Maand: februari 2021

Het wilde maar niet lukken om de subframebalk passend te krijgen. Ik sleep er steeds meer stukken uit en toch lukte het nog steeds niet. De gekozen balk bleek ook in slechte staat. Hij was al eens gelast en begon nu ook te breken net naast de aansluitingen van de handremkabels. Tijd voor een rigoureuze oplossing.

Die twee meter kokerbalk waarvan ik vijftien centimeter gebruikte voor de motorsteun bleef door mijn hoofd malen. Zou ik niet met deze balk het subframe kunnen verstevigen en tegelijk passend maken? De gedachte vormde zich tot een plan. Vanmorgen was het tijd het plan om te zetten in daden. De startsituatie was zo:

Je ziet duidelijk de sporen van de slijpmachine. Het subframe hoeft geen grote last meer te dragen, ik zet het gewicht van de motorsteunen immers op de hoeken. Die zijn al extra stevig uitgevoerd. Van het subframe heb ik al vaker gelezen dat deze soms kapot gaan. Ze breken door. De motorsteun die aan de versnellingsbak vast zit bij de originele motor drukt precies in het midden van de balk. Je ziet de bevestigingsgaten nog in het subframe zitten. Ook zijn alle subframes extreem roestig van binnen. Deze ook. Toch zit er voldoende hard staal verstopt onder de bruine waas. Het mooie aan dit subframe is dat de vorige eigenaar de bovenplaat zorgvuldig verwijderd heeft. Daardoor kan ik er nu mooi bij. Tijd om aan de slag te gaan met kokerbalken.

Het leek me dat een enkele kokerbalk met (35 x 35 mm en 2 mm dik) voldoende stijfheid bezit om een voldoende stevig subframe te maken. Ik besloot de balk eerst te integreren in de voorkant van de steun waarna ik met zijstukken de bevestigingspunten aan de uiteinden met deze centrale balk kon verbinden. Zo zou het subframe zijn vorm behouden en wist ik zeker dat hij straks weer zou gaan passen. Ik begon de vier uur durende klus met de slijptol en het lasapparaat. Vooral het netjes op maat maken van de zijkanten van de balk was een hele klus. Het subframe zag er uiteindelijk zo uit:

Er komt natuurlijk weer een afwerkplaat overheen, maar dit is de versterkte basis voor het subframe. Ik kan nu veilig het resterende plaatwerk in het midden weghalen totdat hij perfect past. De beginpunten van de handremkabel kon ik op deze manier ook behouden, de kabels hoef ik dan niet op een andere manier te monteren. Opgetogen kroop ik onder de auto om te kijken of het frame zou passen. Hij maakte nog contact met de uitlaat toen het subframe losjes gemonteerd was, toen ik hem vastdraaide ging de motor leunen op de steun die op het frame komt te staan waarna het subframe vrij lag! Succes dus. Nu kan ik rustig gaan verzinnen hoe ik de motorsteun bij het oliefilter ga plaatsen.

Terwijl ik aan het passen was, schoot me ineens te binnen dat ik ooit een oliekoeler van de Fiat Ritmo 130 TC gekregen had in de doe-het-zelf garage in Utrecht. Daar verving ik mijn koppeling op een brug terwijl mijn buurman zijn vastgelopen blok van zijn Ritmo verving. Hij vroeg of ik interesse had in de koeler aangezien die ook op mijn Fiat 132 zou moeten passen. Ik zei gretig ja en zo sleep ik dat ding al jaren achter me aan. In de voorbereidingen op de klus had ik het tasje waarin deze koeler zit samen met de unit waar het oliefilter op komt, meegenomen naar Zwolle. Het leidde nu tot een soort eureka moment. Deze unit past namelijk ook op het turboblok. De oriëntatie is echter andersom waardoor deze wel eens zou kunnen passen op het blok! Zelfs de hydraulische nippels zou ik pas kunnen maken, zodat de olietoevoer naar de turbo intact blijft. Dit zou een heel elegante oplossing zijn voor het grootste probleem van deze ombouw. Dit wordt dan ook het volgende project, het inbouwen van deze unit en het fabriceren van de laatste motorsteun.

Nu de achterkant van de motor zeker en vast gemonteerd hangt in de beide motorsteunen verlegde ik mijn aandacht naar de derde steun, de motorsteun die aan de bak vastzit aan de voorzijde van de motor.

Ik wil zoveel mogelijk de bestaande steunen hergebruiken en in dit geval besloot ik na veel probeersels in het luchtledige, om de originele Thema steun te gaan gebruiken. Dit is een motorsteun die op het subframe geplaatst moet worden. Het subframe in de Montecarlo hangt helaas veel hoger dan die in de Thema hangt. Ik moest een list verzinnen. In de voorbereiding op deze klus keek ik regelmatig naar de oplossingen die anderen bedacht hadden en een ervan kwam erg in de buurt van mijn ideale oplossing. Nu we niet kunnen winkelen kocht ik online een stalen kokerbalk van 35mm vierkant met een wanddikte van twee millimeter. Erg sterk dus. De bestaande motorsteun aan de bak wilde ik graag behouden, die zit heel stevig vast met twee dikke bouten. De list was om deze steun om te draaien en daarmee het ophangpunt van de motorsteun te verhogen. Althans, dat was mijn theorie.

