Ondanks dat ik de Montecarlo flink de sporen gaf in de Elzas, was ik niet geheel tevreden over de uitlijning. De auto stuurde wat licht en reageerde heftig op stuurbewegingen. Ik moest echt goed en gelijkmatig insturen. Er was geen speling, het stond gewoon niet lekker afgesteld.
Omdat mijn favoriete uitlijner pas na de IHWC trip tijd heeft ben ik met zijn uitlijngegevens van de Montecarlo naar de Tyrepoint in Zwolle gegaan. Een bedrijf waar ik sinds de oprichting ervan graag kom. De vaste uitlijner, Gerrit, liep nog wel rond ondanks dat hij inmiddels met pensioen is. De Montecarlo werd door een collega van hem goed en geduldig onder handen genomen. Hij heeft de auto zo goed mogelijk op de waardes van Lammert gezet en vond het erg leuk om de auto goed te zetten. Hij zou hem zeker niet vergeten! Het zoekerige stuurgedrag kwam doordat er nauwelijks nog camber op de wielen zat. Dit is nu hersteld. De auto stuurt weer wat zwaarder maar voelt veel beter. Op naar de laatste voorbereidingen voor de Italië trip in juni!
De trip naar de Elzas zit er alweer op. Ik tik deze tekst met erg veel genoegen. We hadden een erg fijne mini vakantie. Dat kwam niet alleen door de ontzettende fijne gastvrijheid van Jos en Katinka. Zowel de auto’s als de mannen hebben zich voorbeeldig gedragen. Het was erg gezellig en het enige noemenswaardige defect was de zekering van de remlichten van de Ferrari 308. Deze begaf het door ouderdom op de, bij tijd en wijle, erg hobbelige, Zwitserse bergwegen.
De Montecarlo kon ik niet proefrijden. De tijd was te kort. Ik vertrouwde dus op mijn reparaties en terwijl ik de auto de garage uitreed, merkte ik al dat de remmen lekker “beten”. Dat gaf me genoeg vertrouwen om op pad te gaan. Drie jaar geleden reed ik de Montecarlo voor het eerst in de Elzas. Ik had toen problemen met de ontsteking en diverse lekkages in het koelsysteem. Deze keer was de Montecarlo probleemloos. Geen druppel koelwater en nauwelijks olieverbruik. Bovendien reed hij als een bezetene. Met de nieuwe Leda’s, de goede remmen, de moderne wielen en banden kon ik de auto eens flink op zijn limiet rijden.
In de Elzas reden we een paar erg mooie wegen die vooral veel glooiende bochten bevatten. Ik ben geen liefhebber van haarspeldbochten of onbegaanbare bergwegen. Ik geniet van bochtige, goede wegen waarbij je flink vooruit kunt kijken. De Elzas grossiert in dit soort wegen en Jos had een prachtig programma voorbereid. Onderdeel hiervan was ook een stuk openbare weg dat ook gebruikt wordt voor wedstrijden. Ik heb dat stuk vier keer gereden. De Montecarlo lijkt hiervoor gemaakt. De hele weg reed ik in zijn derde verzet waarbij de motor tussen de vijf en zesduizend toeren draait. De auto kan zo perfect op het gaspedaal gereden worden; remmen is eigenlijk niet nodig, buiten het aanremmen van de vijf ruime haarspeldbochten in het circuit. Ik ging helemaal los en de Montecarlo vond het erg leuk. Het was zo’n moment dat alles op zijn plek viel. Geweldig om te doen.
Met complimenten voor de organisatie vertrokken we weer huiswaarts. Ik kijk nu al uit naar volgend jaar!
In de aanloop naar de traditionele trip naar de Elzas bleek ik toch nog wat puntjes op de spreekwoordelijke i te moeten zetten. Niet alleen had ik een nieuwe radiator besteld om eventuele koelingsproblemen voor te blijven, ook vond ik het tijd voor een verse plas olie.
Helaas bleef het hier niet bij. Mijn dochter leende de Monte-Carlo voor een ritje en toen ik hem achteruit in de garage reed liep het wiel rechtsvoor vast. Ik begreep er helemaal niks van. De rem was netjes los, dat controleerde ik door het wiel te demonteren waarna ik de remschijf vrij rond kon draaien nadat ik zijn borgbout had losgedraaid. Het probleem zat hem in de naaf, daar had ik net een nieuw lager gemonteerd, ik haalde de boel uit elkaar om nader te kunnen kijken.
