Maand: april 2023

Met de APK afspraakbevestiging uitgeprint naast me in de auto, vertrok ik vol goede moed naar het keurstation. Tussen de middag checkte ik nog even de RDW-site, de keuringsdatum bleef op 22 september 2022 staan. Om vier uur ’s middags kwam het verlossende woord; de auto was goedgekeurd. Er was alleen nog een verkeerd afgestelde koplamp aangetroffen. Nadat deze afgesteld was en de band rechtsachter gerepareerd was, kreeg de auto fiat om weer twee jaar rond te mogen rijden.

Ik kon het niet laten om meteen een klein rondje in de buurt te rijden. Wat heerlijk om weer open en rauw te kunnen rijden. Mijn gewoonte is om ook direct de bandenspanning te controleren. Bij het keuringsstation hebben ze de gewoonte dit ook te doen en ook om dan de spanning op 2,5 bar te zetten. Teveel voor de lichte Montecarlo. Ik bracht hem terug naar 2,2 bar. Thuis haalde ik vervolgens mijn washal-emmer op en een uur later stond de auto te glimmen in mijn garage, klaar voor Viva Italia op tweede paasdag.

Samen met een kameraad reden we vanaf Hoofddorp naar Zandvoort. In totaal verschenen er vier Montecarlo’s op de stand waarvan ook de erg bekende, verbouwde met ruim 400pk. Erg leuk om de eigenaar hiervan te spreken en de auto eens live te zien. De eigenaar bleek ik al eens digitaal ontmoet te hebben, hij maakte voor mijn auto de beugeltjes waarmee de neusband vastgezet is. Ik ben erg onder de indruk van zijn vakmanschap. Ik neusde uitgebreid rond in zijn motorruimte en zag de grote hoeveelheid aanpassingen die hij doorgevoerd heeft. Hij bouwde twee van deze exemplaren. Dergelijke modificaties gaan mij te ver. Ik heb ook niet de kennis, laat staan de apparatuur, om hetzelfde te bereiken. Ik ga daarom mijn eigen weg. Ik ben benieuwd waar mijn auto gaat eindigen…

Het was trouwens erg leuk om een aantal trouwe lezers van dit blog te ontmoeten. Leuk om een gezicht te hebben bij de views die mijn schrijfsels krijgen.

Zoals ik al aankondigde was vanavond montage avond. Ik begon met het subframe aangezien de auto nog hoog in de lucht geheven stond. De montage verliep eigenlijk probleemloos. Lastig is het om de boutjes van de baksteun op het subframe vast te maken, deze kun je van onderaf lastig bereiken. Bij mijn klussen aan auto’s heb ik al eens een minderwaardige ringsleutel 13 verbogen en dat kwam nu erg goed van pas! Ik kon de moeilijks bereikbare boutjes toch aardig goed bereiken. Met de handrem weer netjes op spanning sloot ik de klus af en liet ik de Montecarlo weer op zijn wielen landen.

Tijd voor beide fusees. Ik had ze al klaarliggen maar ze moesten nu nog gemonteerd worden. Omdat ik dit proces nu al zo’n drie keer per kant had gedaan wilde alles makkelijk los. Zowel de fuseekogel als de stuurkogel gaven geen strijd en verlieten gedwee de fusee. Monteren was daarna eenvoudig, Het was allemaal niet zo spannend dus. Toch kostte het best weer wat tijd, ik startte om 19:30 en stopte om 23:15. Ik kon het niet laten om de auto even te starten en te checken of alles naar behoren functioneerde. Gelukkig ging dat, net als de rest van de avond, zonder problemen. Met een doekje en wat Glassex maakte ik de ruit nog even schoon, dan heb ik morgen beter zicht. Net meldde ik de schorsing af, klaar voor de keuring van morgenochtend!

Vanavond ging ik verder met het repareren van het subframe. Ik worstelde met het tweede stukje hoekijzer dat ik nog in het deels gapende gat moest plaatsen. Het wilde maar niet lukken om het pas te krijgen. Maar de aanhouder wint en uiteindelijk was het subframe netjes gelast en ligt het inmiddels te drogen van een vers aangebrachte laklaag,

Ik ben best tevreden zo, ik hoop de keurmeester ook.

Nu ga ik toch een veer steken op een plek waar het donker is… Omdat beide voorwiellagers aangemerkt werden voor vervanging, bestelde ik ruim op tijd een verse set, Ik deed dat bij de webwinkel van https://www.eurosport-uk.net/shop/index.php Toen ik afgelopen donderdag begon met de demontage van de lagers liep ik tegen een probleem aan. De wiellagers zitten gefixeerd met een extreem grote inbus maat 52. Geen gereedschap dat ik op voorraad heb. Ik fabriceerde zelf een zeskant in ongeveer die maat en probeerde de ring te demonteren. Helaas lukt dat niet. Hij sneuvelde. Ik bestelde daarom in het VK deze ring, het speciaal gereedschap, de borgmoeren en de stofkapjes. Ik vermelde dat ik wat haast had, Tot mijn oprechte verrassing werd het pakketje al vandaag bezorgd. Hulde!

