Maand: juni 2021

Lees het verhaal van de “Klokje rond” keuring van Autoweek in de juli editie van Autoweek Classics! Een leuk artikel met mooie foto’s als herinnering aan een hele leuke dag met Michiel Willebrands van Autoweek.

Met het nieuwe onderstel onder de auto heb ik alleen de rit over de snelweg naar huis gemaakt. Ik moest direct door naar de corona teststraat voor mijn certificaat om naar Italië te mogen gaan. Het evenement 12in12 stond op het programma. Peter, die van de 308, had me daarvoor uitgenodigd en samen zouden we deze uitdaging aangaan! Nadat we ons vijf dagen los hadden gereden in heerlijke Italiaanse sferen werd het tijd om de Montecarlo eens aan de tand te voelen.

Na bijna een week in de 308 gestuurd te hebben viel me op dat de Montecarlo veel lichter te rijden is. De koppeling is veel lichter, het sturen ook en de auto voelt lichtvoetiger aan. Ik besloot de auto eens de sporen te geven nadat hij warm genoeg gereden was. Tot mijn schrik ging er iets totaal mis in het onderstel toen ik mijn eerste bocht naar rechts instuurde. Het voelde alsof er een voorwiel los zat en de auto zijn eigen leven ging leiden. Wat was dat nou? Uiterst behoedzaam reed ik terug naar huis.

In de garage krikte ik de auto op en ging ik met een bandenlichter op zoek naar de oorzaak van dit ongemak. De wielen zaten namelijk gewoon vast en er was geen speling te voelen. Bij de fusee linksvoor had ik beet. Deze heeft een zeer grote verticale speling. Die moet dus vernieuwd worden en verklaart het gevaarlijke weggedrag.

Ik heb gelukkig een aantal van deze draagarmen liggen. Het vervelende is dat deze inmiddels hun gewicht in goud kosten. Ze zijn specifiek voor de Montecarlo en werden in gewijzigde vorm toegepast in bijvoorbeeld de Fiat 128 SL en 3P en de X1/9. Op Facebook ontstond een discussie over het los vervangen van de fusee uit de draagarm en dat lijkt goed mogelijk. Met een pers is hij eenvoudig te verwijderen waarna een passende vervanging een uitdaging is. Er werd een vervanging geopperd die vrijwel past maar een aanpassing in de naaf vereist, die moet een millimeter ruimer worden gemaakt, waardoor dit toch weer ingewikkeld is. Ik ga me er maar eens op storten om de goede vervangende fusee te vinden. De suggestie was dat de “Ball Joint TRW 14,4mm JBJ120” min of meer past.

Voor mij is een goed rijdende Montecarlo nu het belangrijkste. Ik zal een vervangende draagarm ophalen uit de loods en dan eens rustig ervoor gaan zitten om dit slijtage gevoelige onderdeel voor de toekomstige problemen eenvoudig te kunnen vervangen.

Dokkum is verder vanuit Zwolle dan Zwolle vanuit Dokkum is. Denk daar maar eens over na. Vanwege mijn verleden in Friesland heb ik er echter geen probleem mee en in de Montecarlo is die een uur en tweeëntwintig minuten reistijd geen straf.

Om enigszins acceptabel rechtuit te kunnen sturen heb ik gisteravond eerst de voorwielen wat toespoor gegeven. Na de montage van de Leda’s bleek er uitspoor op de wielen te zitten, geen fijne afstelling bij een achterwielaangedreven auto. Ik bedacht om twee lange latten vast te klemmen aan de voorwielen en deze dan voor de auto uit te laten steken. Dan kon ik vrij exact meten hoe de wielen stonden, ze hadden een halve centimere toespoor nodig, en kon ik ook feilloos zien wat er veranderde aan de wielstand als ik aan de stangen van het stuurhuis draaide. Ik haalde mezelf wat meer werk op de hals door de auto van de krik af te laten vallen. De klap werd opgevangen door een koelwaterbuis. Ook al zijn deze van staal, zo plat als hij geworden was kon deze geen normale doorstroming meer hebben. Erg jammer dat het gebeurde, maar vrij snel had ik er een stuk afgezaagd en er een nieuw stuk tussen gezet met een extra stukje rubberen slang. Hij was gelukkig meteen waterdicht. Toen ook de uitlijning, amateuristisch als ik het deed, weer op orde was, stond de auto klaar voor vertrek.

Iets voor achten kwam ik aan bij het bedrijf van Lammert. Op dat moment kwam er ook een fietser aan die me zeer enthousiast begroette en vroeg of hij wat foto’s mocht maken. Het bleek een redacteur van Auto-Motor klassiek die getipt was dat er een mooie klassieker bij Lammert zou verschijnen. Een leuke ontmoeting volgde, de foto’s werden gemaakt en ik verwees hem naar deze site voor meer informatie. De meeuwen begroetten me ondertussen met een flink aantal witte vlekken op de smetteloze kofferklep; een warm welkom!

Met de auto op de brug ging Lammert meteen aan de slag. Hij heeft een hele zware brug en de mooiste uitlijnapparatuur die ik ooit gezien heb. Hier geen schermen met tolerantiekleuringen voor de afstelling, alleen maar getallen, het gevoel en de kennis van de meester. Het eerste probleem was het camber rechtsachter. Deze stond als enige niet goed. Hiervoor moest het wiel eraf en op het oog stelden we deze af. Daarna het wiel er weer op en de uitgangspositie bleek nagenoeg goed. Er zat slechts 0,3 graden verschil tussen links en rechts. De volgende uitdaging bleken beide spoorstangen achter te zijn. Deze zaten heel erg vastgeroest. De vorige keer dat de auto uitgelijnd was, zijn deze blijven zitten onder het mom van dat ze al goed stonden. Lammert ontkende dat, ze moesten flink aangepast worden. Tijd voor een flinke verhitting om de boel gangbaar te krijgen. Hiervoor gebruikt hij inductie. Een staaf met inductiewarmte wordt tegen het te verhitten oppervlak aangehouden en binnen enkele tellen is het staal roodgloeiend. Uniek! Dat had ik nog nooit gezien.

