Categorie: Turbo 8v ombouw

Het afgelopen weekend reeg ik het blok aan het spit en demonteerde ik het grotendeels. Cruciale onderdelen voor de aanblik van de motor heb ik ontvet en behandeld. Ze liggen klaar voor een verse laag matzwarte verf.

Voordat ik zover was moest ik nog wel het een en ander voorbereiden. Het begon met het optakelen van het blok zodat ik dit aan de kar met “spit” kon vastmaken. Een oude grootschoot van een zeilboot bewees zijn diensten en al snel kon ik het blok op mooie werkhoogte bewonderen en bewerken. Ik startte met het demonteren van de complete uitlaat vanaf het spruitstuk naar het flexibele deel zodat ik ineens de hele turbo met alles erop en eraan eraf had. Het was maar goed dat ik dit aanpakte, de uitlaatpakking van het spruitstuk was al kapotgeslagen en moest nodig vervangen worden. Die heb ik gelukkig klaarliggen, hij zal minder knetterend door het leven gaan straks.

Ik vervolgde met de toch wel erg roestige carterpan. Altijd een verrassing hoeveel sludge erin ligt, een pijnlijke constatering van uitgebleven onderhoud is namelijk een smurrielaag op de bodem van deze opvangbak. Het carter bleek echter in heel nette staat aan de binnenkant. Ondanks de roest aan de buitenzijde was de pan nog helemaal roestvrij van binnen en de smurrie was een dun laagje dikkere olie dat heel makkelijk weggeveegd kon worden. Met de flex en een schuurschijf ontroestte ik de carterpan waarna hij lekker in de Fertan kon voor de verdere afwerking.

Mijn aandacht ging weer terug naar het blok. Ik zette het op tijd en fotografeerde alle poelies en merktekens. Het merkteken van de voorste balansas was even een twijfelgevalletje. Het staat ongeveer op 17:00 en tegenover het merkteken op de poelie zit een klein deukje in de stalen beschermkap. Moeilijk te zien, maar als je het weet, is het niet te missen.

Voortvarend demonteerde ik de belansassenriem met aandrukrol en de ditributie met alle loop- en aandrukrollen. Eentje blijkt volledig gaar, het is goed dat ik die moet vervangen. De andere rollen zijn eigenlijk nog in zeer goede staat maar heb ik nieuw dus die worden vernieuwd. Het laatste probleem was de bout in het krukastandwiel. Deze is rechtsdraaiend en zit ontzettend vast. Sloten WD40, een brander en een zware luchtsleutel hielpen niet. Hij is en blijft vastzitten. Ik weet dat het uiteindelijk goed gaat komen, op dit moment is dat echter nog een utopie. Ik denk dat ik het hele blok achterin de auto leg en eermee naar de garage rijd om met wat professioneler gereedschap de bout eruit te halen. Ik denk zelfs naar de garage te gaan die de laatste keer de distributie gedaan heeft, kunnen ze hun eigen gecreëerde probleem oplossen. Om mijn zinnen te verzetten en de WD40 te laten intrekken heb ik alvast de motorsteunen in de zwarte lak gezet. Ik wilde ze laten poedercaoten maar dat red ik helaas niet meer, dan is de auto niet op tijd klaar. Ach, dat spuitwerk ziet er niet eens heel erg verkeerd uit!

Zelf een subframe in elkaar lassen blijkt een intensieve klus. Weer drie uur lassen later ligt er echter een heel acceptabel subframe op de werkbank!

Het subframe was inmiddels technisch in orde. Het ontbrak aan afwerking. Gapende gaten in de niet dragende delen heb ik daarom voorzien van staal. Het is een heel gepuzzel om eerst het staal op maat te maken en het daarna netjes in de gaten te lassen. Ik leerde dat het verstandig is de stukjes plaatstaal iets kleiner uit te knippen dan het gat waar ze in moeten. Dan kun je rondom de naden netjes dichtlassen. Kleinere stukjes die ik passend maakte fixeerde ik tijdelijk met een grote magneet zodat ik daarmee de stukken bij elkaar kon houden totdat een puntlasje dat van me overnam. Het subframe is na deze klussen klaar voor zandstralen en poedercoating. Morgen eens informeren bij de poedercoat hoe lang ze nodig hebben om de motorsteunen en het subframe te stralen en vervolgens te poedercoaten.

