Lancia Beta Montecarlo

De tijd begon ernstig te dringen. Vrijdag aanstaande moet de auto rijden en de to-do list werd rijkelijk gevuld met kleinigheden. The devil is in the details. Ik nam een ongebruikelijke beslissing.

Op het moment dat ik de keerring van de aansdrijfas ging vervangen en de keerring die ik op voorraad had niet bleek te passen, daalde de realisatie in dat ik het niet zou gaan redden op deze manier. Het was vrijdagavond, het klussen ging lekker maar er kwamen allerlei kleinigheden op die ik niet voorzien had. De startmotor bijvoorbeeld bleek het verkeerde type. Hij paste niet en stak niet diep genoeg de bak in waardoor het tandwiel nooit de kransring kon bereiken. Ik had nog meerdere startmotoren liggen die alle niet pasten. Ik wist zeker dat ik er voldoende op voorraad zou moeten hebben, maar dan moest ik eerst naar de loods. Vervolgens paste de houder voor de koppelingsgever niet, die was van een V6. Het begon op te stapelen. Ik sprak mezelf eens flink toe, mijn dochter vroeg zich hardop af of het allemaal wel goed met me ging, en ik nam een rigoureus besluit. Ik stopte met de race tegen de klok en besloot gewoon het oude blok terug te gaan plaatsen. Als ik daar de zaterdag nou eens aan zou besteden dan zou ik zondag de boel wel af hebben en had ik voldoende tijd over om de auto echt af te maken.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik had in de motorruimte van de Montecarlo nog geen wijzigingen aangebracht. Enkel de steun van het schakelmechanisme had ik verwijderd om plaats te maken voor het turboblok. Deze kon ik eenvoudig terugplaatsen met een paar rake lasrupsjes. Daarna kreeg ik nog ruzie met de benzinetank, die wilde met geen mogelijkheid op zijn bevestiging terug en ook viel de auto nog van de krik af. Gelukkig hield het blok een vrije val tegen, maar toch, het was even schrikken. De rest ging eigenlijk heel voorspoedig. Ik hield alleen het plaatsen van de radiator over. Dat deed ik zondag en na twee keer proberen startte de auto direct. Een goede keuze, nu kan ik rustig de boel schoonmaken, de originele wielen monteren en de auto klaarmaken voor de grote inspectie van aanstaande vrijdag!

Het blok ligt nog steeds klaar. Ik ontdekte later dat ik ook de inlaatslang op het inlaatspruitstuk mis. Met de druk van de ketel is het geen probleem dat ik hier een tijdje op moet wachten. Nu kan ik rustig de motor afbouwen en alle voorbereidingen treffen om alle aansluitingen in de auto te doen. Zoals je ziet heb ik al een startmotor gevonden in de loods die wel gewoon past. Ook zie je de gemonteerde visco koppeling en de onderdelen van het uitlaatsysteem dat ik ga lassen. Het blok kon ik voorlopig even opzij schuiven.

Een klusje dat ik al langer wilde doen is het verbeteren van de schokbreker rechtsvoor. Deze heeft teveel ruimte op de bevestiging waardoor de bevestigingsbout langzaam losser gaat zitten en de ophanging dan begint te bewegen. Onprettig maar oplosbaar. Ik demonteerde de veerpoot en zag dat de ruimte op een van de twee gaten zat. Ik zocht een paar mooie ringen uit die ik secuur op de schokdemper over het uitgelubberde gat plaatste waarna ik deze fixeerde met een bout erdoor. Met het lasapparaat maakte ik zo aan beide zijden een ring vast waarna de beweging uit de ophanging was. Uit de loods had ik ook de originele wielen meegenomen. Voor test heb ik er alvast eentje rechtsvoor gemonteerd. Het ziet er wel goed uit eigenlijk. Ik prefereer mijn iets te moderne 16 inch wielen, het origineel heeft echter wel iets schattigs. Morgenavond is het hopelijk wat beter weer, dan kan ik de laag stof eraf gaan wassen en de auto even mooi maken.