Het moest een aantal keer opnieuw, maar met vereende kracht kwamen de spoorstangen los en konden deze afgesteld worden. Lammert zette ze nog niet vast maar vroeg me in de auto te gaan zitten. Stilzitten was zijn opdracht. Hij ging de auto afstellen met mijn bijna 100 kilo op de bestuurdersstoel. Nu bleek ook dat het camber direct rondom goed stond. Een mooie plus! Nadat alle spoorstangen goedgezet waren besloot Lammert de werkzaamheden met een meting van de carrosserie. Hij stak zijn enthousiasme niet onder stoelen of banken; deze Montecarlo is helemaal recht! Hij kon geen enkele afwijking constateren. De wielen staan exact in lijn met elkaar en zijn volledig symmetrisch. Dat is erg mooi nieuws! Deze auto kan dus mooi als basis dienen voor perfectie in rijgedrag. Een proefritje bevestigde de kwaliteit van het geleverde werk en meer dan tevreden reed ik terug naar Zwolle. En ja, dat duurde voor het gevoel veel minder lang dan de heenweg…

Stukje bij beetje komt de schroefset goed onder de auto te zitten. Dinsdag ga ik naar Dokkum om de auto uit te laten lijnen. Lammert reageerde enthousiast omdat hij het erg leuk vond om weer eens een klassieker perfect af te stellen.

De afgelopen weken heb ik de schroefset er diverse keren af gehad, bijgesteld en weer gemonteerd. Het resultaat bleef onbevredigend. De camber verstelling kan net niet de neutrale stand bereiken omdat de onderste bout dan in de schokbreker vastloopt. Raar dat Leda dat niet beter oplevert. De sleuf van de onderste bout bevestiging is gewoon niet ruim genoeg om de beweging van de schokbreker, door het verstellen van het camber, op te vangen. Ik monteerde de set daarom met iets camber en daarmee kon ik weer aardig met de auto rijden. Even naar de wasstraat was geen enkel probleem. Op het oog was er echter nog flink teveel camber, de wielen stonden echt een beetje schuin. Ik wilde het definitief oplossen en ging zoeken naar een manier om die sleuven in de schokbreker te verlengen. Een uitdaging, de sleuf mag absoluut niet breder worden maar de ruimte moet zeker twee millimeter groter worden.

Ik ben een fan van het YouTube kanaal van Soup Classic Motoring. Restauratie projecten worden onnavolgbaar gefilmd. Je blijft ernaar kijken, al is hij soms wat te perfectionistisch, ik leer er veel van. Ik zag zijn aflevering over “The best spent resto project tool money” en raakte gefascineerd door het door hem aangeprezen gereedschap. Dit stukje techniek leek mij de enige oplossing om de schokbrekers op een verantwoorde manier passend te maken.

Ik ging naar de beste ijzerwarenhandel in Zwolle (Van Rossum) en legde uit welk stukje gereedschap ik nodig had. De verkoper trok enthousiast een lade open met daarin elk gewenst boorfreesje die je maar bedenken kon. Tot ons beider verrassing was de lade echter leeg. Alleen maagdelijke vakjes waarin normaal gesproken al het moois ligt te wachten op een net zo enthousiaste klusser als ik. Hij legde me uit dat het bijhouden van de voorraad een uitdaging is in deze tijd, het gereedschap wordt gewoon niet of nauwelijks geleverd. Alle lopende banden zijn onderbezet. Hij kon het gereedschap bestellen, maar de levertijd zou zeker een half jaar zijn. Omdat dit te lang was voor de afspraak met Lammert verwees hij me naar een andere speciaalzaak waar ik wellicht verder zou kunnen komen; Probin in Kampen.

Deze zaak was vanochtend om negen uur open en op dat tijdstip stapte ik de deur in. Ik vond al vrij snel een vitrine met daarin de gewenste freesjes en liet met assisteren door de verkoper omdat de boortjes achter slot en grendel lagen. Ik vreesde een navenant hoge prijs, waarom zou er anders een slot op zitten? Na enig overleg koos ik de frees die mij het beste leek. Ik tikte ruim zestig euro af en ging spoorslags naar huis om mijn aanwinst uit te gaan proberen.

Ik kan inmiddels zeggen dat het klopt. Dit is een stukje gereedschap dat volledig voldoet aan de verwachtingen! De frees is superscherp en heeft er geen enkel probleem mee om door vijf millimeter dik staal heen te frezen. Je kunt zelfs precies blijven werken. Ondanks dat ik voor de zoveelste keer de schroefset moest demonteren, leek mij dit toch echt de laatste keer. De achterschikbrekers deed ik eerst. Die waren nog een beetje spannend. Ik hoorde van Leda dat deze gevaarlijk dicht op de aandrijfas komen als je ze ruimt. Gelukkig bleek het nog steeds te passen als ik het camber plaatje aan de bovenkant op neutrale stand zette. Ik monteerde ook een setje M10 ringetjes dat ik nog gekocht had. Dat voelt prettiger dan wanneer de bouten koud op de schokbreker vastgezet worden. Toen ik de achterkant van de auto liet zakken was het resultaat direct mooi zichtbaar; het camber is weer enigszins normaal! Nu de voorkant nog even en dan kan ik met een gerust hart naar Dokkum rijden. Ik vermoed dat ik anders gewoon mijn banden had kunnen verslijten op deze rit. Dat was me iets te gortig.