Je ziet het, in het oude subframe heb ik de verstevigingen gezet die ik vervolgens weer heb “ingepakt” met plaatstaal om het subframe er weer netjes uit te laten zien. De ontstane ruimte geeft plek aan het oliefilterhuis en de uitlaat van de turbo motor. Het gewicht is toegenomen, de stevigheid ook. Dit subframe kan meer hebben dan het originele exemplaar.

Ik heb ook nog even aan de motor gewerkt. De bak ligt er weer af en ik heb alvast een aantal zaken gedemonteerd. Hij kan nu opgetakeld worden waarna ik hem aan het spit hang om de grote onderhoudsbeurt te gaan doen. Dat is het programma voor de rest van de week.

Vanochtend bij het ontbijt bedacht ik me dat het veel eenvoudiger is de bevestiging van de dynamo te fabriceren als ik de motor naast de auto heb. Ik kon volstaan met het opmeten van de bevestiging van de motorsteun aan het frame dat ik had gemaakt zodat ik het gat kon boren waarmee deze bevestigd wordt. Daarna haalde ik de motor uit de auto en verlegde ik mijn aandacht naar het subframe.

Het subframe is nog een ruwe bolster. Hij is nog niet netjes afgewerkt en bovendien is het oorspronkelijke staal erg roestig. Ik haalde de verwijderde bovenplaat te voorschijn. Deze moest ik weer monteren. Vanwege de veranderingen aan het subframe had dit iets meer om het lijf. Ik moest hem bovendien op maat maken. Ik begon met het ontroesten van de binnenkant van het subframe en een anti-roestbehandeling met Fertan. Daarna maakte ik de bovenplaat op maat om alvast een van de zijkanten af te kunnen maken. De uitgeboorde puntlassen moest ik nu weer zetten. Het gaatje las je dan dicht terwijl je de plaat stevig op de ondergrond drukt. Ik gebruikte lijmklemmen. Nadat ik de puntlassen had opgelast kon ik het afwerken met de flex en kreeg ik het volgende resultaat:

Zeer acceptabel! De andere kant hab ik vanavond gedaan. Een iets grotere klus omdat de plaat aan de andere kant groter is. Ik ben gestopt toen ik druk was met de afwerking. Het ding moet er straks wel weer toonbaar uitzien. Voor de functie maakt het geen verschil natuurlijk, maar het oog wil ook wat. Het boutje dat je ziet is trouwens bedoeld voor de geleiding van de dikke + kabel naar de startmotor. Die is origineel en ga ik dus hergebruiken. Op dit vlakke stuk plaatstaal van het subframe komt straks een plaatje waarop de basis van de motorsteun vastgezet kan worden. Ik maak dat plaatje van 3mm dik plaatstaal dat ik net iets groter uitzaag dan de grondplaat van de motorsteun. Daarin las ik twee verloren bouten zodat ik de motorsteun erop kan bevestigen. Dit plaatje last ik dan op het subframe zodat het geheel stevig wordt en ik de motor weer eenvoudig kan verwijderen als dat nodig is..

Met de motor nu weer uit de auto kan ik deze onder handen gaan nemen. De eerste stap is het ophangen van de motor aan het spit zodat ik hem rond kan draaien. Er staat al een doosje klaar met daarin allemaal nieuwe onderdelen voor de motor; dat wordt flink sleutelen!

De lastigste klus is de vierde motorsteun. In mijn hoofd had ik hem al een aantal keer in verschillende varianten in elkaar gezet. Het werd nu echter tijd om het voor het echie te doen.

