Nu de achterkant van de motor zeker en vast gemonteerd hangt in de beide motorsteunen verlegde ik mijn aandacht naar de derde steun, de motorsteun die aan de bak vastzit aan de voorzijde van de motor.
Ik wil zoveel mogelijk de bestaande steunen hergebruiken en in dit geval besloot ik na veel probeersels in het luchtledige, om de originele Thema steun te gaan gebruiken. Dit is een motorsteun die op het subframe geplaatst moet worden. Het subframe in de Montecarlo hangt helaas veel hoger dan die in de Thema hangt. Ik moest een list verzinnen. In de voorbereiding op deze klus keek ik regelmatig naar de oplossingen die anderen bedacht hadden en een ervan kwam erg in de buurt van mijn ideale oplossing. Nu we niet kunnen winkelen kocht ik online een stalen kokerbalk van 35mm vierkant met een wanddikte van twee millimeter. Erg sterk dus. De bestaande motorsteun aan de bak wilde ik graag behouden, die zit heel stevig vast met twee dikke bouten. De list was om deze steun om te draaien en daarmee het ophangpunt van de motorsteun te verhogen. Althans, dat was mijn theorie.
Mijn opa was timmerman en van hem heb ik mijn timmermansoog geërfd. Ik zaagde een stuk kokerbalk op maat, ik gebruikte zo’n vijftien centimeter van de geleverde twee meter, en plaatste dit op het oog op de bestaande steun zodat hij goed zou uitkomen. Ik markeerde met een stift en ging met de steun en de koker naar de werkbank. Inmiddels begin ik het lassen al aardig onder de knie te krijgen, en de klussers die ik regelmatig op YouTube bekijk geven me handige tips. Ik zette de steun en balk vast op de werkbank en laste met twee puntjes de beide onderdelen aan elkaar. Zo kon ik het geheel passen op de auto en eventueel aanpassingen doorvoeren. Het paste gelijk, ik ben blij met dat timmermansoog… Terug bij de werkbank maakte ik van twee millimeter dik staal kleine driehoekjes waarmee ik de steun stevig aan elkaar kon lassen. Ik paste de steun daarna opnieuw en bepaalde de plek waar de motorsteun door de koker vastgemaakt zou moeten worden. In de bankschroef boorde ik twee gaten in de koker, eentje wat kleiner waar de steun met enige bewegingsvrijheid doorheen kon, en recht ertegenover een veel groter gat waar een dop 17 doorheen past om de steun daarna vast te kunnen zetten.
Op het subframe maak ik straks een stevige plaat met daarin twee gaten op de bevestigingspunten van deze steun waar ik dan bouten onder vast las. Zo zal de steun straks stevig gemonteerd zitten! De steun verdwijnt trouwens nog in een doos die ik naar de poedercoat zal brengen. Dan komt ie gestraald en in een mooi zwart jasje weer terug. Ik ben erg tevreden over deze steun. Op naar nummer vier!
