Maand: maart 2021

Een laatste uitdaging zat in het plaatsen van de dynamo. Ik had de steun voor de motor zo bedacht dat deze tussen het onderblok en het oliefilterhuis gemonteerd zou worden waarbij ik de steun ook zou gebruiken om de dynamo een plekje te geven. Zo behield ik de originele plek van de dynamo wat me enkele voordelen zou geven bij het aansluiten van de motor op de bestaande kabelboom. Dit was namelijk ook de plek waar de dynamo in de Montecarlo gemonteerd zat. Stekkertjes vallen dan ineens op hun plek.

Het meeste werk zat hem in het zoeken van geschikte boutjes om het oliefilterhuis en de steun te monteren. De diepte van de schroefdraad in het blok was begrensd waardoor ik moest goochelen met boutjes en vulringen. Dit lukte echter waardoor ik besloot de boel te gaan monteren met de eerder al op maat gemaakte pakkingen. Terwijl ik hiermee bezig was dacht ik na over de plaatsing van de dynamo. De onderste bevestiging was oorspronkelijk in het oliefilterhuis en dat ontbrak nu. Ik had de dynamo al even droog gepast en ontdekte dat ik deze met geen mogelijkheid op de “oude” manier kon plaatsen. Ik moest een list verzinnen.

Met de oorspronkelijke verstelbare steun die aan het nokkenashuis vastzat, paste ik of ik wellicht de dynamo om kon draaien. Zo zou ik de onderste bevestiging aan de bovenkant kunnen gebruiken en de zware steun kon ik dan aan de onderkant door de motorsteun heen plaatsen. Ik lijnde de dynamo op deze manier op en tot mijn verrassing bleek de poelie aardig in lijn te komen met die van de waterpomp. Ik zag dat ik deze poelie nog kon omdraaien en dat er vulringen inzaten zodat ik me geen zorgen maakte over de uiteindelijke uitlijning. Ik besloot de steun aan te passen en monteerde het geheel, inclusief de dynamo, aan het blok.

De V-snaar bleek iets te klein, maar die kan ik vast wel iets groter bestellen. Ondanks dat de dynamo nu maar aan één van de steunen vastzit, bleek dit een zeer solide constructie. Ik denk dat dit gaat werken. In het plaatje zie je nu ook hoe de motorsteun plaats krijgt in de beugel die vastzit achter het oliefilterhuis. Een mooie compacte oplossing zo.

Mijn aandacht ging nu naar het inlaatspruitstuk. Ik besloot dit niet op te frissen, dat kan straks nog makkelijk als hij in de auto zit. Dat scheelde tijd. Ik plaatste het geheel met een verse pakking en monteerde ook de steun waarop deze inlaat rust. Vervolgens monteerde ik de steekas steun en kon ik verder gaan met het afmaken van het inlaat traject. Hierbij heb ik wat koelwaterslangen vervangen die discutabel oogden en herstelde ik de aansluitingen van de kachel. Deze zitten nu helaas aan de verkeerde kant van de motor. Ik denk dat ik ze nog even doorlus en niet aansluit op de kachel. Het is een mooi-weer-auto en eigenlijk is de kachel niet de hoogste prioriteit.

Nu werd het tijd om de voorkant van de motor af te maken. Met de compressor bij de hand draaide ik de bouten vast die nog niet vast zaten. Terwijl ik bezig was met de altijd lastige bout van de krukaspoelie, ontdekte ik tot mijn schrik dat de binnenste poelie die de balansassen aandrijft, verdraaide. Heel irritant want dat zou niet mogelijk moeten zijn. Ik demonteerde alles weer en kwam erachter dat een nokje dat in een uitsparing moet vallen, afgebroken was. Hierdoor kon deze poelie verdraaien ten opzichte van de krukas. Dit merkte ik omdat de vier bouten van de grote poelie niet meer pasten. Wat een gedoe. Ik moest alles demonteren, controleren en zonder auto-fixatie zelf uitzoeken hoe ik de boel netjes op tijd kon houden. Dit lukte na wat probeersels. Toen kon ik rustig de voorkant afbouwen.