Onder de auto begon ik met het opmeten van de te overbruggen ruimte tussen het oliefilterhuis en het subframe. Ook checkte ik of er nog voldoende ruimte was om de motorsteun meer naar links of naar rechts te kunnen verplaatsen. Met de ruwe maten in mijn hoofd verlegde ik mijn aandacht naar het oorspronkelijke oliefilterhuis. De motorsteun bevestiging die daar aan zat bleek een mooi referentiepunt omdat deze exact horizontaal was. Zo kon ik de hoek waarin deze opbouw moet zitten makkelijk opmeten. Ik had besloten een stalen plaat tussen het nieuwe oliefilterhuis en het blok te maken waaraan ik dan de motorsteun vast zou kunnen lassen. Bijkomende uitdaging was de steun van de dynamo die wilde ik ook graag op die plek maken zodat de dynamo op zijn oorspronkelijke plek terug kan. Mijn inspirators hadden dat niet gedaan, bij hen verhuisde de dynamo naar de achterkant van de motor.

De voornaamste uitdaging was om de stalen plaat zo te maken dat de motorsteun precies op dezelfde plek uit zou komen als de achterkant van de bevestigingssteun van de dynamo. Ik hou dan nog voldoende ruimte over om de motorsteun op het subframe kwijt te kunnen. Hiervoor had ik dezelfde steun bedacht als die ik al bij de versnellingsbak had gebruikt. Met passen en meten en vertrouwend op mijn timmermansoog ontstond de achterplaat en de hoek waarin de steun vastgemaakt zou moeten worden. De tijd vloog werkelijk voorbij. Aan het einde van mijn klus bleek ik er drie uur mee bezig te zijn geweest. De steun is echter klaar:

Ik heb wat speling gelaten op de ruimte tussen de motorsteun en de balk zodat ik met vulringen de exacte hoogte straks kan instellen. Ik moet alleen nog het gat boren door de kokerbalk en de steun laten poedercoaten. Dat gat kan ik boren als ik het geheel monteer voor test. De positie van de dynamo moet ik ook nog door de balk boren. Daar had ik nu geen tijd meer voor, dat is een heel precies klusje namelijk. Ik heb de steun nu alleen op het oog tegen het blok aangehouden om te zien of de hoek klopt en of ik niet iets tegenkom dat in de weg zou kunnen zitten. De steun bleek gelukkig zonder problemen te passen. Voorlopig zet ik met potlood een vinkje achter deze klus.

Ja, ik had er vertrouwen in dat de oliepomp nu netjes zou passen. Met gemonteerde oliedrukmeter werd het net wat te krap allemaal. Je wilt niet elke keer als je het gaspedaal loslaat een “kloenk” geluid horen van metaal op metaal uit de motorruimte. Tijd om de hele motorophanging te herzien.

Helemaal herzien bleek gelukkig niet nodig, ik besloot wel flinke aanpassingen te gaan doen om ervoor te zorgen dat ik bij het oliefilter een centimeter meer ruimte zou krijgen. Ik besloot daarom de achterste motorsteun in te korten met een centimeter of twee zodat ik de speling die ik nog heb in de ophangbeugel weer kan gebruiken om de motor precies te positioneren. Het luistert allemaal heel nauw. Ik sleep de steun door en laste er een stukje kokerbalk aan. Het klinkt eenvoudig als ik het zo opschrijf, het was een beste klus. Ik realiseerde me dat ik vervolgens ook de tweede motorsteun aan de achterzijde moest aanpakken, dat is voor later zorg. Eerst eens kijken of ik met de nieuwe, gemodificeerde steun mijn extra centimeter zou krijgen.

