De tijd begon ernstig te dringen. Vrijdag aanstaande moet de auto rijden en de to-do list werd rijkelijk gevuld met kleinigheden. The devil is in the details. Ik nam een ongebruikelijke beslissing.
Op het moment dat ik de keerring van de aansdrijfas ging vervangen en de keerring die ik op voorraad had niet bleek te passen, daalde de realisatie in dat ik het niet zou gaan redden op deze manier. Het was vrijdagavond, het klussen ging lekker maar er kwamen allerlei kleinigheden op die ik niet voorzien had. De startmotor bijvoorbeeld bleek het verkeerde type. Hij paste niet en stak niet diep genoeg de bak in waardoor het tandwiel nooit de kransring kon bereiken. Ik had nog meerdere startmotoren liggen die alle niet pasten. Ik wist zeker dat ik er voldoende op voorraad zou moeten hebben, maar dan moest ik eerst naar de loods. Vervolgens paste de houder voor de koppelingsgever niet, die was van een V6. Het begon op te stapelen. Ik sprak mezelf eens flink toe, mijn dochter vroeg zich hardop af of het allemaal wel goed met me ging, en ik nam een rigoureus besluit. Ik stopte met de race tegen de klok en besloot gewoon het oude blok terug te gaan plaatsen. Als ik daar de zaterdag nou eens aan zou besteden dan zou ik zondag de boel wel af hebben en had ik voldoende tijd over om de auto echt af te maken.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik had in de motorruimte van de Montecarlo nog geen wijzigingen aangebracht. Enkel de steun van het schakelmechanisme had ik verwijderd om plaats te maken voor het turboblok. Deze kon ik eenvoudig terugplaatsen met een paar rake lasrupsjes. Daarna kreeg ik nog ruzie met de benzinetank, die wilde met geen mogelijkheid op zijn bevestiging terug en ook viel de auto nog van de krik af. Gelukkig hield het blok een vrije val tegen, maar toch, het was even schrikken. De rest ging eigenlijk heel voorspoedig. Ik hield alleen het plaatsen van de radiator over. Dat deed ik zondag en na twee keer proberen startte de auto direct. Een goede keuze, nu kan ik rustig de boel schoonmaken, de originele wielen monteren en de auto klaarmaken voor de grote inspectie van aanstaande vrijdag!
Het blok ligt nog steeds klaar. Ik ontdekte later dat ik ook de inlaatslang op het inlaatspruitstuk mis. Met de druk van de ketel is het geen probleem dat ik hier een tijdje op moet wachten. Nu kan ik rustig de motor afbouwen en alle voorbereidingen treffen om alle aansluitingen in de auto te doen. Zoals je ziet heb ik al een startmotor gevonden in de loods die wel gewoon past. Ook zie je de gemonteerde visco koppeling en de onderdelen van het uitlaatsysteem dat ik ga lassen. Het blok kon ik voorlopig even opzij schuiven.
Een klusje dat ik al langer wilde doen is het verbeteren van de schokbreker rechtsvoor. Deze heeft teveel ruimte op de bevestiging waardoor de bevestigingsbout langzaam losser gaat zitten en de ophanging dan begint te bewegen. Onprettig maar oplosbaar. Ik demonteerde de veerpoot en zag dat de ruimte op een van de twee gaten zat. Ik zocht een paar mooie ringen uit die ik secuur op de schokdemper over het uitgelubberde gat plaatste waarna ik deze fixeerde met een bout erdoor. Met het lasapparaat maakte ik zo aan beide zijden een ring vast waarna de beweging uit de ophanging was. Uit de loods had ik ook de originele wielen meegenomen. Voor test heb ik er alvast eentje rechtsvoor gemonteerd. Het ziet er wel goed uit eigenlijk. Ik prefereer mijn iets te moderne 16 inch wielen, het origineel heeft echter wel iets schattigs. Morgenavond is het hopelijk wat beter weer, dan kan ik de laag stof eraf gaan wassen en de auto even mooi maken.
