Na een nacht weken in een ontvettingsbadje waren de schokbrekers achter zo schoon. Er zat een dikke laag drab op die afkomstig zou kunnen zijn van 40 jaar rondrijden. De afvoer heeft wat te verduren… Met de verse veren en alle andere vers gepoedercoate delen zaten de veerpoten zo weer in elkaar. Como nuovo.
Wat ik absoluut wilde bereiken is dat de auto voorzien zou zijn van 4 veerpoten. Ik moest de naven ook nog in elkaar zetten en dat lijkt eenvoudig, maar als je de keienvanger van de achterste naven op die van de voorzijde wilt plaatsen kun je daar heel lang op studeren en van alles proberen; het past gewoon niet. Enigszins beschaamd over deze verloren puzzeltijd heb maar snel de veerpoten gemonteerd. Het meeste tijd kostte nog wel het zoeken van passende ringen. Origineel wordt de veerpoot zonder ringen op de naaf vastgezet. Dat vind ik geen goede keuze. In de voorraad was een tekort aan passende ringen. Logisch want die zijn dus nooit gemonteerd geweest. Na wat speurwerk kwam ik erachter dat de ringen van kopbouten prima voldoen. Daarvan zaten er meer dan genoeg in de voorraad. Na wat sleutelen zag de voorkant er zo uit:
Ik heb me even boos gemaakt en de andere veerpoten ook gemonteerd. Hij staat dus weer op poten! En hij stuurt. Ik heb voor het gevoel even een wiel gemonteerd. Het begint op een auto te lijken.
Tussendoor heb ik ook de oude kraan van de kachel gedemonteerd. Deze was stuk en moest met de flex heel voorzichtig van de boutjes gewerkt worden. Dat ging gelukkig goed. Via MP kocht ik een tweedehands kachelkraan die opmerkelijk goed werkt en in mooie staat is. Deze ging met een verse rubberen pakking gemakkelijk op de kachel radiator. Even op druk gezet en er was geen lekkage. De unit waar de kachel in zit heb ik gedemonteerd en zat vol vuil. Dat schoonmaken en de unit monteren is het volgende actiepunt.