De steun paste direct weer goed en zoals je ziet op het plaatje kan ik hiermee de motor nog een centimeter heen-en-weer bewegen. Ik fixeerde de steun en lijnde de motor uit. Nu bleek de bak tegen het chassis aan te komen. Dat had ik al verwacht, ik moest de motor bij het oliefilter opkrikken aangezien hij daar een beetje scheef naartoe hing. Nadat ik dat had gedaan was de bak weer vrij, lijnde de derde motorsteun weer netjes uit met het subframe en kon ik eindelijk het oliefilterhuis passen. Mijn werk bleek niet voor niks. De gevraagde centimeter was aanwezig! Er is genoeg ruimte om het oliefilter straks hier te monteren.

Tweede klusje was het snijden van een pakking voor deze oliefilterunit. Ik heb er nog eentje op voorraad maar omdat ik er een stalen plaat tussen ga zetten waaraan ik de vierde motorsteun vastmaak, heb ik twee pakkingen nodig. De oude was gesneuveld en ook niet te hergebruiken. Met een stukje universeel pakkingmateriaal en een scherp mesje sneed ik de nieuwe pakking uit.

Nu zijn de voorbereidingen we zover dat ik over kan gaan tot het fabriceren van de laatste motorsteun en het aanpassen van de tweede. Als dat klaar is kan de motor er weer uit en ga ik deze een hele grote onderhoudsbeurt geven waarna hij netjes opgefrist definitief plaats mag nemen in zijn nieuwe huis. Ik houd van deadlines, ik heb er mezelf weer eentje opgelegd, de auto moet 9 april rijden… ik vertel je later waar naartoe.

In mijn vorige blog schreef ik dat ik het oliefilterhuis van een Fiat Ritmo zou gaan gebruiken. Ik kon haast niet wachten om het te testen, het zou een perfecte oplossing zijn voor de problemen die mijn voorgangers ondervonden bij het monteren van de oliepompbehuizing. De originele behuizing van de Thema zit akelig in de weg van het gehele subframe namelijk.

Met gemonteerd subframe manouvreerde ik de motor in zijn gewenste positie. Die positie bepaal ik grotendeels op het oog door te kijken naar de hoeken die de aandrijfassen maken met de rechte lijn. Ik schuif dan het blok heen en weer totdat hij, naar mijn mening, goed staat. Nu met twee gemonteerde steunen achter en een losstaande steun linksvoor is er alleen nog wat beweging in de lengterichting van de auto. Ik schoof het blok naar achteren en dook onder de motor om het oliefilterhuis te passen. Met filter erop was het een serieuze no-go helaas. Het filter kwam vol tegen de uitlaat aan en kon daardoor niet eens gemonteerd worden. Ik draaide het filter eraf en paste opnieuw. Nu paste het filterhuis wel! Ik moet nog een klein randje van het subframe afhalen maar dit is heel goed nieuws!

Het was tijd om een oplossing voor het te grote oliefilter te gaan bedenken. Google, my friend, gaf al snel een oplossing. Er bestaat een filter voor Fiat/Alfa dat slechts een hoogte heeft van 50 milimeter; een heel klein filtertje. Ik bestelde het bij de automaterialenzaak en kreeg toestemming het af te halen aan de balie. Eenmaal thuis bleek het filter de ideale afmetingen te hebben maar ook dat de schroefdraad ervan niet paste. Het zat veel te losjes. Via het nummer op het oude, grote filter kwam ik er achter dat deze een andere schroefdraad had. Wederom schakelde ik Google in en vond ik uiteindelijk een BMW motorfiets oliefilter met de juiste schroefdraad en een zeer geringe inbouwhoogte, Hij was wel twee keer zo duur, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik mocht de verkeerd bestelde unit omruilen, betaalde bij en paste de fitting.

Je ziet het, ongelofelijk dat zo’n petieterig filter hetzelfde doet als zijn grote broer. Losjes gemonteerd paste ik de hele unit onder de auto. Het filter blijft nu ver uit de buurt van de uitlaat, het past! Ik zette ook nog de aansluitnippels over van het huis van de Thema, die hebben een grotere binnendiameter en hebben ook de aansluiting voor de turbo in zich verwerkt. Ook verhuisde de oliedrukmeter naar deze unit, samen met de oliesensor waarmee deze vast zit Zo is de unit klaar voor montage, tijd om de laatste oplossing te verzinnen, de motorsteun.