Mijn opa was timmerman en van hem heb ik mijn timmermansoog geërfd. Ik zaagde een stuk kokerbalk op maat, ik gebruikte zo’n vijftien centimeter van de geleverde twee meter, en plaatste dit op het oog op de bestaande steun zodat hij goed zou uitkomen. Ik markeerde met een stift en ging met de steun en de koker naar de werkbank. Inmiddels begin ik het lassen al aardig onder de knie te krijgen, en de klussers die ik regelmatig op YouTube bekijk geven me handige tips. Ik zette de steun en balk vast op de werkbank en laste met twee puntjes de beide onderdelen aan elkaar. Zo kon ik het geheel passen op de auto en eventueel aanpassingen doorvoeren. Het paste gelijk, ik ben blij met dat timmermansoog… Terug bij de werkbank maakte ik van twee millimeter dik staal kleine driehoekjes waarmee ik de steun stevig aan elkaar kon lassen. Ik paste de steun daarna opnieuw en bepaalde de plek waar de motorsteun door de koker vastgemaakt zou moeten worden. In de bankschroef boorde ik twee gaten in de koker, eentje wat kleiner waar de steun met enige bewegingsvrijheid doorheen kon, en recht ertegenover een veel groter gat waar een dop 17 doorheen past om de steun daarna vast te kunnen zetten.

Op het subframe maak ik straks een stevige plaat met daarin twee gaten op de bevestigingspunten van deze steun waar ik dan bouten onder vast las. Zo zal de steun straks stevig gemonteerd zitten! De steun verdwijnt trouwens nog in een doos die ik naar de poedercoat zal brengen. Dan komt ie gestraald en in een mooi zwart jasje weer terug. Ik ben erg tevreden over deze steun. Op naar nummer vier!

Door de kou heb ik de motor even gelaten voor wat ie was. Met de intredende dooi en Thermosokken kon ik het uithouden in de garage en begon ik de motorsteunen te maken. Een belangrijke klus die doordacht uitgevoerd moet worden.

Ik meldde al eerder dat ik graag gebruik zou willen maken van originele ophangpunten en bevestigingsmateriaal van de oorspronkelijke motor. Daar is immers over nagedacht. Helaas moest ik een streep zetten door de ophanging aan de chassisbalk. Mijn inspirators verschilden hierover van mening. De ene bouwde een lijvige steun die hij vanaf de bevestigingen van de stuurbekrachtigingspomp naar de chassisbalk liet lopen. Deze optie kon ik niet gebruiken, ik plaats mijn motor veel hoger dan hij deed waardoor ik meer grondspeling heb maar mijn blok ook boven de steun uitkomt. Ik heb veel gepast en gemeten. De andere voorganger laste een gefabriceerde steun aan de originele Thema steun vast en maakte een voorziening in de achterplaat van de Montecarlo. Op zich zag dit er goed uit. Ik speelde echter met een andere gedachte. De Thema motor heeft eigenlijk de motorsteunen aan de voorzijde niet goed staan. Het subframe van de Thema heeft geen sterke plek in het midden waardoor de ingenieurs ervoor kozen deze motorsteunen in de uiterste hoeken van het subframe te plaatsen waar de meeste stevigheid zit. Hierdoor is de motor gevoelig voor kantelen onder versnelling. De Thema heeft daarom een stabilisator stang die deze krachten tegengaat.

Op de foto zie je, rood omcirkeld, de motorsteunen van de Thema van Daniël. Hij is actief op het https://www.forum.lanciathema.nl/ waar hij publiceert over de revisie van zijn Thema 8V turbomotor. Zoals je ziet gaat die klus voorspoedig. Duidelijk zichtbaar is dat de steunen aan de voorzijde op de uiterste hoeken staan. De achterste steun zit onder zijn aircopomp vast. Om nu de krachten op de motor beter te kunnen beheersen heb ik, na lang nadenken, besloten de achterzijde van de motor te voorzien van twee steunen. Hiermee voorkom ik onnodig torderen en kan ik grotendeels gebruik maken van bestaande motorsteunen van de Montecarlo. Na wat passen en proberen kwam ik er achter dat ik twee mogelijkheden had. De motorsteun van de Montecarlo paste, nadat een van de gaten iets ruimer gemaakt was, op de bevestigingspunten van de stuurbekrachtigingspomp. De geplaatste steun bleek precies de goede afstand tot de achterplaat te hebben om daar een originele motorsteun te plaatsen. De andere steun had iets meer denkwerk nodig. Ik gebruikte de oorspronkelijke bevestiging in de achterplaat, de plek waar de originele steun naar het differentieel loopt, en modificeerde deze steun omdat het differentieel van de Thema veel breder is. Deze steun zal voornamelijk het torderen tegengaan, hij draagt ook een deel van het gewicht van de motor. Na flink wat laswerk zag het er zo uit:

Ik gebruik de beide bouten die het differentieel bij elkaar houden. Deze zijn erg stevig en steken wel 10 cm het bakhuis in. Ik vind het een heel acceptabel resultaat. De steun staat mooi gecentreerd in de houder en kan nog een beetje verschoven worden voor de exacte uitlijning. Ik kan, met deze steun gemonteerd, de aandrijfassen aan beide zijden ongeveer evenveel heen en weer bewegen ten teken dat de motor mooi gecentreerd staat. Aan de aandrijfas kun je trouwens zien dat deze straks voorzien zal worden van de Visco! De uitlaat worden nog aangepast natuurlijk.

De andere steun aan de achterzijde ziet er na vandaag zo uit:

Het spreekt voor zich dat dit slechts een droge passing is, ik zal de steunen, net als de gehele motor, straks mooi schoon en hopelijk “como nuovo” installeren. Het gaat nu dus vooral om de juiste passing. Door het zo op te lossen laat ik het zo origineel mogelijk. Ik kan nog steeds dezelfde rubberen bussen bestellen als deze vernieuwd moeten worden. Nu de achterkant van het blok opgelost is, is het blok ook gefixeerd. Ik ga daarom verder met de voorste ophangingspunten. Eens kijken of dat ook zo voorspoedig gaat!