De motor had nu lang genoeg aan het spit gezeten. Tijd om de takel weer in stelling te brengen, het verrijdbare karretje klaar te zetten met daarop een handdoek zodat de vers geverfde carterpan niet direct beschadigd raakt, en te starten met het laten neerdalen van het blok. Gelukkig ging dat zonder problemen en na wat heen en weer geschuif stond het blok netjes gepositioneerd op de kar.

Nu de bevestigingen aan de achterzijde verwijderd waren kon ik mijn aandacht vestigen op de keerring van de krukas. Deze zag er nog verbazend goed uit maar verving ik toch. Ik boorde er een klein gaatje in met een drie milimeter dik boortje, voorzag het gaatje van een parker schroef, waarna ik de keerring er zo uit kon trekken. De nieuwe monteerde ik, ingevet met motorolie, met een stuk dikke buis en een hamertje. Het was een klusje van niks. Tijd om het vliegwiel te monteren. Ik verwijderde de aanwezige roest. Deze was gelukkig erg oppervlakkig. Daarna maakte ik de zes bouten schoon en monteerde het vliegwiel. Even later realiseerde ik me dat ik de achterplaat niet gemonteerd had, waardoor ik even weer terug bij af was. Met het vliegwiel op zijn plek paste ik de nieuwe koppeling. Ik ging ervan uit dat deze gewoon zou passen. Ik kocht namelijk de koppeling van een turbo 16V en die is anders uitgevoerd dan die van de 8V variant. Doordat de 16V grotere krachten moet verwerken is deze koppeling als trek-koppeling uitgevoerd. Dit bleek gelukkig gewoon te passen! Helaas paste mijn centreersetje niet op deze koppeling. Het asje was te kort. Ik besloot het daarom op het oog te doen. Ik draaide de drukgroep een klein beetje vast en duwde de koppeling met een schroevendraaier op zijn gecentreerde plekje. Met de momentsleutel zette ik de drie kilogram op de inbusboutjes waarna de drukgroep gemonteerd was.

Tijd om de versnellingsbak er wat frisser uit te laten zien. De keerringen van de aandrijfassen hadden gelekt en de sporen van vettigheid waren over de hele bak verspreid. Met een borstel op de boormachine ging ik de bak te lijf en zo poetste ik de oppervlakkige vettigheid weg. De al te vettige delen bewerkte ik eerst met wasbenzine en een kwast waarna de boormachine hier ook zijn werk kon doen. Ik heb nog nieuwe keerringen op voorraad, die zal ik dus gaan plaatsen. En ik moet niet vergeten de olie te peilen en wellicht bij te vullen. Het huwelijk tussen motor en bak kan waarschijnlijk morgen plaatsvinden!

Een laatste uitdaging zat in het plaatsen van de dynamo. Ik had de steun voor de motor zo bedacht dat deze tussen het onderblok en het oliefilterhuis gemonteerd zou worden waarbij ik de steun ook zou gebruiken om de dynamo een plekje te geven. Zo behield ik de originele plek van de dynamo wat me enkele voordelen zou geven bij het aansluiten van de motor op de bestaande kabelboom. Dit was namelijk ook de plek waar de dynamo in de Montecarlo gemonteerd zat. Stekkertjes vallen dan ineens op hun plek.

Het meeste werk zat hem in het zoeken van geschikte boutjes om het oliefilterhuis en de steun te monteren. De diepte van de schroefdraad in het blok was begrensd waardoor ik moest goochelen met boutjes en vulringen. Dit lukte echter waardoor ik besloot de boel te gaan monteren met de eerder al op maat gemaakte pakkingen. Terwijl ik hiermee bezig was dacht ik na over de plaatsing van de dynamo. De onderste bevestiging was oorspronkelijk in het oliefilterhuis en dat ontbrak nu. Ik had de dynamo al even droog gepast en ontdekte dat ik deze met geen mogelijkheid op de “oude” manier kon plaatsen. Ik moest een list verzinnen.

