De klus die me al een tijdje door het hoofd spookt is het ontluchten van het remsysteem. Sinds ik bij dezelfde actie bij het koppelingspedaal op bijna elke verbinding lekkage kreeg, werd het in mijn hoofd een klus waartegen ik steeds meer op ging zien. Vers gebruind van de Hollandse vakantie zon begon ik er toch maar aan.
Het eerste dat aandacht vroeg was de plaatsing van het vloeistofreservoir van de hoofdremcilinder. Ik heb een gescheiden remsysteem geplaatst waarbij er daarom ook twee kamers in dit vaatje zitten die elk met een slangetje naar deze remcilinder gaan. Dit slangetje moet iets oplopen naar het reservoir anders kan er lucht in blijven. Remvloeistof en lucht gaan niet samen als je moet remmen. Ik maakte een beugel van 3mm dik staal en ruimde er 2 grotere gaten in waardoor de pootjes van het reservoir konden zakken. Dit moest zo goed passen dat het reservoir al een beetje gefixeerd zou worden. Het positioneren van het reservoir vroeg extra aandacht omdat er nog maar weinig ruimte overblijft onder de kofferklep. Uiteindelijk vond ik de ideale positie en kon ik het uit de Fiat 132 afkomstige reservoir plaatsen in de bagageruimte. Ik vulde het reservoir af met vloeistof en liet dit een nachtje staan.
Vandaag ging ik na het werk verder met de klus. De vloeistof zat nog in het reservoir dus dat duidde erop dat ik daar alvast geen lekkage had. Ik maakte mijn remontluchter klaar voor gebruik. Ik heb een systeem dat werkt op druk, luchtdruk welteverstaan. Luchtdruk uit bijvoorbeeld een autoband. Deze zet je op 1,4 bar en daarna sluit je het apparaat aan.
Eerst sloot ik alle slangen aan op het reservoir; ik maakte dit systeem passend op mijn Fiat 132 en gebruikte hem daarna op de Fiat 130 en op diverse Thema’s. Als het werkt is het een fijn systeem om in je eentje de remmen te kunnen ontluchten of de vloeistof te vervangen. Nadat de slangen aangesloten waren en het reservoir afgevuld was met DOT4 kon ik de band op de zwarte slang aansluiten. Meteen kwam het systeem op druk en ging in een noodvaart de voorraad vloeistof erdoorheen terwijl ik bij de voorwielen gorgelende geluiden hoorde. Ai. Wat nu weer? Ik vergeet trouwens bijna te vertellen dat ik de auto vervaarlijk aan het balanceren was. Ik had hem opgekrikt achter en beide wielen verwijderd waarna ik ook de voorkant op het krikpunt omhoog haalde. Hij bleef in evenwicht maar ik heb een kleine potkrik aan de bestuurderszijde onder de dorpel geplaatst en een balkje hout aan de passagierszijde onder de naaf. De auto stond zo zonder wielen en zo kon ik er perfect omheen om alle remmen te gaan ontluchten.
Goed, terug naar het gorgelen. Snel haalde ik de druk eraf en zag ik dat linksvoor een plasje remvloeistof ontstond. rechtsvoor ook trouwens. De oorzaak bleek eenvoudig, de nippels was ik vergeten aan te draaien! Deze ontluchtingsnippels stonden gewoon open. Ik draaide ze dicht en zette nog een keer druk op het systeem. Toen bleef het stil. Ik vermoedde dat de voorremmen voorlopig wel genoeg ontlucht waren en liep naar achteren om daar de nippels los te draaien. Deze keer zonder knoeiboel door er een slangetje op te zetten dat in een flesje uitmondde. Er kwam een mooi straaltje remvloeistof uit beide nippels. Tijd om ook deze nippels weer vast te zetten en de wielen terug te plaatsen. Zoals je ziet zijn dat inmiddels de nieuwe wielen. Deze maakte ik passend met een set spoorverbreders van Eibach. De wielen zijn 16 inch en steken voor even ver uit als voorheen terwijl ik ze achter 5mm breder heb gemaakt. Ooit zal ik nog wel eens een setje 9J velgen achterop zetten, daar is ruimte zat voor, dat is iets voor als ik de turbo geplaatst heb. Toekomstmuziek.
Nu de auto weer op zijn wielen stond begon ik aan het tweede project, het schoonmaken en plaatsen van de aanzuigbuis op de carburateur en het plaatsen van het luchtfilter. Ik wilde de auto ook wel eens horen zoals hij straks gaat klinken. Bovendien wilde ik nu ook wel de koppeling testen. Zonder veel gedoe heb ik alles gemonteerd en kon ik de auto de ultieme test geven; starten, een stukje rijden en remmen. Het starten ging vlot. De motor liep weer rustig nadat ik het gaspedaal iets ingedrukt had. Tijd om de koppeling in te drukken. Ik hoorde het druklager op de veren van de drukgroep landen en, met een klein bijgeluidje, meedraaien met de motor. Een goed teken, ik heb de hevel correct gemonteerd! Nu drukte ik de koppeling verder in en zette de pook in zijn 1. Ook dit ging zonder gekkigheid. Je moet natuurlijk zeggen: “Als een mes door de boter”. Voorzichtig liet ik de koppeling opkomen… en ja! Zonder trilling of ongemak reed de auto naar voren! De rem moest ik wel tot de bodem trappen, maar ook dat lukte, de auto stond weer stil. Ik reed mijn eerste meter in de auto! Als ik nu het schakelmechanisme definitief goed afstel kan ik hem ook in zijn achteruit zetten en dan kan ik hem even keren op straat en hem andersom de garage inrijden. Dan kan ik beter bij de passagiersdeur om deze af te gaan bouwen.