Ik moest de beschermkap iets uitsnijden op de plek waar de dynamo zit, maar daarna paste hij prima. Ook plaatste ik de bougies, verdelerkap en bougiekabels. Morgen maar eens bellen met de automaterialenzaak om een V-snaar te bestellen die net iets langer is. Dan is de motor echt klaar om verbonden te worden met de bak. Ik haal hem dan weer uit het spit, monteer een nieuwe keerring op de krukas die aan de bakzijde zit en verenig beide onderdelen met elkaar. Het blok verhuist dus weer naar het karretje om straks onder de Montecarlo gereden te kunnen worden.

Nee, de motor zit na dit weekend nog niet in de auto. Het valt toch tegen om alles proper te maken. Ter illustratie een foto van de carterpan. Al die boutjes zijn ontvet, ontroest en opgepoetst. Ik tel er al 18 in dit plaatje. Daar ben je wel even zoet mee. De carterpan zelf zit weer netjes in de lak. Je ziet wel de sporen van de roest, echter de Fertan heeft zijn werk goed gedaan.

Ik koos voor de oorspronkelijke pakking van kurk. Deze is erg vegevingsgezind voor onregelmatigheden in het oppervlak. Om elk risico van lekken uit te sluiten smeerde ik de contactvlakken in met een vloeibare pakking van Loctite. De boutjes zelf draaide ik niet te vast, alles waar “te” voor staat is niet goed immers. Wanneer je de boutjes te strak draait gaat de flexibiliteit in het kurk verloren en ontstaan er juist lekkages. Na het nemen van de foto plaatste ik de carterplug.

Ook bouwde ik rustig verder aan het blok. Hij staat inmiddels op tijd en de balansasriem en de distributieriem zijn weer gemonteerd.

De laatste stand van zaken is dat ook de turbo alweer gemonteerd zit net als de carterventilatie en ook de inlaatcombinatie van het koelwater. Natuurlijk met een verse thermostaat. Ik stopte toen ik toe was aan de steun achter het oliefilter. Deze unit heb ik weer fris gemaakt en hij ligt klaar om gemonteerd te worden. Op die steun moet ik nog wel de dynamo vastzetten. Dat doe ik met het blok aan het spit omdat ik er dan beter bij kan. Er moet dan nog gelast worden aan de steun, dus dat lukt niet zo goed als hij al in de auto zit. Deze week moet hij helemaal afgebouwd met bak en al klaarliggen!

Langzamerhand werk ik toe naar het volledig in elkaar zetten van de motor. Veel onderdelen verdienen een opknapbeurt. Ontvetten is het minste dat ik kan doen om het uiterlijk vertoon weer op peil te brengen. In andere gevallen is er iets meer werk nodig; ontroesten, behandelen, gronden en aflakken.

Het ontvetten is een dankbare klus. Dit doe ik met de aluminium delen van de motor. Ze hoeven er niet als nieuw uit te zien, ik zie ze echter het liefst schoon onder de motorkap. Mocht er dan in de toekomst een lekkage optreden dan kan ik die eenvoudig traceren. De kleppendeksels liet ik weken in een sopje waarna ik ze met Dasty en een schuurspons te lijf ging. In de wasbak begon het logo er al weer mooi uit te zien.

Het zelf spuiten van de stalen motorkappen is ook een dankbare klus. Met mijn tijdelijke waslijn hingen de onderdelen al snel fris te bungelen.

En met de verse matzwarte afwerking ziet het er niet alleen keurig uit, de delen zijn daarmee ook klaar voor montage aan de motor.

Een van de twee nokkenashuizen heb ik inmiddels ook al heel erg toonbaar, de andere was wat vettiger, die lekte rondom de keerring achter de poelie, waardoor ik hem een nachtje heb laten staan met remmenreiniger erop gespoten. De tip die ik hier kan geven, als je geen ontvetterbak hebt zoals ik, is dat je met een spuitbus remmenreiniger op het schoon te maken onderdeel spuit terwijl je er met een goede kwast flink overheen schrobt. Zelfs de meest vastgekoekte vettigheid verdwijnt als sneeuw voor de zon en zelfs de wit roestige aluminium delen worden weer erg fris. Even nabewerken met een oude handdoek en het onderdeel ziet er mooi uit met een aantrekkelijk patina.