Door dit onverwachte geluk was mijn tripje van afgelopen weekend naar de loods overbodig. Ik zocht en vond daar twee naven met betere lagers en nam die mee naar huis. Nadat ik die gemonteerd had bleef ik met de nare constatering achter dat deze lagers ook niet de beste waren. Je checkt een lager door het wiel te draaien terwijl je voelt aan de veer van de veerpoot. Als het lager slecht is voel je dat door een trilling in de veer. Ik voelde dat een klein beetje. Mijn scenario was dat ik dan maar voor de herkeuring zou gaan. Mijn brievenbus was echter gevuld met de escape en, terwijl het subframe droogde, zette ik mijn nieuwe lagerpers aan het werk. Ondanks wat tegenslag met een lager waarbij de helft achterbleef ging dit zeer voorspoedig.

De lagerpers had er geen enkele moeite mee en kwam niet boven de ton uit. Het lager zit dus vrij losjes in de behuizing. Beter ook, ze staan er niet om bekend dat ze erg lang mee gaan. Ik zal deze operatie dus nog eens moeten doen verwacht ik. Ook de achterwiellagers staan op het programma, maar die hoeven niet voor de APK. Na twee uurtjes klussen had ik weer twee mooi lopende naven klaar!

Morgenavond wordt montage avond. Alles moet weer in elkaar, de gereviseerde naven moeten weer geplaatst worden en dan is de auto klaar voor de keuring woensdag ochtend. Ik heb de accu ook alweer volgeladen. Wat kan er nu nog mis gaan?

De Montecarlo wordt langzaam wakker uit zijn winterslaap. De afspraak voor de APK is ingepland en de eerste activiteit staat op stapel. Ik probeer de MC mee te krijgen naar Viva Italia op Zandvoort. Als dat niet lukt is er geen vuiltje aan de lucht, dan neem ik gewoon de Thesis die net weer op de weg gezet is na motorrevisie en het vervangen van de bak. Voor de APK stonden flink wat punten op de lijst. Een aantal daarvan had ik deze winter al opgepakt. de lastigste deel ik hier.

Onder klein leed vielen opmerkingen over een niet goed vastgezette accu en een niet werkende ruitensproeier. Voor de accu kocht ik een mechaniek om deze vast te zetten. De ruitensproeier was een wat lastigere klus. Na onderzoek bleef er niks anders over dan dat de handel aan het stuur geen goed contact meer maakte. Ik haalde deze stuurkolomschakelaar helemaal uit elkaar en probeerde hem te reviseren. Helaas bleef ik na uren zwoegen achter met nog steeds een niet werkende sproeier. Ik reisde daarom af naar de loods en zocht een ander exemplaar uit. Deze deed het na installatie direct.

Volgende klus was de barst in het subframe nabij de baksteun. Hiervoor moest ik even diep ademhalen. Het subframe moest eruit. Dat betekent het demonteren van de handremkabels, het verwijderen van de stabilisatorstang, het lossen van de baksteun en het losmaken van alles dat vastzit aan het subframe. Daarna kan hij er onderuit. Met de auto op de vrachtwagenkrik en de motor met bak ondersteund door een kleine krik, kon ik er perfect bij:

Op de foto zie je al de gedemonteerde staat. Met het subframe naast de auto kon ik de schade inspecteren. Het beschadigde deel bleek al eens gelast, maar dat was onvoldoende goed gedaan. Er was over een scheur heen gelast terwijl dit waarschijnlijk dermate dun geworden was zodat de nieuwe scheur gewoon naast de oude ontstond. Tijd om het rigoureus aan te pakken en een flink stuk staal weg te nemen totdat er weer voldoende “vlees” is. Het staal is oorspronkelijk 2mm dik en rondom de scheur was het flinterdun door roest van binnenuit. Elk subframe valt ten prooi aan de roestduivel, die komt van binnenuit en vreet naar buiten. Dit subframe is de beste die ik heb, en verdient het om nog een tijd mee te gaan.

Het subframe was niet verbogen. Het lag nog goed plat op de werkbank. Ook bewoog de scheur niet als ik erop leunde. Structureel nog best in orde zou je dus zeggen. Nadat ik de lagen verf en de oude lassen had weggehaald kwam er toch veel schade tevoorschijn. Ik sleep een groot gat in het frame.

Ik ging op zoek naar een stuk vervangend staal. Ik had nog delen liggen van het aangepaste subframe voor de turbo motor. Die stukken staal hadden de juiste dikte. Het probleem dat ik zag was dat het lastig is om de ronding goed in het staal te krijgen. Ik bedacht dat ik ergens nog een stuk vierkante buis moest hebben. Na een korte zoektocht in mijn rommel, trof ik een stuk van deze buis aan dat precies 2mm dik bleek. Ideaal. De ronding van deze buis paste wonderwel. Met een potlood tekende ik de vorm af en sleep het stukje staal precies op maat. Ik doe de reparatie in twee stukken, dan blijft het overzichtelijk. Het is net alsof je een puzzel maakt. Het resultaat was in ieder geval naar mijn zin. Het vereist nog wat afwerking maar het begin is er:

Hopelijk is straks niks meer te zien van deze reparatie!