Eigenlijk wilde ik naar de boot om een stukje te zeilen. Toen ik echter eindelijk alles klaar had werd ik overvallen door een flinke bui. Ik bekeek de voorspellingen en besloot thuis te blijven. Ik ben best wel een mooi weer zeiler, al heb ik er al diverse tochten op zitten in dit koude, winderige lenteweer. De Montecarlo lag even stil doordat de boot te water moest, nu wordt het zo langzamerhand tijd de nieuwe wielophanging eronder te schroeven en de auto professioneel uit te laten lijnen.
De klus liep niet helemaal soepel. Dat kwam voornamelijk door mijzelf. Ik kreeg afgelopen week mijn vaccinatie en voel me niet geheel optimaal. Ik begon met het vol overgave monteren van een veerpoot van de achterzijde aan de voorkant. Ik snapte niet waarom het zo slecht paste maar zette door. Eenmaal op zijn poten stond hij wel erg hoog en zat de veerpoot al op zijn stopper; niet ok. Het duurde toch nog een tijdje voordat ik had uitgevogeld dat ik het verkeerd had gedaan. Met de juiste veerpoot onder de auto begon het er al veel beter uit te zien. Toch was het nog immer niet goed. De onderzijde van de veerpoot interfereerde met de fusee. Het paste niet. Ik moest alles weer demonteren en de onderkant van de veerpoot afslijpen totdat deze zou passen. Dat moest ik natuurlijk twee keer herhalen voordat het goed zat… Op de foto zie je hoeveel metaal er moest wijken.
Nadat de veerpoot paste zette ik het wiel terug en liet ik de auto zakken. De rijhoogte was direct goed. Het wiel vult de wielkast perfect. Ik werd enthousiast! Snel begon ik aan de andere kant. Ik besloot om beide zijden op maximaal camber in te stellen zodat de auto daarna afgesteld zou kunnen worden. De camberplaatjes die erbij zaten werken natuurlijk prima maar zijn een crime om te monteren. Ze moeten precies in lijn zitten om de bout er doorheen te kunnen krijgen. Bij de eerste veerpoot was dit al lastig, bij de tweede bleek het nog lastiger. Uiteindelijk lukte het en vol verwachting liet ik de auto zakken. Ik verheugde me er al op om met de nieuwe voorkant een stukje te gaan sturen. Ik keek eens goed naar het wiel bij de tweede schokbreker. Dit stond wel heel raar in de wielkast. Ik kroop onder de auto om de oorzaak hiervan te achterhalen. Ik begreep er geen snars van. De verklaring bleek uiteindelijk simpel. Ik had de tweede veerpoot niet op maximaal maar op minimaal camber gezet. Dat ben ik niet van mezelf gewend. Zo vaak gaan dingen niet verkeerd.
Toch demonteerde ik de boel weer en zette ik de camberplaatjes goed. Met de auto weer op de grond wilde ik hem even een stukje weg duwen. Helaas lukte dit niet. Huh? Wat nou weer? Nu bleek het voorwiel aan te lopen op de stelring van de veerpoot. Ik was er klaar mee. Ik heb de auto gelaten voor wat ie was en zal het later deze week weer eens opnieuw proberen. Dan zet ik beide zijden gewoon op gemiddeld camber. Ook goed. Wordt vervolgd dus.