De verdelerkap zit gemonteerd op de reeds schoongemaakte nokkenas. Deze vertoont sporen van lekkage aan de onderkant. Tijdens de schoonmaak ontdekte ik dat er een rubberen O-ring als afdichting in zat die zo hard geworden was dat hij eraf knapte toen ik hem probeerde te verwijderen. Laatst kocht ik een mooie set O-ringen in een doos bij de Lidl. Deze kwam direct goed van pas, de geschikte ring zat in de doos waardoor de verdelerkap nu lekvrij door het leven zal gaan. Voordat ik de nokkenashuizen weer monteer zal ik de afstelplaatjes van de kleppen inventariseren. Dat is handig voor eventueel toekomstige afstellingen van de klepspeling. Dan weet ik welke dikte er bij welke klep gebruikt wordt, dat scheelt een boel gedoe.

Het idee om de vastzittende bout van de krukaspoelie door de garage los te laten halen werd definitief met een afspraak bij de garage die minstens tien jaar geleden de distributie van deze motor had gedaan. Hij wist direct wie hij aan de lijn had, iemand die regelmatig langskomt met allerlei Lancia’s loopt nu eenmaal het risico op te vallen. Toch was ik al zeker zes jaar niet meer bij Mulder geweest. Sinds mijn verhuizing naar het centrum van Zwolle lag zijn garagebedrijf, gevestigd aan de rand van voormalig dorp Berkum, ver buiten mijn route. Harry vond het geen probleem als ik even langs zou komen.

Zo gezegd, zo nog niet gedaan. Ik moest eerst het motorblok achterin de auto krijgen. Tillen is een no go. Het weegt nog heel wat zo’n onderblok met krukas. Een flink stuk gietijzer. Ik besloot het hele karretje met blok en al naar de auto te rijden om te kijken of ik hem dan eenvoudig achterin kon krijgen terwijl ik hem ook kon losmaken van het spit. Ik zag er erg tegenop om het te doen, maar het viel reuze mee! Ik reed het blok zo de achterklep in en steunend op de kop, die naar beneden hing, kon ik zo de kar losmaken. Ik schoof het blok opzij en reed naar Berkum.

Ik zei in de vorige blog al dat het uiteindelijk zou lukken; dat was ook zo. Mijn compressor houdt er na tien seconden mee op. Dan springt de pomp aan en is de grootste kracht weg. Bij Harry staat er zoveel druk op dat hij gemakkelijk lang door kan ratelen. Het lukte niet meteen, maar wel snel. De bout gaf zich over.

De reden van het vastzitten was een flink verroeste schroefdraad. De bout bleef gelukkig heel en kan ik straks na de verplichte schoonmaak en met een lik kopervet, gewoon weer gebruiken. Op de foto zie je al dat het erg vies is rondom de krukaspoelie. Nadat ik het blok weer op dezelfde manier eenvoudig uit de auto had gehaald, begon ik met het opfrissen ervan. Ik had al gezien dat er eigenlijk maar één plek was met vettigheid en dat was rondom de krukas. De keerring had duidelijk zijn beste tijd gehad. Omdat ik een compleet nieuwe pompunit gekocht had, inclusief nieuwe keerring, kon ik volstaan met demontage van de oude kap. Daarna haalde ik de overige aanbouwdelen los en maakte ik de distributiezijde van het blok mooi schoon.

Jammer eigenlijk dat dit straks niet meer zichtbaar is. Na deze opfrisactie kon ik eindelijk met het opbouwen beginnen. Zoals je gewend bent van me maakte ik elk boutje en moertje apart schoon zodat ze opgefrist een nieuw leven tegemoet gaan. Voor de afdekplaat van de balansas knipte ik zelf een nieuwe pakking, voor de waterpomp moest ik de twee lange bouten met twee extra ringen monteren omdat daar, in de vorige configuratie, de kantelsteun gemonteerd zat. Deze ga ik niet hergebruiken en daarom laat ik hem weg. Het werkt lekker zo’n schoon blok. Al gauw zag het er alweer wat meer uit als een motor:

Ik moet nog een lager bestellen, dat is het laatste om de distributie af te kunnen maken. Dan kan alles weer netjes op tijd gezet en afgebouwd worden. Ondertussen moet ik ook alvast in de motorruimte van de Montecarlo gaan duiken. Er moet een koelwaterpijp verlegd worden en de stroomvoorziening moet ik klaarleggen. De planning is om volgend weekend het blok in de auto te hebben.