Voor mijn werk reis ik nu twee dagen per week op en neer naar Klaaswaal. Vanuit Zwolle bijna twee uur bedenktijd per rit. Het is wel fijn om mijn gedachten op een ander onderwerp dan het werk te focussen. Het blijkt ook effectief, ik verzon de oplossing, Ik maak een 3mm dik stuk plaatstaal zo op maat dat ik deze tussen het oliefilterhuis en het blok kan monteren, Natuurlijk met de gaten erin zodat de olie ongehinderd kan passeren, waardoor de olievoorziening er geen nadelige effecten van ondervindt. Aan deze plaat las ik de steun die de motor gaat dragen. Bovenop deze steun las ik een bus waarop ik vervolgens de dynamo kan monteren. Twee vliegen in een klap; het project is technisch bijna rond, nou ja, de installatie van de motor dan.

Het wilde maar niet lukken om de subframebalk passend te krijgen. Ik sleep er steeds meer stukken uit en toch lukte het nog steeds niet. De gekozen balk bleek ook in slechte staat. Hij was al eens gelast en begon nu ook te breken net naast de aansluitingen van de handremkabels. Tijd voor een rigoureuze oplossing.

Die twee meter kokerbalk waarvan ik vijftien centimeter gebruikte voor de motorsteun bleef door mijn hoofd malen. Zou ik niet met deze balk het subframe kunnen verstevigen en tegelijk passend maken? De gedachte vormde zich tot een plan. Vanmorgen was het tijd het plan om te zetten in daden. De startsituatie was zo:

Je ziet duidelijk de sporen van de slijpmachine. Het subframe hoeft geen grote last meer te dragen, ik zet het gewicht van de motorsteunen immers op de hoeken. Die zijn al extra stevig uitgevoerd. Van het subframe heb ik al vaker gelezen dat deze soms kapot gaan. Ze breken door. De motorsteun die aan de versnellingsbak vast zit bij de originele motor drukt precies in het midden van de balk. Je ziet de bevestigingsgaten nog in het subframe zitten. Ook zijn alle subframes extreem roestig van binnen. Deze ook. Toch zit er voldoende hard staal verstopt onder de bruine waas. Het mooie aan dit subframe is dat de vorige eigenaar de bovenplaat zorgvuldig verwijderd heeft. Daardoor kan ik er nu mooi bij. Tijd om aan de slag te gaan met kokerbalken.

Het leek me dat een enkele kokerbalk met (35 x 35 mm en 2 mm dik) voldoende stijfheid bezit om een voldoende stevig subframe te maken. Ik besloot de balk eerst te integreren in de voorkant van de steun waarna ik met zijstukken de bevestigingspunten aan de uiteinden met deze centrale balk kon verbinden. Zo zou het subframe zijn vorm behouden en wist ik zeker dat hij straks weer zou gaan passen. Ik begon de vier uur durende klus met de slijptol en het lasapparaat. Vooral het netjes op maat maken van de zijkanten van de balk was een hele klus. Het subframe zag er uiteindelijk zo uit:

Er komt natuurlijk weer een afwerkplaat overheen, maar dit is de versterkte basis voor het subframe. Ik kan nu veilig het resterende plaatwerk in het midden weghalen totdat hij perfect past. De beginpunten van de handremkabel kon ik op deze manier ook behouden, de kabels hoef ik dan niet op een andere manier te monteren. Opgetogen kroop ik onder de auto om te kijken of het frame zou passen. Hij maakte nog contact met de uitlaat toen het subframe losjes gemonteerd was, toen ik hem vastdraaide ging de motor leunen op de steun die op het frame komt te staan waarna het subframe vrij lag! Succes dus. Nu kan ik rustig gaan verzinnen hoe ik de motorsteun bij het oliefilter ga plaatsen.

