Maand: november 2020

Na mijn bericht over “Bigger is better” ben ik werkelijk platgespamd. Allerlei, voornamelijk Afrikaanse, reacties tierden welig op mijn blog. Gelukkig kan ik alles markeren als spam voordat het via mijn blog de wereld in gaat. De kwaliteit van de namen is wel toegnomen; Carmina Hillyer Saloma, Rosemarie Stephanus Grobe, Carly Shay MacDonald, Corrine Meier Latoye. Namen die allemaal afkomstig zijn van een spammer met een erotische website. Misschien was de naam van het artikel dus niet zo goed gekozen.

Een kleine update is echter wel op zijn plek. Met de bijna goede voorbeeld bracket kon ik exact opmeten hoe de definitieve bracket eruit moest zien. Ik besloot de gaten waarmee de naaf bevestigd zit exact te maken met 8,38 mm. De maat die nodig is om een goede schroefdraad te tappen voor een M10 bout. Ook moesten de afmetingen nog iets aangepast worden maar dat was voor het bedrijf dat met water de brackets uit aluminium snijdt geen enkel probleem. Om te zorgen dat de bouten van de remklauw niet tegen de schijf aan zouden komen moest de bracket ook iets dikker worden. De standaardmaat die ik koos was 12 mm. Met deze opdracht kreeg ik de nieuwe brackets al snel thuisgestuurd. Deze pasten welhaast perfect. Ik tapte mooi de draad uit en tot mijn genoegen paste de uitgezochte bout perfect, de bracket viel direct goed op zijn plek. Nadat de nieuwe schijven, van een Fiat Coupé turbo 20v, binnengekomen waren blijkt het geheel prima in elkaar te zitten!

Met de remklauwen heb ik helaas wat problemen. Per klauw zijn er twee ontluchtingsnippels. Bij de ene klauw zitten er geen nippels meer op, bij de andere kreeg ik er eentje met geen mogelijkheid los. Die brak gewoon af net onder de zeskantige kop. Ik boorde hem uit en liet hem een paar dagen in WD40 soppen maar de linksdraaiende tap wilde, ook na stevig verhitten, geen beweging brengen in de resterende nippel. Dit wordt toch een lastig probleem. De nippels moeten gewoon goed werken, zeker aan beide zijden van de klauw omdat het anders niet te ontluchten is. Voordat ik de boel ga monteren wil ik de klauwen natuurlijk nog opknappen. Als het lukt om de nippel eruit te krijgen ga ik deze klauwen zelf poedercoaten. Een mooi project in voorbereiding op de restauratie van de tweede Montecarlo. Poedercoaten is namelijk best goed te doen met een oude, grote oven en een poedercoat pistool.

Zonder nu dubieuze discussies te willen starten, ik doel op remmen. Grotere remmen zijn betere remmen. Doordat ik rembekrachtiging op alle vier de wielen heb is er ruimte om de remmen van de Montecarlo te upgraden zonder hierbij een onmogelijk in te trappen rempedaal te krijgen. Gezien mijn plan om over te gaan naar de origineel bedachte configuratie met een Busso V6 in de motorruimte, is een upgrade van de remkracht onlosmakelijk verbonden met deze vermogenstoename. Deze upgrade is ook de belangrijkste reden om nu al met 16 inch wielen rond te rijden. Natuurlijk is het origineel mooier, maar ook slechts 13 inch. Daar passen geen grotere remmen in.

Mijn eerste idee was om de voorremmen uit een Lancia Thema Turbo 16V te gaan plaatsen. Deze kunnen al heel wat meer aan dan de Montecarlo remmetjes. Ik heb bovendien nog een heel mooi setje van deze remmen liggen, inlcusief al het bevestigingsmateriaal. Het past niet direct op de auto maar vraagt een aantal modificaties. Bij een goede Lancia vriend ontstond echter het idee om direct over te gaan naar min of meer het hoogst haalbare; Brembo remmen met vier zuigers. Deze werden geleverd op de Lancia Kappa tweede serie met een Turbo 20V motor. Het probleem dat ik daarbij zag was dat er geen passende remschijven vindbaar zijn. De Kappa heeft immers vijf wielbouten waar de Montecarlo er maar vier heeft. Gelukkig heeft Fiat dit probleem opgelost in de Coupé Turbo 20V. Die auto had ook deze remmen en dito schijven op vier wielbouten. Ik twijfelde niet meer en besloot direct voor het hoogst haalbare te gaan dat ik nog seriematig van een donor af kon halen.

Met een uitgeklede naaf toog ik naar dezelfde Lancia liefhebber en pasten we de remschijf en klauw op de naaf. Dit leek verrassend goed te passen! De bevestigingen leken in hetzelfde vlak te zijn. Hoopvol nam ik de hele set mee naar huis om dit nauwkeuriger te onderzoeken.

Thuis op de werkbank werd dit vermoeden bevestigd. Op de foto zie je duidelijk dat de bevestigingen niet overlappen maar netjes naast elkaar zitten en ogenschijnlijk in hetzelfde vlak. De schijven die ik voor het project heb zijn flink gebruikt en hebben hierdoor een ingesleten middendeel. De klauwen zaten op deze schijven. De scherpe randjes aan zowel de binnen- als buitenzijde bleken echter uitermate goed bruikbaar om de klauw zeer goed te positioneren ten opzichte van de schijf. Een gelukje dus. Ik begon een zoektocht.

Met een meetlat zag ik dat de hart-op-hart afstand van de gaten 100 en 150 mm is. Een zoektocht naar dergelijke “remadapters” leverde wel hits op, echter alleen hits van mensen en bedrijven uit lang vervlogen tijden. Ik benaderde tuners met het verzoek dit te leveren en deze reageerden niet of zeer terughoudend, het lag niet in de schappen. Tijd voor plan b; de brackets zelf maken. Met een ontwerp op internet dat de gewenste afstand tussen de gaten bood maar niet het juiste bracket, printte ik een voorbeeld op ware grootte. Ik heb dit ontwerp een aantal keer opnieuw moeten printen, aanpassen, uitknippen en testen om uiteindelijk tot het definitieve ontwerp te komen.

Een papieren template dat goed paste! Met de definitieve schets benaderde ik een bedrijf dat met waterjet metalen onderdelen kan maken uit plaatmateriaal. Ik gaf opdracht voor het maken van een atocad ontwerp dat gebruikt kon worden voor het uitsnijden van het ontwerp. Per ommegaande kreeg ik vervolgens het prototype thuisgestuurd. Ik kon het niet laten deze direct te passen.

De passing bleek nagenoeg perfect. Er is nog wat werk te doen aan de grootte van de gaten aan de naafzijde, maar de remklauw zit op exact de goede afstand van de naaf op de schijf. Met een voelermaat kan ik nu de klauw exact gaan positioneren zodat ik weet of en in welke mate er vulringen onder de bevestiging aan de naaf moeten komen. Het is, zo op het eerste oog, niet meer dan een of twee millimeter. Dat valt dus reuze mee. De bestelling met het definitieve ontwerp is daarmee bijna rond, ik kan langzamerhand de boel gaan ombouwen. Voorlopig heb ik echter nog genoeg werk aan het opknappen van de remklauwen. De jarenlange ervaring is er goed aan af te lezen. Wordt vervolgd dus!