Het afgelopen weekend reeg ik het blok aan het spit en demonteerde ik het grotendeels. Cruciale onderdelen voor de aanblik van de motor heb ik ontvet en behandeld. Ze liggen klaar voor een verse laag matzwarte verf.

Voordat ik zover was moest ik nog wel het een en ander voorbereiden. Het begon met het optakelen van het blok zodat ik dit aan de kar met “spit” kon vastmaken. Een oude grootschoot van een zeilboot bewees zijn diensten en al snel kon ik het blok op mooie werkhoogte bewonderen en bewerken. Ik startte met het demonteren van de complete uitlaat vanaf het spruitstuk naar het flexibele deel zodat ik ineens de hele turbo met alles erop en eraan eraf had. Het was maar goed dat ik dit aanpakte, de uitlaatpakking van het spruitstuk was al kapotgeslagen en moest nodig vervangen worden. Die heb ik gelukkig klaarliggen, hij zal minder knetterend door het leven gaan straks.

Ik vervolgde met de toch wel erg roestige carterpan. Altijd een verrassing hoeveel sludge erin ligt, een pijnlijke constatering van uitgebleven onderhoud is namelijk een smurrielaag op de bodem van deze opvangbak. Het carter bleek echter in heel nette staat aan de binnenkant. Ondanks de roest aan de buitenzijde was de pan nog helemaal roestvrij van binnen en de smurrie was een dun laagje dikkere olie dat heel makkelijk weggeveegd kon worden. Met de flex en een schuurschijf ontroestte ik de carterpan waarna hij lekker in de Fertan kon voor de verdere afwerking.

Mijn aandacht ging weer terug naar het blok. Ik zette het op tijd en fotografeerde alle poelies en merktekens. Het merkteken van de voorste balansas was even een twijfelgevalletje. Het staat ongeveer op 17:00 en tegenover het merkteken op de poelie zit een klein deukje in de stalen beschermkap. Moeilijk te zien, maar als je het weet, is het niet te missen.

Voortvarend demonteerde ik de belansassenriem met aandrukrol en de ditributie met alle loop- en aandrukrollen. Eentje blijkt volledig gaar, het is goed dat ik die moet vervangen. De andere rollen zijn eigenlijk nog in zeer goede staat maar heb ik nieuw dus die worden vernieuwd. Het laatste probleem was de bout in het krukastandwiel. Deze is rechtsdraaiend en zit ontzettend vast. Sloten WD40, een brander en een zware luchtsleutel hielpen niet. Hij is en blijft vastzitten. Ik weet dat het uiteindelijk goed gaat komen, op dit moment is dat echter nog een utopie. Ik denk dat ik het hele blok achterin de auto leg en eermee naar de garage rijd om met wat professioneler gereedschap de bout eruit te halen. Ik denk zelfs naar de garage te gaan die de laatste keer de distributie gedaan heeft, kunnen ze hun eigen gecreëerde probleem oplossen. Om mijn zinnen te verzetten en de WD40 te laten intrekken heb ik alvast de motorsteunen in de zwarte lak gezet. Ik wilde ze laten poedercaoten maar dat red ik helaas niet meer, dan is de auto niet op tijd klaar. Ach, dat spuitwerk ziet er niet eens heel erg verkeerd uit!

Zelf een subframe in elkaar lassen blijkt een intensieve klus. Weer drie uur lassen later ligt er echter een heel acceptabel subframe op de werkbank!

Het subframe was inmiddels technisch in orde. Het ontbrak aan afwerking. Gapende gaten in de niet dragende delen heb ik daarom voorzien van staal. Het is een heel gepuzzel om eerst het staal op maat te maken en het daarna netjes in de gaten te lassen. Ik leerde dat het verstandig is de stukjes plaatstaal iets kleiner uit te knippen dan het gat waar ze in moeten. Dan kun je rondom de naden netjes dichtlassen. Kleinere stukjes die ik passend maakte fixeerde ik tijdelijk met een grote magneet zodat ik daarmee de stukken bij elkaar kon houden totdat een puntlasje dat van me overnam. Het subframe is na deze klussen klaar voor zandstralen en poedercoating. Morgen eens informeren bij de poedercoat hoe lang ze nodig hebben om de motorsteunen en het subframe te stralen en vervolgens te poedercoaten.

