zou korten. Precies genoeg om de pook exact verticaal te zetten in ruststand. Met de kolomboormachine boorde ik wat extra gaten in de stang en verlengde de sleuf tot aan die gaten door met de flex de sleuf door te trekken. Rijkelijk voorzien van kopervet installeerde ik het stangetje opnieuw en kortte het in tot zijn nieuwe kortste stand. Vanuit de motorruimte kijk ik zo door het achterruitje naar de pook en ik zag dat deze mooi verticaal stond. Eenmaal plaatsgenomen achter het stuur bleek mijn fix te werken. De vijf en de achteruit deden het weer. De andere versnellingen kon ik ook nog soepel vinden, opgelost dus.

Als de achteruit het doet, moeten de lampen ook gaan branden. De schakelaar die dat moet regelen zit op de versnellingsbak. De twee lipjes waar de stekkers op moeten zitten waren beide afgebroken. In mijn voorraad trof ik ook alleen maar afgebroken schakelaars aan. Ik moest het anders oplossen. Gelukkig bleken de terminals soldeer te accepteren. Uit een afgedankte kabelboom haalde ik wat lipjes van stekkers en deze maakte ik passend voor op de schakelaar. Met de soldeerbout fixeerde ik deze noodstekkers op de schakelaar en kon ik de stroom aansluiten. Ik trof alleen vier stroomdraden aan terwijl er maar twee lipjes zijn. Die kabelboom is toch best verwarrend te noemen. Weer dook ik in het schema en vond daar dat er in de Scorpion een signaal is voor het inschakelen van de vijfde versnelling. Het heeft iets met het milieu te maken. Ik heb die niet nodig en de benodigde stroomkabels waren dubbel oranje voor de contactslot + en een witte kabel die naar de lichten ging. Beide stekkertjes knetterden toen ik ze tegen elkaar hield en de lampen gingen zachtjes aan. Ik knipte de oude stekkers weg en monteerde twee verse. Deze schoof ik op de terminals van de schakelaar en met de bak in zijn achteruit en de sleutel in het contact had ik wit licht!

Nu moet ik alleen nog de kabelboom voor de mistachterlichten fabriceren. De knop heb ik gevonden in mijn voorraad, in de middenconsole zitten plekken voor drie van die knoppen. Eentje wordt mijn mistachterlicht schakelaar, de andere twee de bediening van de elektrische ramen die ik later ga inbouwen.

Nog was mijn tijd niet op vanavond. Mijn dochter ging namelijk voor het eerst weer naar waterpolotraining. Dat gaf me twee en een half uur klustijd. De remmen moest ik nog eens nalopen en ontluchten. Ook wilde ik de aangeschafte stofdopjes voor op de nippels installeren zodat ontluchten in de toekomst ook een leuke klus blijft. Met een recent aangeschafte doorzichtige slang op de nippels zag ik dat er nog een aantal luchtbellen uit het systeem kwamen. Nadat alles ontlucht was testte ik het pedaal. Het is nog niet zo hard als ik zou willen, maar de auto remt! Snel stelde ik ook de handremkabel strakker af en gaf een goeie ruk aan de handrem, de auto reageerde met stilstand. Toen ik de handel weer naar beneden drukte, rolde hij weer. Het zit er bijna op! De auto remt, stuurt, rijdt en geeft de gewenste verlichting. Het kriebelt nu wel om even te gaan rijden.

Ik geloof in tijd originele accessoires. Mijn Lancia Thema 8.32 SW stelde ik ook samen uit originele Lancia onderdelen uit diverse Thema’s. Zo blijft de auto in balans; er verschijnen geen schreeuwerige merknamen of afwijkende symbolen in beeld. Belangrijk voor mij, ik blijf een auto dan mooi vinden.

In de Montecarlo wilde ik in eerste instantie geen mogelijkheid creëren voor een radio. In de middenconsole, waar deze een plekje zou kunnen krijgen, koos ik voor een drietal min of meer noodzakelijke metertjes. De ruimte voor de radio was daarmee niet meer beschikbaar. Dit leidde tot protesten van mijn vriendin. Aangezien er een trip met haar en de Montecarlo in het verschiet ligt, was het tijd aan audio te denken. Een standaardoplossing was nu niet meer mogelijk. Een tijd originele radio heeft immers een flinke inbouwruimte nodig. Het mooiste zou het zijn om een onzichtbare oplossing te hebben. Google gaf uiteindelijk een oplossing. Op een klassieker forum had iemand een versterker ingebouwd die aangestuurd werd door Bluetooth. Een mogelijkheid die ik nog niet kende. Tijd om te gaan zoeken.

Ik vond en kocht de versterker op het interweb. Ik kreeg er bijna Chinese teleurstelling van, het gevoel dat je krijgt als je een opblaasbaar zwembad bestelt op Ali en dan een voetenbadje toegestuurd krijgt, toen het pakketje bezorgd werd. Het apparaat was veel kleiner dan ik verwacht had. In mijn hoofd zat het formaat van een jaren 90 autoversterker, de periode dat audio in de auto sterk verbeterde maar de techniek om een zware versterker in een radio in te bouwen ontbrak. Hij lag al een tijdje in het handschoenenvak van de auto. Ik had zin om hem aan te sluiten.

De Montecarlo heeft speakerdraden voorbereid liggen. Deze zaten nog netjes in tape verpakt maar lagen al wel op hun plek. De stroomvoorziening was nog niet klaargelegd. Ik besloot het geheel met een originele stekkerverbinding te installeren en zo letterlijk oud met nieuw te verbinden. De constante + haalde ik van het klokje af; de enige plek in de middenconsole waar een dergelijk + kabel aangesloten zit en ik had al wat draden klaarliggen van de contact +. De massa werd gewoon een ringetje op een eerder al gemaakte massaverbinding achter de middenconsole. Nadat ik de speakers aangesloten had was het tijd voor een test.

Nadat het apparaatje aanging sprak er een mevrouw door de speakers met de mededeling dat Bluetooth ingeschakeld was. Lachen. Hij deed het meteen. Na de verplichte connectiviteitsproblemen speelde al snel de Radio2 app door de auto. De speakers zelf moet ik nog netjes monteren, de audio is gereed! Het versterkertje kan ik onzichtbaar achter de middenconsole plaatsen. Een mooie upgrade voor de auto.