Met de oorspronkelijke verstelbare steun die aan het nokkenashuis vastzat, paste ik of ik wellicht de dynamo om kon draaien. Zo zou ik de onderste bevestiging aan de bovenkant kunnen gebruiken en de zware steun kon ik dan aan de onderkant door de motorsteun heen plaatsen. Ik lijnde de dynamo op deze manier op en tot mijn verrassing bleek de poelie aardig in lijn te komen met die van de waterpomp. Ik zag dat ik deze poelie nog kon omdraaien en dat er vulringen inzaten zodat ik me geen zorgen maakte over de uiteindelijke uitlijning. Ik besloot de steun aan te passen en monteerde het geheel, inclusief de dynamo, aan het blok.

De V-snaar bleek iets te klein, maar die kan ik vast wel iets groter bestellen. Ondanks dat de dynamo nu maar aan één van de steunen vastzit, bleek dit een zeer solide constructie. Ik denk dat dit gaat werken. In het plaatje zie je nu ook hoe de motorsteun plaats krijgt in de beugel die vastzit achter het oliefilterhuis. Een mooie compacte oplossing zo.

Mijn aandacht ging nu naar het inlaatspruitstuk. Ik besloot dit niet op te frissen, dat kan straks nog makkelijk als hij in de auto zit. Dat scheelde tijd. Ik plaatste het geheel met een verse pakking en monteerde ook de steun waarop deze inlaat rust. Vervolgens monteerde ik de steekas steun en kon ik verder gaan met het afmaken van het inlaat traject. Hierbij heb ik wat koelwaterslangen vervangen die discutabel oogden en herstelde ik de aansluitingen van de kachel. Deze zitten nu helaas aan de verkeerde kant van de motor. Ik denk dat ik ze nog even doorlus en niet aansluit op de kachel. Het is een mooi-weer-auto en eigenlijk is de kachel niet de hoogste prioriteit.

Nu werd het tijd om de voorkant van de motor af te maken. Met de compressor bij de hand draaide ik de bouten vast die nog niet vast zaten. Terwijl ik bezig was met de altijd lastige bout van de krukaspoelie, ontdekte ik tot mijn schrik dat de binnenste poelie die de balansassen aandrijft, verdraaide. Heel irritant want dat zou niet mogelijk moeten zijn. Ik demonteerde alles weer en kwam erachter dat een nokje dat in een uitsparing moet vallen, afgebroken was. Hierdoor kon deze poelie verdraaien ten opzichte van de krukas. Dit merkte ik omdat de vier bouten van de grote poelie niet meer pasten. Wat een gedoe. Ik moest alles demonteren, controleren en zonder auto-fixatie zelf uitzoeken hoe ik de boel netjes op tijd kon houden. Dit lukte na wat probeersels. Toen kon ik rustig de voorkant afbouwen.

Ik moest de beschermkap iets uitsnijden op de plek waar de dynamo zit, maar daarna paste hij prima. Ook plaatste ik de bougies, verdelerkap en bougiekabels. Morgen maar eens bellen met de automaterialenzaak om een V-snaar te bestellen die net iets langer is. Dan is de motor echt klaar om verbonden te worden met de bak. Ik haal hem dan weer uit het spit, monteer een nieuwe keerring op de krukas die aan de bakzijde zit en verenig beide onderdelen met elkaar. Het blok verhuist dus weer naar het karretje om straks onder de Montecarlo gereden te kunnen worden.

Nee, de motor zit na dit weekend nog niet in de auto. Het valt toch tegen om alles proper te maken. Ter illustratie een foto van de carterpan. Al die boutjes zijn ontvet, ontroest en opgepoetst. Ik tel er al 18 in dit plaatje. Daar ben je wel even zoet mee. De carterpan zelf zit weer netjes in de lak. Je ziet wel de sporen van de roest, echter de Fertan heeft zijn werk goed gedaan.