Je ziet het, in het oude subframe heb ik de verstevigingen gezet die ik vervolgens weer heb “ingepakt” met plaatstaal om het subframe er weer netjes uit te laten zien. De ontstane ruimte geeft plek aan het oliefilterhuis en de uitlaat van de turbo motor. Het gewicht is toegenomen, de stevigheid ook. Dit subframe kan meer hebben dan het originele exemplaar.

Ik heb ook nog even aan de motor gewerkt. De bak ligt er weer af en ik heb alvast een aantal zaken gedemonteerd. Hij kan nu opgetakeld worden waarna ik hem aan het spit hang om de grote onderhoudsbeurt te gaan doen. Dat is het programma voor de rest van de week.

Vanochtend bij het ontbijt bedacht ik me dat het veel eenvoudiger is de bevestiging van de dynamo te fabriceren als ik de motor naast de auto heb. Ik kon volstaan met het opmeten van de bevestiging van de motorsteun aan het frame dat ik had gemaakt zodat ik het gat kon boren waarmee deze bevestigd wordt. Daarna haalde ik de motor uit de auto en verlegde ik mijn aandacht naar het subframe.

Het subframe is nog een ruwe bolster. Hij is nog niet netjes afgewerkt en bovendien is het oorspronkelijke staal erg roestig. Ik haalde de verwijderde bovenplaat te voorschijn. Deze moest ik weer monteren. Vanwege de veranderingen aan het subframe had dit iets meer om het lijf. Ik moest hem bovendien op maat maken. Ik begon met het ontroesten van de binnenkant van het subframe en een anti-roestbehandeling met Fertan. Daarna maakte ik de bovenplaat op maat om alvast een van de zijkanten af te kunnen maken. De uitgeboorde puntlassen moest ik nu weer zetten. Het gaatje las je dan dicht terwijl je de plaat stevig op de ondergrond drukt. Ik gebruikte lijmklemmen. Nadat ik de puntlassen had opgelast kon ik het afwerken met de flex en kreeg ik het volgende resultaat:

Zeer acceptabel! De andere kant hab ik vanavond gedaan. Een iets grotere klus omdat de plaat aan de andere kant groter is. Ik ben gestopt toen ik druk was met de afwerking. Het ding moet er straks wel weer toonbaar uitzien. Voor de functie maakt het geen verschil natuurlijk, maar het oog wil ook wat. Het boutje dat je ziet is trouwens bedoeld voor de geleiding van de dikke + kabel naar de startmotor. Die is origineel en ga ik dus hergebruiken. Op dit vlakke stuk plaatstaal van het subframe komt straks een plaatje waarop de basis van de motorsteun vastgezet kan worden. Ik maak dat plaatje van 3mm dik plaatstaal dat ik net iets groter uitzaag dan de grondplaat van de motorsteun. Daarin las ik twee verloren bouten zodat ik de motorsteun erop kan bevestigen. Dit plaatje last ik dan op het subframe zodat het geheel stevig wordt en ik de motor weer eenvoudig kan verwijderen als dat nodig is..

Met de motor nu weer uit de auto kan ik deze onder handen gaan nemen. De eerste stap is het ophangen van de motor aan het spit zodat ik hem rond kan draaien. Er staat al een doosje klaar met daarin allemaal nieuwe onderdelen voor de motor; dat wordt flink sleutelen!

De lastigste klus is de vierde motorsteun. In mijn hoofd had ik hem al een aantal keer in verschillende varianten in elkaar gezet. Het werd nu echter tijd om het voor het echie te doen.