Terwijl ik aan het passen was, schoot me ineens te binnen dat ik ooit een oliekoeler van de Fiat Ritmo 130 TC gekregen had in de doe-het-zelf garage in Utrecht. Daar verving ik mijn koppeling op een brug terwijl mijn buurman zijn vastgelopen blok van zijn Ritmo verving. Hij vroeg of ik interesse had in de koeler aangezien die ook op mijn Fiat 132 zou moeten passen. Ik zei gretig ja en zo sleep ik dat ding al jaren achter me aan. In de voorbereidingen op de klus had ik het tasje waarin deze koeler zit samen met de unit waar het oliefilter op komt, meegenomen naar Zwolle. Het leidde nu tot een soort eureka moment. Deze unit past namelijk ook op het turboblok. De oriëntatie is echter andersom waardoor deze wel eens zou kunnen passen op het blok! Zelfs de hydraulische nippels zou ik pas kunnen maken, zodat de olietoevoer naar de turbo intact blijft. Dit zou een heel elegante oplossing zijn voor het grootste probleem van deze ombouw. Dit wordt dan ook het volgende project, het inbouwen van deze unit en het fabriceren van de laatste motorsteun.

Nu de achterkant van de motor zeker en vast gemonteerd hangt in de beide motorsteunen verlegde ik mijn aandacht naar de derde steun, de motorsteun die aan de bak vastzit aan de voorzijde van de motor.

Ik wil zoveel mogelijk de bestaande steunen hergebruiken en in dit geval besloot ik na veel probeersels in het luchtledige, om de originele Thema steun te gaan gebruiken. Dit is een motorsteun die op het subframe geplaatst moet worden. Het subframe in de Montecarlo hangt helaas veel hoger dan die in de Thema hangt. Ik moest een list verzinnen. In de voorbereiding op deze klus keek ik regelmatig naar de oplossingen die anderen bedacht hadden en een ervan kwam erg in de buurt van mijn ideale oplossing. Nu we niet kunnen winkelen kocht ik online een stalen kokerbalk van 35mm vierkant met een wanddikte van twee millimeter. Erg sterk dus. De bestaande motorsteun aan de bak wilde ik graag behouden, die zit heel stevig vast met twee dikke bouten. De list was om deze steun om te draaien en daarmee het ophangpunt van de motorsteun te verhogen. Althans, dat was mijn theorie.

Mijn opa was timmerman en van hem heb ik mijn timmermansoog geërfd. Ik zaagde een stuk kokerbalk op maat, ik gebruikte zo’n vijftien centimeter van de geleverde twee meter, en plaatste dit op het oog op de bestaande steun zodat hij goed zou uitkomen. Ik markeerde met een stift en ging met de steun en de koker naar de werkbank. Inmiddels begin ik het lassen al aardig onder de knie te krijgen, en de klussers die ik regelmatig op YouTube bekijk geven me handige tips. Ik zette de steun en balk vast op de werkbank en laste met twee puntjes de beide onderdelen aan elkaar. Zo kon ik het geheel passen op de auto en eventueel aanpassingen doorvoeren. Het paste gelijk, ik ben blij met dat timmermansoog… Terug bij de werkbank maakte ik van twee millimeter dik staal kleine driehoekjes waarmee ik de steun stevig aan elkaar kon lassen. Ik paste de steun daarna opnieuw en bepaalde de plek waar de motorsteun door de koker vastgemaakt zou moeten worden. In de bankschroef boorde ik twee gaten in de koker, eentje wat kleiner waar de steun met enige bewegingsvrijheid doorheen kon, en recht ertegenover een veel groter gat waar een dop 17 doorheen past om de steun daarna vast te kunnen zetten.

