Maand: december 2021

Een avondje klussen later lag ook de tweede remklauw ongeduldig te wachten op montage. Met de gemaakte brackets zou het monteren geen enkel probleem meer moeten zijn! Als ik echter definitief de remklauwen monteer, moet ik ook de remmen weer ontluchten en heb ik een mooie reden om direct de slangetjes tussen het reservoir en de hoofdremcilinder te vervangen voor slangen die tegen remvloeistof kunnen. Nu heb ik ze van benzineslangen gemaakt en die zweten na verloop van tijd de remvloeistof uit.

Tijd om de wielen te demonteren en de klauwen te gaan passen. Zoals verwacht ging dit zonder probleem. De tijd die ik gestoken heb in het maken van juiste brackets betaalde zich nu uit. Het meeste werk zat hem in het zoeken van vier bouten, moeren en ringen die ik kon gebruiken voor montage. Ik heb alle boutjes en moertjes in gebruikte bakjes zitten van de chinees om de hoek, een heel handig systeem, de plastic bakjes kosten niks en door de doorzichtige deksel zie je direct wat er in zit. Ik heb er echter inmiddels een stuk of vijftien met in elk een andere maat of een ander item. Afijn, nadat ik de goede set bij elkaar gesprokkeld had, zag de naaf er zo uit:

De remschijven kon ik daarna monteren. Zoals besproken kwamen deze van de Fiat Coupé turbo 20V af. Deze zijn ook viergaats en daarmee uitermate geschikt. Vervolgens paste de remklauw ook perfect op de schijf en kon ik deze netjes monteren aan de bracket. Best een spannend moment omdat ik deze nieuwe klauwen nog niet getest had en ik ook nog geen test met nieuwe remblokken had uitgevoerd. Het zag er al snel heel dik uit:

Je ziet op de foto dat ik nog de vulring heb gemonteerd die standaard op de Monte-Carlo zit. Tijd om de 16″ wielen er weer op te doen. Zoals bij bijna elke klus; er dienen zich altijd onverwachte situaties aan waar ik niet op gerekend heb. Ook nu. De wielen pasten niet om de klauw heen. Of het nu kwam door de lage ET-waarde van de velgen of doordat de klauw iets meer naar buiten staat, de binnenzijde van het remblok zit exact op de rand van het remvlak, aan de buitenzijde steken ze een halve mm uit, of door welke andere oorzaak dan ook, het lukte niet. Tijd om te vloeken en andere plannen te maken. Toch voor andere remmen gaan? Of alsnog de wielen veranderen? Ik koos voor het laatste. Ik ben gegaan voor een 17″ set die ik nog niet heb kunnen fotograferen, dat komt een volgende keer, die perfect past. De vulring is dan niet meer nodig en ik vind de auto er mooi mee uitzien. Het voornaamste is dat de voorremmen nu zo goed als klaar zijn. Ik moet alleen nog ontluchten, dat is echter een klusje van niks dat ik alleen nog niet gedaan had vanwege het ontbreken van voldoende voorraad in remvloeistof. De volgende keer dus meer ervaring met het nieuwe remmen en een foto van het nieuwe aangezicht. Hopelijk komt er nog een zoutvrije weg beschikbaar!

Van een kameraad kon ik de Brembo remmen van een Lancia Kappa turbo 20V overnemen. Helaas bleek een van de ontluchtingsnippels niet los te krijgen en brak deze af, net onder het stukje zeskant waarmee je hem vastdraait. Hier zit een versmalling in de nippel om plek te geven aan een rubberen stripje waar weer het stofkapje aan vast zit. Met een boor en een linksdraaiende tap probeerde ik het overblijfsel uit de klauw te halen. Dit mislukte faliekant, de klauw brak af. Ondanks dat ik dit met twee componenten lijm kon repareren, wilde ik liever een set klauwen zonder problemen. Via Marktplaats was die al snel gevonden, tijd om deze set van een Alfa 166 klaar te maken.

De klauwen zagen er op de foto’s best knap uit, bij aankomst bleken ze iets meer TLC nodig te hebben dan ik had gehoopt. Geen probleem, het is best leuk werk. Eerst heb ik de klauwen ontvet met wasbenzine en een kwast. Alle vettige ranzigheid verdween hiermee al vrij snel. Daarna heb ik de klauwen met zwarte Dasty flink schoongemaakt waarna ze er alleszins acceptabel uitzagen. Ze hoeven niet gespoten te worden, de originele donkergrijze kleur bevalt me prima. Ik hoef geen schreeuwerige rode of gele remklauwen op de Montecarlo.

Toen de klauwen eenmaal schoon waren zag ik dat de remleidingen flink aangeroest waren; deze moest ik vervangen voor CuNiFer. Een goede reden om mijn remleidingenset weer af te stoffen. Met de originele stalen leiding als sjabloon fabriceerde ik een onverwoestbare vervanging.

Het is best veel gedoe om zo’n leiding netjes te krijgen, maar het is de moeite waard. Eerst verwijderde ik de oude leiding en haalde hier de nippels af om deze met een staalborstel op de boormachine te ontroesten. Zelfs de meest verroeste nippels worden dan weer zo goed als nieuw. Daarna maakte ik een leiding op maat door deze langs het sjabloon te leggen en begon ik met het aanbrengen van de fels. Na de eerste fels moet je niet vergeten de nippels, en in dit geval ook de rubberen bescherming, op de leiding te schuiven aangezien je anders opnieuw kunt beginnen. Nadat de leiding technisch klaar was heb ik hem met een ronde buis in de bankschroef in de juiste vorm gebogen. Ik bleek de leiding nog een centimeter te lang te hebben gemaakt dus dat herstelde ik eerst. Daarna kon de leiding op de klauw gezet worden.

Vervolgens plaatste ik nieuwe ontluchtingsnippels en nieuwe remblokken. Deze heb ik met kopervet een beetje langs de randen ingevet zodat ze soepel door de geleidingen lopen. Ook de zijde waar de remcupjes tegenaan komen kregen een likje vet om te voorkomen dat ze gaan piepen. Daarna monteerde ik de remslang aan de klauw en is de eerst klaar voor montage!

Binnenkort volgt de tweede klauw, zoals je ziet ligt deze al ongeduldig te wachten op dezelfde behandeling. Vrijdag heb ik een afspraak staan bij een bandencentrum. Ik heb toch besloten de achterbanden te gaan vervangen. Ik ga over naar een heel zeldzame bandenmaat van 235/45/16. Als deze maat niet voldoet kan ik nog naar 225/45/16 gaan, een maat die vrijwel exact overeenkomt met de originele maat van de Montecarlo; de afwijking is minder dan 2%. Het probleem is echter dat een 9 inch velg eigenlijk minimaal 235 brede banden vraagt. We gaan het zien!