Onder de auto begon ik met het opmeten van de te overbruggen ruimte tussen het oliefilterhuis en het subframe. Ook checkte ik of er nog voldoende ruimte was om de motorsteun meer naar links of naar rechts te kunnen verplaatsen. Met de ruwe maten in mijn hoofd verlegde ik mijn aandacht naar het oorspronkelijke oliefilterhuis. De motorsteun bevestiging die daar aan zat bleek een mooi referentiepunt omdat deze exact horizontaal was. Zo kon ik de hoek waarin deze opbouw moet zitten makkelijk opmeten. Ik had besloten een stalen plaat tussen het nieuwe oliefilterhuis en het blok te maken waaraan ik dan de motorsteun vast zou kunnen lassen. Bijkomende uitdaging was de steun van de dynamo die wilde ik ook graag op die plek maken zodat de dynamo op zijn oorspronkelijke plek terug kan. Mijn inspirators hadden dat niet gedaan, bij hen verhuisde de dynamo naar de achterkant van de motor.

De voornaamste uitdaging was om de stalen plaat zo te maken dat de motorsteun precies op dezelfde plek uit zou komen als de achterkant van de bevestigingssteun van de dynamo. Ik hou dan nog voldoende ruimte over om de motorsteun op het subframe kwijt te kunnen. Hiervoor had ik dezelfde steun bedacht als die ik al bij de versnellingsbak had gebruikt. Met passen en meten en vertrouwend op mijn timmermansoog ontstond de achterplaat en de hoek waarin de steun vastgemaakt zou moeten worden. De tijd vloog werkelijk voorbij. Aan het einde van mijn klus bleek ik er drie uur mee bezig te zijn geweest. De steun is echter klaar:

Ik heb wat speling gelaten op de ruimte tussen de motorsteun en de balk zodat ik met vulringen de exacte hoogte straks kan instellen. Ik moet alleen nog het gat boren door de kokerbalk en de steun laten poedercoaten. Dat gat kan ik boren als ik het geheel monteer voor test. De positie van de dynamo moet ik ook nog door de balk boren. Daar had ik nu geen tijd meer voor, dat is een heel precies klusje namelijk. Ik heb de steun nu alleen op het oog tegen het blok aangehouden om te zien of de hoek klopt en of ik niet iets tegenkom dat in de weg zou kunnen zitten. De steun bleek gelukkig zonder problemen te passen. Voorlopig zet ik met potlood een vinkje achter deze klus.

Ja, ik had er vertrouwen in dat de oliepomp nu netjes zou passen. Met gemonteerde oliedrukmeter werd het net wat te krap allemaal. Je wilt niet elke keer als je het gaspedaal loslaat een “kloenk” geluid horen van metaal op metaal uit de motorruimte. Tijd om de hele motorophanging te herzien.

Helemaal herzien bleek gelukkig niet nodig, ik besloot wel flinke aanpassingen te gaan doen om ervoor te zorgen dat ik bij het oliefilter een centimeter meer ruimte zou krijgen. Ik besloot daarom de achterste motorsteun in te korten met een centimeter of twee zodat ik de speling die ik nog heb in de ophangbeugel weer kan gebruiken om de motor precies te positioneren. Het luistert allemaal heel nauw. Ik sleep de steun door en laste er een stukje kokerbalk aan. Het klinkt eenvoudig als ik het zo opschrijf, het was een beste klus. Ik realiseerde me dat ik vervolgens ook de tweede motorsteun aan de achterzijde moest aanpakken, dat is voor later zorg. Eerst eens kijken of ik met de nieuwe, gemodificeerde steun mijn extra centimeter zou krijgen.

De steun paste direct weer goed en zoals je ziet op het plaatje kan ik hiermee de motor nog een centimeter heen-en-weer bewegen. Ik fixeerde de steun en lijnde de motor uit. Nu bleek de bak tegen het chassis aan te komen. Dat had ik al verwacht, ik moest de motor bij het oliefilter opkrikken aangezien hij daar een beetje scheef naartoe hing. Nadat ik dat had gedaan was de bak weer vrij, lijnde de derde motorsteun weer netjes uit met het subframe en kon ik eindelijk het oliefilterhuis passen. Mijn werk bleek niet voor niks. De gevraagde centimeter was aanwezig! Er is genoeg ruimte om het oliefilter straks hier te monteren.

Tweede klusje was het snijden van een pakking voor deze oliefilterunit. Ik heb er nog eentje op voorraad maar omdat ik er een stalen plaat tussen ga zetten waaraan ik de vierde motorsteun vastmaak, heb ik twee pakkingen nodig. De oude was gesneuveld en ook niet te hergebruiken. Met een stukje universeel pakkingmateriaal en een scherp mesje sneed ik de nieuwe pakking uit.