Op het subframe maak ik straks een stevige plaat met daarin twee gaten op de bevestigingspunten van deze steun waar ik dan bouten onder vast las. Zo zal de steun straks stevig gemonteerd zitten! De steun verdwijnt trouwens nog in een doos die ik naar de poedercoat zal brengen. Dan komt ie gestraald en in een mooi zwart jasje weer terug. Ik ben erg tevreden over deze steun. Op naar nummer vier!

Door de kou heb ik de motor even gelaten voor wat ie was. Met de intredende dooi en Thermosokken kon ik het uithouden in de garage en begon ik de motorsteunen te maken. Een belangrijke klus die doordacht uitgevoerd moet worden.

Ik meldde al eerder dat ik graag gebruik zou willen maken van originele ophangpunten en bevestigingsmateriaal van de oorspronkelijke motor. Daar is immers over nagedacht. Helaas moest ik een streep zetten door de ophanging aan de chassisbalk. Mijn inspirators verschilden hierover van mening. De ene bouwde een lijvige steun die hij vanaf de bevestigingen van de stuurbekrachtigingspomp naar de chassisbalk liet lopen. Deze optie kon ik niet gebruiken, ik plaats mijn motor veel hoger dan hij deed waardoor ik meer grondspeling heb maar mijn blok ook boven de steun uitkomt. Ik heb veel gepast en gemeten. De andere voorganger laste een gefabriceerde steun aan de originele Thema steun vast en maakte een voorziening in de achterplaat van de Montecarlo. Op zich zag dit er goed uit. Ik speelde echter met een andere gedachte. De Thema motor heeft eigenlijk de motorsteunen aan de voorzijde niet goed staan. Het subframe van de Thema heeft geen sterke plek in het midden waardoor de ingenieurs ervoor kozen deze motorsteunen in de uiterste hoeken van het subframe te plaatsen waar de meeste stevigheid zit. Hierdoor is de motor gevoelig voor kantelen onder versnelling. De Thema heeft daarom een stabilisator stang die deze krachten tegengaat.

Op de foto zie je, rood omcirkeld, de motorsteunen van de Thema van Daniël. Hij is actief op het https://www.forum.lanciathema.nl/ waar hij publiceert over de revisie van zijn Thema 8V turbomotor. Zoals je ziet gaat die klus voorspoedig. Duidelijk zichtbaar is dat de steunen aan de voorzijde op de uiterste hoeken staan. De achterste steun zit onder zijn aircopomp vast. Om nu de krachten op de motor beter te kunnen beheersen heb ik, na lang nadenken, besloten de achterzijde van de motor te voorzien van twee steunen. Hiermee voorkom ik onnodig torderen en kan ik grotendeels gebruik maken van bestaande motorsteunen van de Montecarlo. Na wat passen en proberen kwam ik er achter dat ik twee mogelijkheden had. De motorsteun van de Montecarlo paste, nadat een van de gaten iets ruimer gemaakt was, op de bevestigingspunten van de stuurbekrachtigingspomp. De geplaatste steun bleek precies de goede afstand tot de achterplaat te hebben om daar een originele motorsteun te plaatsen. De andere steun had iets meer denkwerk nodig. Ik gebruikte de oorspronkelijke bevestiging in de achterplaat, de plek waar de originele steun naar het differentieel loopt, en modificeerde deze steun omdat het differentieel van de Thema veel breder is. Deze steun zal voornamelijk het torderen tegengaan, hij draagt ook een deel van het gewicht van de motor. Na flink wat laswerk zag het er zo uit:

Ik gebruik de beide bouten die het differentieel bij elkaar houden. Deze zijn erg stevig en steken wel 10 cm het bakhuis in. Ik vind het een heel acceptabel resultaat. De steun staat mooi gecentreerd in de houder en kan nog een beetje verschoven worden voor de exacte uitlijning. Ik kan, met deze steun gemonteerd, de aandrijfassen aan beide zijden ongeveer evenveel heen en weer bewegen ten teken dat de motor mooi gecentreerd staat. Aan de aandrijfas kun je trouwens zien dat deze straks voorzien zal worden van de Visco! De uitlaat worden nog aangepast natuurlijk.

