Rigoureus

Het wilde maar niet lukken om de subframebalk passend te krijgen. Ik sleep er steeds meer stukken uit en toch lukte het nog steeds niet. De gekozen balk bleek ook in slechte staat. Hij was al eens gelast en begon nu ook te breken net naast de aansluitingen van de handremkabels. Tijd voor een rigoureuze oplossing.

Die twee meter kokerbalk waarvan ik vijftien centimeter gebruikte voor de motorsteun bleef door mijn hoofd malen. Zou ik niet met deze balk het subframe kunnen verstevigen en tegelijk passend maken? De gedachte vormde zich tot een plan. Vanmorgen was het tijd het plan om te zetten in daden. De startsituatie was zo:

Lancia Beta Montecarlo subframe voor aanpassingen

Je ziet duidelijk de sporen van de slijpmachine. Het subframe hoeft geen grote last meer te dragen, ik zet het gewicht van de motorsteunen immers op de hoeken. Die zijn al extra stevig uitgevoerd. Van het subframe heb ik al vaker gelezen dat deze soms kapot gaan. Ze breken door. De motorsteun die aan de versnellingsbak vast zit bij de originele motor drukt precies in het midden van de balk. Je ziet de bevestigingsgaten nog in het subframe zitten. Ook zijn alle subframes extreem roestig van binnen. Deze ook. Toch zit er voldoende hard staal verstopt onder de bruine waas. Het mooie aan dit subframe is dat de vorige eigenaar de bovenplaat zorgvuldig verwijderd heeft. Daardoor kan ik er nu mooi bij. Tijd om aan de slag te gaan met kokerbalken.

Het leek me dat een enkele kokerbalk met (35 x 35 mm en 2 mm dik) voldoende stijfheid bezit om een voldoende stevig subframe te maken. Ik besloot de balk eerst te integreren in de voorkant van de steun waarna ik met zijstukken de bevestigingspunten aan de uiteinden met deze centrale balk kon verbinden. Zo zou het subframe zijn vorm behouden en wist ik zeker dat hij straks weer zou gaan passen. Ik begon de vier uur durende klus met de slijptol en het lasapparaat. Vooral het netjes op maat maken van de zijkanten van de balk was een hele klus. Het subframe zag er uiteindelijk zo uit:

Lancia Beta Montecarlo subframe na aanpassingen

Er komt natuurlijk weer een afwerkplaat overheen, maar dit is de versterkte basis voor het subframe. Ik kan nu veilig het resterende plaatwerk in het midden weghalen totdat hij perfect past. De beginpunten van de handremkabel kon ik op deze manier ook behouden, de kabels hoef ik dan niet op een andere manier te monteren. Opgetogen kroop ik onder de auto om te kijken of het frame zou passen. Hij maakte nog contact met de uitlaat toen het subframe losjes gemonteerd was, toen ik hem vastdraaide ging de motor leunen op de steun die op het frame komt te staan waarna het subframe vrij lag! Succes dus. Nu kan ik rustig gaan verzinnen hoe ik de motorsteun bij het oliefilter ga plaatsen.

Terwijl ik aan het passen was, schoot me ineens te binnen dat ik ooit een oliekoeler van de Fiat Ritmo 130 TC gekregen had in de doe-het-zelf garage in Utrecht. Daar verving ik mijn koppeling op een brug terwijl mijn buurman zijn vastgelopen blok van zijn Ritmo verving. Hij vroeg of ik interesse had in de koeler aangezien die ook op mijn Fiat 132 zou moeten passen. Ik zei gretig ja en zo sleep ik dat ding al jaren achter me aan. In de voorbereidingen op de klus had ik het tasje waarin deze koeler zit samen met de unit waar het oliefilter op komt, meegenomen naar Zwolle. Het leidde nu tot een soort eureka moment. Deze unit past namelijk ook op het turboblok. De oriëntatie is echter andersom waardoor deze wel eens zou kunnen passen op het blok! Zelfs de hydraulische nippels zou ik pas kunnen maken, zodat de olietoevoer naar de turbo intact blijft. Dit zou een heel elegante oplossing zijn voor het grootste probleem van deze ombouw. Dit wordt dan ook het volgende project, het inbouwen van deze unit en het fabriceren van de laatste motorsteun.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

error

Vind je het een leuke blog? Share, like of subscribe!