Gisteravond stond ik in het donker de versnellingsbak te ontvetten in de washal. Telkens als je munt klaar is, blijft het licht nog even branden om vervolgens de duisternis in volle hevigheid toe te laten. Op gevoel en met een beetje strooilicht kwam ik nog een heel eind. Vanavond keek ik naar een compleet gecorrodeerde bak. Man o man, wat kan aluminium roesten. Dat ziet er niet uit, daar moest ik verandering in brengen. Bij de Action kocht ik een assortiment aan opzetborstels voor op de boormachine. Kost niks en is toch wel wat! Met die borstels kun je in alle gaten en hoeken van de bak komen om hier schoon schip te maken. Daar komt een heleboel stof bij vrij en die proef je in je mond ook al draag je een mondkapje. Het zal wel geen goed sluitend mondkapje geweest zijn, zoals je kunt voorstellen was een goede mondkap niet te verkrijgen in de bouwmarkt. Halverwege zie je al dat er verbetering optreedt:
Na verwoede pogingen lukte het niet de hevel van de koppeling te demonteren. Deze zit vastgeroest. De bediening loopt uitermate stroef namelijk. De stang door de bak zal dus wel aangeroest zijn en daardoor stroef lopen in de nylon bussen, die gemonteerd zitten om het geheel soepel te kunnen bedienen. Ik spuit het nu een tijdje in met WD40 om te kijken of het verbetert. Na een paar keer spuiten en intrekken is er al wat meer beweging, ik heb goede moed. Ook demonteerde ik de roestige steun, het restant van de heel erg vastzittende snelheidsmeterkabel en de bedieningen op de bak. Deze bedieningen heb ik voorzien van een verse verflaag conform het kleurenschema van de folder. Na heel veel schuren zag de bak er weer gelikt uit.
De baksteun die je nog ziet zitten kon ik er niet afkrijgen. Dat vergeef ik hem, ik hoop dat het rubber het blijft houden. Ik monteerde daarop alvast de steun die straks op het subframe bevestigd wordt.
Tijdens het demonteren van de bougies miste ik één van de metalen busjes die er bovenop geschroefd zitten. Raar. Ik had wel gemerkt dat ik iets losdraaide, maar doordat ik telkens handschoenen aan heb merkte ik niet wat er echt gebeurde. Gisteravond spookte het toch door mijn hoofd. Zou dat kapje in de cylinder gevallen zijn? Ik was er uit. Ik zou de kop gaan demonteren om het zekere voor het onzekere te nemen. Vanavond kwam ik op het lumineuze idee om de motor aan zijn spit te verdraaien totdat hij op zijn kop hing. Met perslucht op een spuit heb ik in de cylinder gespoten. Ik hoorde een tik op de opvangbak en ja hoor, daar lag het kapje. Een pak van mijn hart! Nu kan de koppakking gewoon blijven zitten. Deze vertoont geen enkele lekkage namelijk en dat wil ik graag zo houden.