De andere steun aan de achterzijde ziet er na vandaag zo uit:

Het spreekt voor zich dat dit slechts een droge passing is, ik zal de steunen, net als de gehele motor, straks mooi schoon en hopelijk “como nuovo” installeren. Het gaat nu dus vooral om de juiste passing. Door het zo op te lossen laat ik het zo origineel mogelijk. Ik kan nog steeds dezelfde rubberen bussen bestellen als deze vernieuwd moeten worden. Nu de achterkant van het blok opgelost is, is het blok ook gefixeerd. Ik ga daarom verder met de voorste ophangingspunten. Eens kijken of dat ook zo voorspoedig gaat!

Met frisse moed ging ik aan de slag met het verplaatsen van de krik. Eerst verving ik de grote vrachtwagenkrik voor een huis-tuin-en-keuken-krik die ik op een flinke verhoging zette. Met een dwarsbalk op de grote krik kon ik de auto flink omhoog krijgen waarna er genoeg ruimte was om het oude motorblok er onderuit te schuiven.

Ik schoof het geheel opzij voor later gebruik en zette een krukje in de nu lege motorruimte en startte met het demonteren van de benzinetank, de brandstofpomp en nog wat klein spul. De motorruimte is ineens weer leeg! Tijd om hem te gaan vullen. Ik reed het Turboblok op een gelijksoortig karretje naar de auto en positioneerde hem ongeveer waar ik hem hebben wilde.

Ik ontdekte al vrij snel dat het laten zakken van de auto nu niet makkelijk ging. De motorsteunen zaten nog aan de bak en op het blok en die zaten in de weg van de draagarmen. Ook bleek ik de krik weer om te moeten zetten naar achteren omdat de auto niet laag genoeg kon komen. Al met al was ik er druk mee om de boel zo uitgelijnd te krijgen dat het soepel ging. Ik moest ook oppassen dat ik geen beschadigingen zou toebrengen aan de auto. Uiteindelijk had ik het blok min of meer goed geplaatst en heb ik met wat maten van de positie van het oude blok gecontroleerd of ik het een beetje goed had gedaan. Het bleek niet alleen op het oog te kloppen, de maten kwamen vrijwel overeen. Ik begon daarom met het aansluiten van de aandrijfassen om het blok definitief te plaatsen en startte met het pas maken van het subframe. Dit monteerde ik eerst op proef en het bleek iets last te hebben van de uitlaat. Ik tekende deze af op de balk en maakte er met de flex een gapend gat in. Nu paste de dwarsbalk wel goed en kon ik deze af gaan bouwen door de boel weer netjes in elkaar te lassen. Inspectie van de ruimte voor de aansluitingen van de oliekoeler liet me zien dat deze wellicht nog zou kunnen passen! Dat zou een heel mooie bonus zijn. Ik heb een nieuwe oliepomp besteld, daarmee borg ik dat de motor straks een gezonde oliedruk heeft, zeker als ik het geheel later moet verplaatsen naar ergens naast de motor. Dan kan de druk maar beter op peil zijn.

En daar ligt ie dan. Het is wat moeilijk te zien op deze foto maar het blok helt voorover en de olievuldop zit onder de carrosserie. Dat is geen probleem, ik zet de klepdeksels om zodat het vulgat aan deze kant komt. Ook de oliepeilstok verdwijn achter het blok, deze kan ik echter vrij eenvoudig verlengen met een buis naar de voorzijde van het blok. Volgend belangrijke hoofdstuk wordt het fabriceren van de nieuwe motorsteunen op basis van de oude steunen. Ik kon tijdens het klussen goed bedenken hoe ik dat aan ga pakken. Afhankelijk van of de oliekoeler-aansluiting nog past zal ik voor die kant een adequate oplossing moeten verzinnen. Het project vordert echter gestaag.