Ik koos voor de oorspronkelijke pakking van kurk. Deze is erg vegevingsgezind voor onregelmatigheden in het oppervlak. Om elk risico van lekken uit te sluiten smeerde ik de contactvlakken in met een vloeibare pakking van Loctite. De boutjes zelf draaide ik niet te vast, alles waar “te” voor staat is niet goed immers. Wanneer je de boutjes te strak draait gaat de flexibiliteit in het kurk verloren en ontstaan er juist lekkages. Na het nemen van de foto plaatste ik de carterplug.

Ook bouwde ik rustig verder aan het blok. Hij staat inmiddels op tijd en de balansasriem en de distributieriem zijn weer gemonteerd.

De laatste stand van zaken is dat ook de turbo alweer gemonteerd zit net als de carterventilatie en ook de inlaatcombinatie van het koelwater. Natuurlijk met een verse thermostaat. Ik stopte toen ik toe was aan de steun achter het oliefilter. Deze unit heb ik weer fris gemaakt en hij ligt klaar om gemonteerd te worden. Op die steun moet ik nog wel de dynamo vastzetten. Dat doe ik met het blok aan het spit omdat ik er dan beter bij kan. Er moet dan nog gelast worden aan de steun, dus dat lukt niet zo goed als hij al in de auto zit. Deze week moet hij helemaal afgebouwd met bak en al klaarliggen!

Langzamerhand werk ik toe naar het volledig in elkaar zetten van de motor. Veel onderdelen verdienen een opknapbeurt. Ontvetten is het minste dat ik kan doen om het uiterlijk vertoon weer op peil te brengen. In andere gevallen is er iets meer werk nodig; ontroesten, behandelen, gronden en aflakken.

Het ontvetten is een dankbare klus. Dit doe ik met de aluminium delen van de motor. Ze hoeven er niet als nieuw uit te zien, ik zie ze echter het liefst schoon onder de motorkap. Mocht er dan in de toekomst een lekkage optreden dan kan ik die eenvoudig traceren. De kleppendeksels liet ik weken in een sopje waarna ik ze met Dasty en een schuurspons te lijf ging. In de wasbak begon het logo er al weer mooi uit te zien.

Het zelf spuiten van de stalen motorkappen is ook een dankbare klus. Met mijn tijdelijke waslijn hingen de onderdelen al snel fris te bungelen.

En met de verse matzwarte afwerking ziet het er niet alleen keurig uit, de delen zijn daarmee ook klaar voor montage aan de motor.

Een van de twee nokkenashuizen heb ik inmiddels ook al heel erg toonbaar, de andere was wat vettiger, die lekte rondom de keerring achter de poelie, waardoor ik hem een nachtje heb laten staan met remmenreiniger erop gespoten. De tip die ik hier kan geven, als je geen ontvetterbak hebt zoals ik, is dat je met een spuitbus remmenreiniger op het schoon te maken onderdeel spuit terwijl je er met een goede kwast flink overheen schrobt. Zelfs de meest vastgekoekte vettigheid verdwijnt als sneeuw voor de zon en zelfs de wit roestige aluminium delen worden weer erg fris. Even nabewerken met een oude handdoek en het onderdeel ziet er mooi uit met een aantrekkelijk patina.

De verdelerkap zit gemonteerd op de reeds schoongemaakte nokkenas. Deze vertoont sporen van lekkage aan de onderkant. Tijdens de schoonmaak ontdekte ik dat er een rubberen O-ring als afdichting in zat die zo hard geworden was dat hij eraf knapte toen ik hem probeerde te verwijderen. Laatst kocht ik een mooie set O-ringen in een doos bij de Lidl. Deze kwam direct goed van pas, de geschikte ring zat in de doos waardoor de verdelerkap nu lekvrij door het leven zal gaan. Voordat ik de nokkenashuizen weer monteer zal ik de afstelplaatjes van de kleppen inventariseren. Dat is handig voor eventueel toekomstige afstellingen van de klepspeling. Dan weet ik welke dikte er bij welke klep gebruikt wordt, dat scheelt een boel gedoe.