Nu zijn de voorbereidingen we zover dat ik over kan gaan tot het fabriceren van de laatste motorsteun en het aanpassen van de tweede. Als dat klaar is kan de motor er weer uit en ga ik deze een hele grote onderhoudsbeurt geven waarna hij netjes opgefrist definitief plaats mag nemen in zijn nieuwe huis. Ik houd van deadlines, ik heb er mezelf weer eentje opgelegd, de auto moet 9 april rijden… ik vertel je later waar naartoe.

In mijn vorige blog schreef ik dat ik het oliefilterhuis van een Fiat Ritmo zou gaan gebruiken. Ik kon haast niet wachten om het te testen, het zou een perfecte oplossing zijn voor de problemen die mijn voorgangers ondervonden bij het monteren van de oliepompbehuizing. De originele behuizing van de Thema zit akelig in de weg van het gehele subframe namelijk.

Met gemonteerd subframe manouvreerde ik de motor in zijn gewenste positie. Die positie bepaal ik grotendeels op het oog door te kijken naar de hoeken die de aandrijfassen maken met de rechte lijn. Ik schuif dan het blok heen en weer totdat hij, naar mijn mening, goed staat. Nu met twee gemonteerde steunen achter en een losstaande steun linksvoor is er alleen nog wat beweging in de lengterichting van de auto. Ik schoof het blok naar achteren en dook onder de motor om het oliefilterhuis te passen. Met filter erop was het een serieuze no-go helaas. Het filter kwam vol tegen de uitlaat aan en kon daardoor niet eens gemonteerd worden. Ik draaide het filter eraf en paste opnieuw. Nu paste het filterhuis wel! Ik moet nog een klein randje van het subframe afhalen maar dit is heel goed nieuws!

Het was tijd om een oplossing voor het te grote oliefilter te gaan bedenken. Google, my friend, gaf al snel een oplossing. Er bestaat een filter voor Fiat/Alfa dat slechts een hoogte heeft van 50 milimeter; een heel klein filtertje. Ik bestelde het bij de automaterialenzaak en kreeg toestemming het af te halen aan de balie. Eenmaal thuis bleek het filter de ideale afmetingen te hebben maar ook dat de schroefdraad ervan niet paste. Het zat veel te losjes. Via het nummer op het oude, grote filter kwam ik er achter dat deze een andere schroefdraad had. Wederom schakelde ik Google in en vond ik uiteindelijk een BMW motorfiets oliefilter met de juiste schroefdraad en een zeer geringe inbouwhoogte, Hij was wel twee keer zo duur, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik mocht de verkeerd bestelde unit omruilen, betaalde bij en paste de fitting.

Je ziet het, ongelofelijk dat zo’n petieterig filter hetzelfde doet als zijn grote broer. Losjes gemonteerd paste ik de hele unit onder de auto. Het filter blijft nu ver uit de buurt van de uitlaat, het past! Ik zette ook nog de aansluitnippels over van het huis van de Thema, die hebben een grotere binnendiameter en hebben ook de aansluiting voor de turbo in zich verwerkt. Ook verhuisde de oliedrukmeter naar deze unit, samen met de oliesensor waarmee deze vast zit Zo is de unit klaar voor montage, tijd om de laatste oplossing te verzinnen, de motorsteun.

Voor mijn werk reis ik nu twee dagen per week op en neer naar Klaaswaal. Vanuit Zwolle bijna twee uur bedenktijd per rit. Het is wel fijn om mijn gedachten op een ander onderwerp dan het werk te focussen. Het blijkt ook effectief, ik verzon de oplossing, Ik maak een 3mm dik stuk plaatstaal zo op maat dat ik deze tussen het oliefilterhuis en het blok kan monteren, Natuurlijk met de gaten erin zodat de olie ongehinderd kan passeren, waardoor de olievoorziening er geen nadelige effecten van ondervindt. Aan deze plaat las ik de steun die de motor gaat dragen. Bovenop deze steun las ik een bus waarop ik vervolgens de dynamo kan monteren. Twee vliegen in een klap; het project is technisch bijna rond, nou ja, de installatie van de motor dan.