Na het sleepje achter de Delta dronken Hans en ik nog een kopje koffie om na te praten over de schade die de Montecarlo zou kunnen hebben. De schrik zat bij mijn nog in de benen en ik besloot direct verder te gaan met demonteren van de halve motor op zoek naar mogelijke schade.
Nadat ik het inlaatspruitstuk verwijderd had, hetgeen geen sinecure was, de twee bouten onder de carburateur zijn lastig bereikbaar en bovendien onder een lastige hoek gemonteerd. Met mijn mini dopsleutelset lukte het uiteindelijk ook deze twee bouten te verwijderen. Nog een tip; als je het inlaatspruitstuk verwijdert loont het de koelvloeistof eerst uit het blok te laten lopen via de aftapplug, dat was ik vergeten en deze vloeistof stroomt ook door het inlaatspruitstuk. Het gevolg was een flinke plas op de grond. Nu ik op de inlaatkleppen kon kijken zag ik dat deze er allemaal nog goed uitzagen. In de inlaat zelf trof ik geen boutje aan. Wat nu? Zou het boutje langs de kleppen zijn gegaan? Ik peinigde mijn hersens hoe ik dat het beste kon onderzoeken. Ik besloot om de bougies te gaan verwijderen. Als er schade zou zijn aan de kop zou de bougie ook kapot moeten zijn was mijn redenering. Bij de vierde bougie had ik beet. Wat ik zag gaf me voor het eerst een indicatie dat het wellicht mee zou kunnen vallen, de massa electrode was op de centrale electrode gedrukt. Netjes recht en zonder zichtbare schade. Dit verklaarde het lopen op drie cylinders! Het toonde echter ook aan dat er iets in deze cylinder rondgewaard had. Ik draaide het blok rond en zag dat de kleppen netjes open en dicht gingen, dat is net zichtbaar door het gat van de bougie. Verder kon ik niks meer constateren, tijd om er de brui aan te geven.
Al meerdere keren heb ik met een Aldi of Lidl aanbieding in mijn handen gestaan, een endoscoop. Erg handig om te hebben, maar wanneer heb je het nou nodig? Ik vond het onzinnig om iets te kopen dat ik misschien nog eens nodig zou hebben. Dat was een denkfout, nu had ik er eentje nodig om in de cylinder te kijken om de schade te inventariseren. Ik bestelde er eentje in de webshop van de Lidl en een paar dagen later tuurde ik op het schermpje terwijl de camera afdaalde in de motor. Ik zag wat ‘pitjes’ op de zuiger maar verder niks. Ik monteerde een spiegeltje op de camera waarmee ik omhoog, naar de kleppen, kon kijken. Ook hier geen schade. Het begon langzamerhand door te dringen dat ik wellicht geluk gehad heb. Met een schuin oog keek ik al naar het turbo blok dat te trappelen staat om in de MC gemonteerd te worden. Eerder had ik trouwens al de stofzuiger op het bougie gat gezet en deze uitgezogen met geopende kleppen. Als er gruis was had ik dat dus al verwijderd.
Om mijn gemoedsrust totaal terug te krijgen demonteerde ik ook het uitlaatspruitstuk. Inspectie van deze kleppen leverde ook geen zichtbare schade op. Ik besloot vervolgens de motor rond te draaien op de startmotor met alle bougies verwijderd. Dit gaf geen rare geluiden. Ik zetten wederom de stofzuiger op het vierde bougiegat en liet de motor rondraaien. Als er nog iets in had gezeten was dat er nu zeker uit. Ik vond het tijd om de motor weer op te bouwen. Met de juiste electrodeafstand weer ingesteld op de vierde bougie monteerde ik alles weer op zijn plek en, toch wel met zenuwen in mijn lijf, startte ik de motor weer op. Nadat de benzine weer in de vlotterkamer op druk kwam sloeg de motor aan en pruttelde deze vrolijk door. Geen geluiden, geen drama, Hij doet het! De proefrit laat nog even op zich wachten, ik ben erg benieuwd of het vermogen er nog is. Dat hoor je binnenkort.
