Mijn autoverleden is enigszins verwend. Ik heb nog nooit een auto gehad waarbij ik de ramen van de voordeuren met een slinger moet openen en sluiten. Het mechanisme van de bestuurdersdeur in de Montecarlo was bovendien kapot waardoor het erg veel moeite kostte het raam te openen. Tijd voor de eerste upgrade; een elektrisch bedienbaar raam.
In de middenconsole had ik al de knopjes geplaatst die de ramen gaan bedienen. Ze zien er vet uit maar hebben nog geen functie. Bovendien wilde die van de bediening van de ruit van de bestuurderszijde niet in beweging komen. Ik startte dus, op de eettafel met fel licht en een leesbrilletje, met het demonteren van deze knop. Lancia gebruikte in de Montecarlo geen relais voor de raambediening, gewoon directe stroom, dat werkt wel zo makkelijk. Ik verwachtte daarom een flink gehavende binnenkant. Gelukkig trof ik een hele nette binnenkant aan en kon ik volstaan met een beetje schoonmaken en de knop goed in elkaar zetten om hem weer gangbaar te krijgen.
In de documentatie die ik ooit kocht van een medeliefhebber trof ik een deel van het elektrische schema aan dat niet op het grote schema stond, de inrichting van de elektrische ramen! Hiermee kon ik ongeveer bepalen hoe de knop aangesloten zou moeten worden. Ik had bedacht om de raammechanismen van een Fiat Grande Punto te gaan gebruiken. Voornamelijk omdat deze erg eenvoudig van opbouw zijn en dus relatief makkelijk zijn te plaatsen. In ieder geval kon ik met een dergelijk mechanisme oefenen en de aansturing testen met een reserve accu. Na wat heen en weer geprobeer lukte het om het mechanisme correct aan te sturen.
Opgetogen liep ik met het mechanisme naar de auto en demonteerde ik het deurpaneel en het oude handslinger mechaniek. Helaas bleek het Fiat Punto mechanisme zo’n twee centimeter te lang om goed te kunnen monteren. Een kleine tegenslag. Ik moest terug naar de tekentafel. Ik heb in de voorraad nog een setje elektische mechanismen zitten. Deze ken ik uit de Fiat 132. Ze werken prima maar heel erg traag. Geen aanrader. Terwijl ik naar de werkbank liep, passeerde ik een stapel mechanieken uit de Kappa. Deze had ik opzij gelegd om ze te fotograferen voor Marktplaats. Ik heb er niks meer aan; of toch wel? Ik pakte een mechaniek van een achterdeur en hield het naast de deur van de Montecarlo. Dat zag er hoopvol uit! Met het werkplaatshandboek op tafel kon ik zien hoe het mechanisme gemonteerd moet worden. Het oogt wat ingewikkeld met glijstangen en een schaarmechaniek maar ik zag potentie.
Ik maakte een sjabloon voor de boorgaten en ging de deur te lijf. Ik moest nog wat ruimte maken voor de motor van het mechaniek, maar na een tijdje freubelen paste het zowaar. Ik overbrugde de afstand van het mechaniek naar de bevestigingsgaatjes van de ruit met het oorspronkelijke bevestigingsplaatje van het afgeschreven mechaniek. Ik boog het in de gewenste vorm en fixeerde de ruit aan zijn nieuwe mechaniek. Met de testopstelling bij de auto sloot ik het raam aan op stroom en ging de ruit soepel en vrij snel op en neer!
Nu moet ik nog wel de kabelboom door de auto leggen, maar dat is een detail. Het werkt, en goed ook. Nu nog de andere kant met hetzelfde recept behandelen en de Montecarlo voldoet een beetje meer aan mijn verwachtingen. Oh ja, nog een filmpje als bewijs…
Geweldig!