Helaas splitste het nieuwe lager bij het demonteren van het lager. Ik moest hiervoor een nieuw exemplaar uit GB laten komen. Het probleem bleek de fixatiering te zijn die in de naaf gedraaid wordt met inbus 52 om het lager aan de binnenkant van de naaf vast te zetten. Deze had zich losgewerkt. Onduidelijk is nog steeds waarom, maar ik vermoed dat ik een verkeerd type gemonteerd had. Langverhaal kort, het nieuwe lager arriveerde en met locktite zette ik de fixatiering beter vast. Op naar het volgende probleem.
Terwijl ik onderweg was naar een kameraad voor een ritje rondom Arnhem reed de auto nog maar 80 terwijl ik vol gas gaf. Ik stuurde naar de vluchtstrook en de auto stond meteen stil. De voorremmen zaten zo vast als een huis en waren al aardig opgewarmd. Mijn hoofd ratelde en ik vreesde voor de remklauwen. Dit leek mij echter onwaarschijnlijk omdat ze allebei vast zaten. Ik had ook geen goed gereedschap mee dus ik moest improviseren. Met een tangetje besloot ik de remleidingen van de voorremmen te lossen uit de hoofdremcylinder. Nadat er wat remvloeistof uitgedruppeld was, bleken de remmen weer vrij. Conclusie was dat de hoofdremcylinder kaduuk was. Onder gebruikmaking van de handrem als hoofdrem reed ik door naar Arnhem. De rit reden we samen in de Giulia van mijn kameraad; zeker geen straf! Een heerlijk rijdende en mooie auto.
Via de bekende Poolse auto onderdelen site bestelde ik een nieuwe cylinder voor een Thema van TRW. De oude cylinder was ook afkomstig uit een Thema maar tweedehands. Ik had mezelf de tip gegeven deze sowieso te vervangen als de configuratie zou werken. Dat had ik duidelijk niet gedaan waardoor ik nu met de gebakken peren zat. Het monteren van de nieuwe cylinder is kinderspel. Het ontluchten is een langdurig proces, ondanks dat ik dat doe met een Eezibleed.
Tegelijkertijd verving ik ook de radiator. Dit had nog wat voeten in de aarde. Hij paste niet direct. Ik kroop onder de auto en zag uiteindelijk het probleem. Mijn carrosserie achter de bumper was iets verbogen naar boven waardoor de radiator niet wilde passen. Onder het eten bedacht ik hoe ik dat moest oplossen. Ik plaatste twee balken en daartussen een hydraulische potkrik om zo de beide carrosseriedelen uit elkaar te drukken. Dit werkte! Na verloop van tijd zag ik dat de carrosserie recht begon te worden. De radiator paste daarna. Ik sloot de beide ventilatoren aan op de standaard aansluiting in de auto. Ze trekken veel minder stroom dan de oude ventilatoren dus dat leek mij wel een fijne oplossing. Uit de oude radiator kwam veel bruin water ten teken dat het koellichaam niet optimaal flowde. Overigens ben ik niet heel enthousiast over de afwerking van de radiator. Technisch ziet hij er prima uit, de bevestigingen van de fans bijvoorbeeld was niet goed waardoor ik daar veel tijd aan kwijt was. Ook de ontluchtingsdop die vanuit de kofferbak bereikbaar moet zijn paste niet. Ik haalde uiteindelijk een afdichtingsdop bij de ijzerhandel om het op te lossen. Tenslotte zijn de lasrupsen zo dik dat deze de pasvorm van de radiator negatief beïnvloeden. Hopelijk koelt hij wel goed! Positief is het geringe gewicht. Ik denk dat de nieuwe radiator ongeveer 1/3 weegt van de oude…
Tot slot verving ik de olie voor een verse lading. Ik hoop dat de rit probleemloos verloopt en dat het remsysteem en de koeling het direct goed doen. Op naar de Elzas!
Vind je het een leuke blog? Share, like of subscribe!
